ابن ابوالوفاء، عبدالرحیم بن علی

    از ویکی‌نور
    عبدالرحیم بن ابوالوفاء
    نام عبدالرحیم بن ابوالوفاء
    نام‎های دیگر
    نام پدر ابوالوفاء علی
    متولد 490ق
    محل تولد اصفهان
    رحلت 22 شوال 566ق
    اساتید ابوالوفاء علی بن ابی‌طالب حمد بن عیسی بن عبدالوهاب

    ابوالقاسم غانم بن محمد بن عبیدالله برجی

    برخی آثار وفيات جماعة من المحدثين
    کد مؤلف AUTHORCODE05101AUTHORCODE

    عبدالرحیم بن ابوالوفاء (490-‌566ق)، محدث، از شاگردان ابوعلی حسن بن احمد بن حسن مقری حداد، از اساتید ابن عساکر و صاحب كتاب «وفيات جماعة من المحدثين».

    کنیه، نام و لقب

    وی ابومسعود، عبدالرحیم بن ابوالوفاء علی بن ابی‌طالب حمد بن عیسی بن عبدالوهاب بن محمد مرزبان، اصفهانی، حاجی، حافظ، معدل و سبط غانم برجی است[۱].

    ولادت

    او حدودا در سال 490ق و یا اندکی پس از آن، به دنیا آمده است. شرح‌حال‌نویسان، به منسوب بودن وی به اصفهان، اکتفا نموده و این می‌فهماند که پدر و مادر وی اصفهانی و محل ولادت و وفات او، اصفهان بوده، اما در کدام محله اصفهان مشخص نیست[۲].

    شخصیت علمی و اخلاقی

    در بزرگی و افتخار او همین بس که دو لقب بزرگ و بااهمیت را که بسیاری از علما غبطه آن دو را می‌خورند، از آن خود نمود: یکی «حافظ» و دیگری «معدل».

    «حاجی» را از آن جهت به وی می‌گفتند که فریضه حج بیت‌الله را گزارده بود.

    سمعانی در مورد خلق و خوی او در جوانی نوشته است: وی جوانی باهوش، دوست‌داشتنی، نیکوروش، مأنوس با حدیث و... است»[۳].

    اساتید

    اساتید و شیوخ وی، عبارتند از:

    1. پدرش ابوالوفاء علی بن ابی‌طالب حمد بن عیسی بن عبدالوهاب (متوفی 515ق)؛
    2. ابوالقاسم غانم بن محمد بن عبیدالله برجی (متوفی 511ق) (جد مادری)؛
    3. ابوعلی حسن بن احمد بن حسن مقری حداد (متوفی 515ق)؛
    4. ابوبکر عبدالغفار بن محمد بن حسن شیرویی (متوفی 510ق)؛
    5. ابوالقاسم هبةالله بن محمد بن عبدالواحد بن الحصین شیبانی بغدادی (متوفی 525ق)؛
    6. ابوالعز احمد بن عبیدالله بن محمد سلمی عکبری، معروف به ابن کادش (متوفی 526ق)[۴].

    شاگردان

    علمای بزرگ و معروفی نزد وی به کسب علم و استماع حدیث پرداخته‌اند که از جمله آنها، عبارتند از:

    1. ابن عساکر؛
    2. حافظ عبدالقادر بن عبدالله رهاوی؛
    3. عبدالله بن عمر بن علی، معروف به ابن اللتی بغدادی؛
    4. ام‌الفضل کریمه بنت عبدالوهاب قرشیه[۵].

    آثار

    «كتاب وفيات جماعة من المحدثين»، تنها اثری است که برای او ذکر شده است[۶].

    وفات

    وی در بیست‌ودوم شوال 566ق، دار فانی را وداع گفت[۷].

    پانویس

    1. ر.ک: ابراهیم صالح، ص5
    2. ر.ک: همان
    3. ر.ک: همان
    4. ر.ک: همان، ص6-‌7
    5. ر.ک: همان، ص8
    6. ر.ک: همان
    7. ر.ک: همان، ص9

    منابع مقاله

    ابراهیم صالح، مقدمه «كتاب وفيات جماعة من المحدثين»، اثر عبدالرحیم بن ابوالوفاء، دمشق، دارالبشائر، 1420ق/‌1999م.

    وابسته‌ها