الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[صهبای صفا]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR03913J1.jpg|بندانگشتی|صهبای صفا|175px]]
    [[پرونده:NUR01005J1.jpg|بندانگشتی|مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام|175px]]


    '''صهباى صفا'''، از آثار گفتارى و نوشتارى [[جوادی آملی، عبدالله|آيت‌الله عبدالله جوادى آملى]] (متولد آمل، 1312ش) است كه نویسنده در آن، عظمت، حكمت‌ها و اسرار مناسك و آداب فريضه بزرگ الهى حج را به‌صورت تحليلى و مستند بيان كرده است.
    '''مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام'''، تأليف [[عطاردی قوچانی، عزیزالله |شيخ عزيزالله عطاردى]]، يازدهمين كتاب از موسوعه بزرگ «مسانيد الأئمة(ع)» است كه در يك جلد به زبان عربى منتشر شده است. در اين كتاب ولادت امام هادى(ع)، فضايل و مناقب و سخنان آن حضرت در موضوعات مختلف گردآورى شده است.


    خاندان سالار شهيدان(س) از همان آغاز حركت خود از مدينه به مكه، قصد عمره مفرده داشتند و قصد حج تمتع نكردند؛ يعنى چنين نيست كه حسين بن على بن ابى‌طالب(س) به قصد حج تمتع عازم مكه گرديده و سپس در اثر فشار حكومت ننگين اموى، تمتع را به افراد تبديل كرده باشد؛ نه در روايات از اين بحث سخنى است و نه در فقه ما. فقط در مقاتل به اين مطلب اشاره شده است. بزرگان فقه ما نيز به اين نكته عنايت كرده‌اند كه: اين سخن نه ريشه حديثى دارد و نه ريشه فقهى. حسين بن على بن ابى‌طالب(ع) از ابتدا قصد عمره مفرده داشت. او به منى نرفت، ولى قربانى داد. فرزندش [[علی بن حسین(ع)، امام چهارم|امام سجاد]](س) در شام خود را چنين معرفى مى‌كند: «أنا ابن مكة و منى»؛ «من فرزند مكه و مِنايم». ما جان داديم. منى مال ماست. عرفات مال ماست. مكه از آنِ ماست. من فرزند زمزمم. زمزم و منى ارث من است. من وارث مكه‌ام. من وارث سرزمين عرفات و مشعر و منايم. بنابراین آمدن به سرزمين مِنى با جسم، خيلى مهم نيست. كسى كه پيشاپيش، جانش را فداى دوست كرد، او از منى و عرفات و... ارث مى‌برد.
    نویسنده در مقدمه كتاب به قلّت احاديث امام هادى(ع) نسبت به احاديث ديگر ائمه(ع) به جهت محصور بودن آن حضرت در سامراء تحت مراقبت حكومت عباسى اشاره كرده است؛ به همين دليل راويان از ايشان به هنگام نقل حديث به اسامى مختلفى تعبير كرده‌اند كه ابوالحسن هادى، ابوالحسن ثالث، ابوالحسن عسكرى، الرجل، الطيب و فقيه العسكرى از آن جمله است.
    يكى از مناسك حج، مسئله لبيك گفتن است كه احرام، با اين تلبيه بسته مى‌شود. بعد از احرام، مستحب است انسان اين لبيك‌ها را ادامه دهد تا آن محدوده‌هايى كه خانه‌هاى مكه پيدا شود. اين «لبيك» كه انسان در هر فراز و نشيبى و در هر اوج و حضيضى آن را زمزمه مى‌كند، براى آن است كه در هر لحظه و آنى، آن عهد را تجديد كند. از وجود مبارك پيغمبر(ص) نقل شده است كه: «اگر در امت‌هاى گذشته رهبانيتى راه يافت، رهبانيت امت من جهاد در راه خداست و تكبير در هر بلندى و مانند آن». «تكبير بر هر بلندى»، ناظر به همين تلبيه (لبيك اللهمَّ لبيك) است كه زائران بيتِ خدا، به هر جاى بلندى كه مى‌رسند مى‌گويند. اين به‌صورت يك رهبانيت است. راهب كسى است كه از خدا بهراسد و ذات اقدس اله ما را به رهبانيت ممدوح و پسنديده فراخواند، فرمود: «إياىَ فارهبون»


    <div class="mw-ui-button">[[صهبای صفا|'''ادامه''']]</div>
    مسند امام هادى(ع) با مطالب و احاديث مرتبط با زندگانى و شخصيت آن حضرت در هشت بخش آغاز شده است. ولادت، فضايل و مناقب، برخوردهاى آن حضرت با متوكل و شهادت ايشان، فضيلت زيارت آن حضرت و تعداد اولاد آن حضرت آمده است.
     
