سموقی، بهاءالدین
| نام | علی بن احمد طائی سموقی |
|---|---|
| نامهای دیگر | |
| نام پدر | احمد |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 420ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | رسائل الحكمة |
| کد مؤلف | AUTHORCODE11196AUTHORCODE |
علی بن احمد طائی سَّمُّوقی (متوفی 420ق)، مکنی به ابوالحسن و ملقب به بهاءالدین، از بزرگان دعات باطنیه دروزی و یکی از «حدود خمسه» آنان بود. وی دارای آثار متعددی است؛ از جمله: «التبيين و الاستدراك».
نام‌ها و القاب
علی بن احمد طائی سموقی، مکنی به ابوالحسن و ملقب به بهاءالدین، از بزرگان دعات باطنیه دروز و یکی از «حدود خمسه» آنان بود. از او به‌کنایه، «تالی» و «جناح ایسر» نام می‌برند و به «مقتنی» ملقب است. همچنین وی را به نام «وزیر خامس» می‌خوانند و دیگر از القاب او در کتب مذهبی آنان «تابع» و «خامس الحدود» و «آخر الحدود» است[۱].
دوران زندگی
او در عهد الحاکم‌بامراﷲ فاطمی می‌زیست و از طرف‌داران و پیروان بزرگ او بشمار می‌رفت. وی با حمزة بن علی نیز ارتباط داشت[۲].
جایگاه مذهبی
علی سموقی، از نویسندگان بزرگ فرقه دروزیه است و می‌توان وی را واضع اساس دیانت در این فرقه دانست[۳].
آثار
- التبيين و الاستدراك؛
- الرد علی المنجمين؛
- الرسالة الواصلة إلی الجبل الأنور؛
- السفر إلی السادة في الدعوة لطاعة ولي الحق؛
- القسطنطنية (رساله‌ای است برای قسطنطین امپراطور نصرانی. علی سموقی در آن سعی کرده است تا برای امپراطور ثابت کند که حضرت مسیح در جسم «حمزة بن علی فارسی» حلول کرده است)؛
- النقط و الدوائر[۴].
برخی از رساله‌های وی در کتاب «رسائل الحكمة»، چاپ شده است[۵].
پانویس
منابع مقاله
- حمزة بن علی، اسماعیل تمیمی و بهاءالدین سموقی، «رسائل الحكمة»، تحقیق انور یاسین، چاپ پنجم، دار لأجل المعرفة، ديار عقل، لبنان، 1986م.
- پایگاه اینترنتی پارسی ویکی