اعوانی، غلامرضا

    از ویکی‌نور
    اعوانی، غلامرضا
    نام اعوانی، غلامرضا
    نام‌های دیگر
    نام پدر
    متولد 1321ش
    محل تولد سمنان
    رحلت
    اساتید محمدرضا قمشه‌اى

    مرحوم جلوه،

    هانرى كوربن

    پروفسور ايزوتسو

    برخی آثار ‏حکمت و هنر معنوی (مجموعه مقالات)
    کد مؤلف AUTHORCODE01331AUTHORCODE

    غلامرضا اعوانى (متولد 1321ش)، فیلسوف، استاد سابق گروه فلسفهٔ دانشگاه شهید بهشتی، عضو پیوسته فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران و چهره ماندگار فلسفه کشور در انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، رئیس سابق مؤسسهٔ پژوهشی حکمت و فلسفهٔ ایران

    ولادت

    در 5 اسفندماه سال 1321 در سمنان به دنيا آمد.

    تحصیلات

    وى در كودكى راهى مكتب‌خانه شد تا خواندن و نوشتن، قرائت قرآن و آداب را بياموزد.

    سپس به مدرسه علاء‌الدوله رفت و دوران ابتدايى به سبک جديد را پشت سر گذاشت. اعوانى در دبيرستان به تحصيل در رشته ادبى پرداخت و در عين حال از مطالعه دروس دينى نيز غافل نبود.

    در سال 1340 با اخذ مدرک ديپلم دبيرستان، به دليل كسب رتبه ممتازى از دانشگاه آمریکايى بيروت بورس دريافت كرد و به آن دانشگاه رفت و در دوران تحصيل به فلسفه اسلامى علاقه‌مند شد.

    اعوانى پس از بازگشت به ایران در آزمون فوق ليسانس دانشگاه تهران پذيرفته شد و تز خود را با عنوان «وجودشناسى از ديدگاه كانت و ملا صدرا» نوشت.

    پس از خاتمه در سال 1347 در آزمون دكتراى همين دانشگاه شركت كرد و در سال 1355 از رساله خود با عنوان «عقل و نفس در فلسفه افلوطين و تأثير آن در فيلسوفان مسلمان و خاصه حكمت اشراق» دفاع كرد.

    دكتر اعوانى در تهران، علاوه بر تحصيلات رسمى و دانشگاهى، نزد علمايى چون آقاى محمدى، آقاى محمدرضا قمشه‌اى و مرحوم جلوه، درس‌هایى را به سبک قديم، آموخت. همچنين در «انجمن فلسفه ایران» كه هم‌اكنون «مؤسسه پژوهشى حكمت و فلسفه ایران» نام دارد، در محضر پروفسور ايزوتسو و پروفسور هانرى كوربن، شاگردى كرد.

    وى در سال 1349 در دانشگاه شهيد بهشتى به تدريس فلسفه مشغول شد و از سال 1363 رياست انجمن حكمت و فلسفه را بر عهده گرفت. دكتر غلامرضا اعوانى بر زبان‌هاى انگليسى، عربى، فرانسوى مسلط است و با زبان‌هاى يونانى، لاتين قديم و آلمانى آشنايى دارد.


    برخى از افتخارات دكتر غلامرضا اعوانى

    1. استاد ممتاز دانشگاه شهيد بهشتى (1372)؛
    2. استاد برگزيده همايش نخست چهره ماندگار در عرصه علم و فرهنگ (1380)؛
    3. استاد افتخارى دانشگاه جديدالتأسيس بين‌المللى چين از سال 1383؛
    4. استاد و پژوهشگر منتخب دانشگاه هواژونگ چين (به مدت سه سال) از 1383.

    آثار

    پاره‌اى از آثار وى، اعم از تأليف و ترجمه و تحقيق عبارت است از:

    1. بررسى آرا و آثار افلوطين؛
    2. ترجمه تاريخ فلسفه غرب؛
    3. اعلام النبوة ابوحاتم رازى، به عربى؛
    4. حكمت و هنر معنوى؛
    5. مجموعه مقالات در سه بخش؛
    6. اسفار اربعه ملا صدرا.

    وابسته‌ها