    بخش ديگرى از مسند، به روايات اعتقادى اختصاص دارد. در اين بخش ابتدا رواياتى از امام در موضوعات علم، توحيد، انبيا و امامت ارائه شده است. در انتهاى اين بخش نيز روايات امام درباره افرادى چون فارس بن حاتم قزوينى و على بن مهزيار و يا فرقه‌هايى چون زيديه آمده است.
     
    نویسنده سپس در باب «تفسير قرآن» رواياتى را كه از امام هادى(ع) در تفسير آيات چهارده سوره از قرآن كريم نقل شده به ترتيب ذكر كرده است.
     
    باب دعا از ديگر مباحث كتاب است. در اين باب ابتدا نماز حاجت امام هادى(ع) ذكر شده بدين‌صورت كه پس از سه روز روزه‌دارى و غسل روز جمعه و صدقه به مسكين، نمازى با شرايط خاص و پس از نماز دعاى مفصلى خوانده مى‌شود. حرز، قنوت نماز و تسبيح امام هادى(ع)، از جمله احاديث زيباى اين بخش از كتاب است.
     
    <div class="mw-ui-button">[[مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۱۶ اوت ۲۰۱۹، ساعت ۲۱:۵۲

    مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام

    مسند الإمام الهادي أبي‌الحسن علي بن محمد عليهماالسلام، تأليف شيخ عزيزالله عطاردى، يازدهمين كتاب از موسوعه بزرگ «مسانيد الأئمة(ع)» است كه در يك جلد به زبان عربى منتشر شده است. در اين كتاب ولادت امام هادى(ع)، فضايل و مناقب و سخنان آن حضرت در موضوعات مختلف گردآورى شده است.

    نویسنده در مقدمه كتاب به قلّت احاديث امام هادى(ع) نسبت به احاديث ديگر ائمه(ع) به جهت محصور بودن آن حضرت در سامراء تحت مراقبت حكومت عباسى اشاره كرده است؛ به همين دليل راويان از ايشان به هنگام نقل حديث به اسامى مختلفى تعبير كرده‌اند كه ابوالحسن هادى، ابوالحسن ثالث، ابوالحسن عسكرى، الرجل، الطيب و فقيه العسكرى از آن جمله است.

    مسند امام هادى(ع) با مطالب و احاديث مرتبط با زندگانى و شخصيت آن حضرت در هشت بخش آغاز شده است. ولادت، فضايل و مناقب، برخوردهاى آن حضرت با متوكل و شهادت ايشان، فضيلت زيارت آن حضرت و تعداد اولاد آن حضرت آمده است.

    بخش ديگرى از مسند، به روايات اعتقادى اختصاص دارد. در اين بخش ابتدا رواياتى از امام در موضوعات علم، توحيد، انبيا و امامت ارائه شده است. در انتهاى اين بخش نيز روايات امام درباره افرادى چون فارس بن حاتم قزوينى و على بن مهزيار و يا فرقه‌هايى چون زيديه آمده است.

    نویسنده سپس در باب «تفسير قرآن» رواياتى را كه از امام هادى(ع) در تفسير آيات چهارده سوره از قرآن كريم نقل شده به ترتيب ذكر كرده است.

    باب دعا از ديگر مباحث كتاب است. در اين باب ابتدا نماز حاجت امام هادى(ع) ذكر شده بدين‌صورت كه پس از سه روز روزه‌دارى و غسل روز جمعه و صدقه به مسكين، نمازى با شرايط خاص و پس از نماز دعاى مفصلى خوانده مى‌شود. حرز، قنوت نماز و تسبيح امام هادى(ع)، از جمله احاديث زيباى اين بخش از كتاب است.