تفلیسی، حبیش بن ابراهیم

    از ویکی‌نور
    تفلیسی، حبیش بن ابراهیم
    نام تفلیسی، حبیش بن ابراهیم
    نام‎های دیگر ابوالفضل تفلیسی

    تفلیسی، ابوالفضل حبیش بن ابراهیم

    نام پدر ابراهیم
    متولد حدود 515ق
    محل تولد تفلیس
    رحلت حدود 600ق
    اساتید
    برخی آثار ‏بیان الطب: درسنامه پزشکی پارسی نگاشت کهن (سده ششم هجری)

    کفایه الطب

    وجوه قرآن

    کد مؤلف AUTHORCODE03850AUTHORCODE

    ابوالفضل حبيش بن ابراهیم بن محمد تفليسى  (حدود ۵۱۵-حدود۶۰۰ ق)، عالم، ادیب، طبیب، نویسنده فارسی و عربی‌نویس گرجی، از دانشمندان قرن ششم هجرى است كه در علم صرف و نحو و لغت و نجوم و طب تبحر و استادى داشته و آثار گران‌بهايى در اين علوم از او به‌جاى مانده است.

    نام حبيش در نسخه‌هاى آثارش در معرض تحريف قرار گرفته و به‌صورت‌هاى حَبَش، حسن و حسین درآمده است و لقب او را شرف‌الدين، جمال‌الدين و كمال‌الدين ذكر كرده‌اند، ولى در همه جا كنيه‌اش ابوالفضل و نسبت او تفليسى ذكر شده است.

    شرح احوال و زندگى او كاملا مضبوط و مشخص نيست و جسته و گريخته از مقدمه‌هاى كتاب‌هايش برخى از نكات كه مربوط به زندگى و آثار اوست استفاده مى‌شود.

    آنچه مسلم است اين است كه او با قلج‌ارسلان بن مسعود از سلاجقه روم كه در سال 551 به سلطنت رسيد و در سال 558 وفات يافت، هم‌زمان بوده و بعضى از تأليفات خود، از جمله «كامل التعبير» و «قانون الأدب» را براى او تألیف كرده است و از پايان كتاب «وجوه قرآن» برمى‌آيد كه مؤلف هنگام تألیف كتاب؛ يعنى سال 588، در شهر قونيه زندگى مى‌كرده و پيش از اين تاريخ، در سال 545، «قانون الأدب» و در سال 550 «كفاية الطب» را تألیف كرده است؛ ازاين‌رو بروكلمان سال وفات او را در حدود 600 هجرى ذكر مى‌كند.

    آثار

    پاره‌اى از آثار چاپ‌شده وى عبارتند از: بيان الصناعات، وجوه قرآن و قانون الأدب.

    منابع مقاله

    محقق، مهدى؛، «واژه‌های فارسی در کتاب تقویم الادویه حبیش بن ابراهیم تفلیسی»، پایگاه مجلات تخصصی نور، مجله: نامه فرهنگستان، تابستان 1379 - شماره 15 ISC (21 صفحه - از 8 تا 28).

    وابسته‌ها