خمامی‌زاده، جعفر

    از ویکی‌نور
    (تغییرمسیر از خمامی زاده، جعفر)
    خمامی‌زاده، جعفر
    نام خمامی‌زاده، جعفر
    نام‎های دیگر
    نام پدر شیخ عیسی اسدی خمامی
    متولد 1299ش
    محل تولد رشت
    رحلت ۹ شهریور ۱۳۹۳ش
    اساتید
    برخی آثار ولايات دارالمرز ايران: گيلان

    روزنامه‌های ایران از آغاز تا سال 1329 ه.ق 1289ه.ش: با اضافات و شرح کامل به همراه تصاویر روزنامه‌ها، برداشتی از فهرست ه. ل. رابینو

    کد مؤلف AUTHORCODE09276AUTHORCODE

    جعفر خمامى‌زاده (1299-1393ش)، مورخ، مترجم، نویسنده، گیلان‌شناس، مترجم کتاب مشهور ولايات دارالمرز ايران: گيلان

    ولادت

    در سال 1299ش در محله ساغریسازان (گذر سنگ پل) شهر رشت به دنيا آمد. پدرش شیخ عیسی اسدی خمامی دارای کسوت روحانیت بود و بنا بر شنیده‌ها، از آیت‌الله آخوند خراسانی و آیت‌الله ملاعبدالله مازندرانی اجازه نامه اجتهاد داشت. شیخ عیسی در سال ۱۳۰۵ در سن ۴۵ سالگی درگذشت. او فرزند حاجی اسد خمامی بود و حاجی اسد برادر کوچک‌تر فقیه نامدار گیلان در اواخر عصر قاجار شهید آیت‌الله حاجی ملا محمد خمامی بود.

    تحصیلات

    تحصيلات ابتدايى را در سال 1313 ش در مدرسه‌ (در مدرسه نمره یک رشت) كه مديريت آن را رسول اسماعيل‌پور، از پايه‌گذاران فرهنگ گيلان، به‌عهده داشت، آغاز نمود.

    در سال 1319ش، بنا به تعهدى كه به هنگام ورود به دانشسرا سپرده بود، به كار معلمى در برخى از نقاط، از جمله بندرانزلى و رشت، مشغول گرديد.

    ميل به ادامه تحصيل، ايشان را واداشت تا در شهريور 1324ش، در امتحانات كلاس پنجم علمى كه شرط ورود به دانشسراى عالى بود، شركت جسته و توفيق حاصل نمايد. اندكى بعد به خدمت وظيفه فراخوانده شد و پس از گذراندن دوران دانشكده افسرى، از فروردين تا مرداد 1324ش با عنوان افسر در تهران، انجام وظيفه نمود. سپس به رشت منتقل شد و به كار معلمى پرداخت.

    در شهريور 1327ش، طبق قانونى كه براى ادامه تحصيل فارغ‌التحصيلان دانشسراى مقدماتى به تصويب رسيده بود، از گيلان به دانشسراى عالى معرفى گرديد.

    در همين سال‌ها، با همكارى يكى از دوستانش به نام محمدحسین شريعت‌مدارى، مجله فكر جوان دو هفتگى را به راه انداخت و مقالاتى نوشت.

    در سال 1330ش از دانشسراى عالى در رشته تاريخ و جغرافيا فارغ‌التحصيل گرديد و براى انجام دادن تعهّد دبيرى، به رشت منتقل گرديد.

    پس از دو سال تدريس در گروه فرهنگى آريا، به عنوان عضو هيئت مديره انتخاب شد و سپس به رياست دبيرستان ملى بوعلى سينا كه اين گروه بنيان نهاده بود برگزيده شد.

    در سال 1348ش كه مدرسه عالى بازرگانى (اولين مدرسه عالى استان گيلان) در رشت داير گرديد، از طرف دكتر جهانگير صوفى، رئيس آن مدرسه عالى، به همكارى دعوت و در نتيجه، از آموزش و پرورش، بازنشسته شد.

    در مدرسه عالى بازرگانى، با عنوان رئيس امور دانشجويان مشغول گرديد و بعد از گذشت چند سال، طبق دعوت استاندار وقت گيلان، به رياست اداره پيكار با بى‌سوادى برگزيده شد و با توجه به نظارت دقيقى كه بر كار پيكارگران با بى‌سوادى داشت، موفقيت‌هائى فراوان در پيكار با جهل و بى‌سوادى به دست آورد كه بر افتخارات فرهنگى ايشان افزوده شد.

    ايشان در سال 1357ش از اداره پيكار با بى‌سوادى كناره‌گيرى كرده و به كارهاى پژوهشى و فرهنگى پرداخت.

    وى به گفته خود، از سال 1315ش از كتابخانه ملى رشت استفاده مى‌كرد و بعدها عضو پيوسته كتابخانه و يكسال نيز عضو هيئت مديره كتابخانه شد.

    بعد از پيروزى انقلاب اسلامى، به عنوان عضو هيئت امناء و نايب رئيس جمعيت نشر فرهنگ گيلان بود و در سال 1382ش، طبق ابلاغ حضرت آيت‌الله قربانى، نماينده ولى فقيه و امام جمعه رشت، به رياست جمعيت نشر فرهنگ گيلان منصوب شد.

    ولی بعد از مدتی دیگر هیچگونه همکاری با کتابخانه ملی رشت ندارشت. او تا آخر عمر، عضو هیأت مدیره انجمن آثار و مفاخر فرهنگی گیلان و عضو بنیاد فرهنگ گیلان است.

    در ۲۶ آذر ۱۳۸۲ مجلس نکوداشتی «جهت ارج گذاشتن به بیش از ۶۰ سال خدمات صادقانه فرهنگی و علمی» توسط عده‌ای از همفکرانش و با حمایت مالی دانشگاه گیلان در همین دانشگاه برگزار شد.

    همچنین با تصویب شورای آموزش و پرورش استان، دبیرستانی در رشت به نام «دبیرستان دخترانه استاد جعفر خمامی زاده» تاسیس و در اول مهر ۱۳۸۳ با حضور استاندار و جمعی از همفکران دانشگاهی اش افتتاح گردید.

    وفات

    این نویسنده و مترجم گیلانی در ۹ شهریور ۱۳۹۳ش در سن ۹۴ سالگی دارفانی را وداع گفت و بدنش در قبرستان سلیمان داراب در جوار آرامگاه میرزا کوچک خان جنگلی آرام گرفت.

    آثار

    1. ترجمه ولايات دار المرز گيلان؛ ه‍. ل. رابينو.
    2. ترجمه صنعت نوغان درايران؛ رابينو.
    3. روزنامه‌هاى ايران از آغاز تا سال 1287ش؛ رابينو.
    4. ترجمه گویش گیلکی رشت اثر ارتور کریستن سن دانمارکی
    5. درياى خزر؛ ترجمه از پايان‌نامه دكتر مفخم.
    6. كتابخانه‌هاى گيلان.
    7. ترانه‌هاى محلى ساكنان كرانه‌هاى جنوبى درياى خزر؛ الكساندر خودزكو.
    8. گويش تالشى مردم ماسوله؛ ژيلبرت لازا.
    9. گويش محلى مردم رودبار؛ ژيلورت لازا.
    10. كشت برنج در گيلان و سواحل جنوبى درياى خزر؛ رابينو و لافون.
    11. ماسوله، شهركى پيچيده در حرير پندار.
    12. جنگ شهادت(شامل33 تعزیه از اوایل دوره قاجار)
    13. تاریخچه آموزش و پرورش گیلان(از اواخر دوره قاجاریه تا امروز)

    وابسته‌ها