الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۷۰۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱۰ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[مجلسی، محمدباقر]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR18212J1.jpg|بی‌قاب|چپ|حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|175px]]
    [[پرونده:NUR00367.jpg|بندانگشتی|مرقد علامه مجلسی|175px]]


    '''محمد باقر بن محمد تقى بن مقصود على مجلسى''' (1037/1038- 1110-111 ق)، مشهور به [[علامه مجلسى]] و مجلسى ثانى، فقیه، محدث، متکلم و شاعر متخلص به مشتاق، شیخ الاسلام اصفهان و از دانشمندان بزرگ اواخر حکومت صفوی است.
    '''حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية''' نوشته [[ابومعاش، سعید|سعید ابومعاش]]، از جمله آثاری است که به‌صورت موضوعی، احادیثی را که درباره دوستی اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] نقل شده است را گردآوری کرده است.  
    ولادت او بنابر آنچه در مقدمه کتاب بحار الانوار از مرآة الاحوال نقل شده است، سال 1038 ه ق در شهر اصفهان بوده است.
    و در آخرین سال سلطنت شاه عباس و در عصر مرجعیت میرداماد در اصفهان به دنیا آمد.او دوره چهار تن از سلاطین صفوی: شاه صفی، شاه عباس دوم، شاه سلیمان و شاه سلطان حسین را درک کرد.


    پدر او مولی محمد تقی (مجلسی بزرگ) یکی از مفاخر و بزرگان و اعلام شیعه بود، که در زمینه های مختلف علوم سر آمد بود.
    عبدآل‌محمد در مقدمه‌اش روایاتی را در محبت اهل‌بیت گردآوری نموده است؛ از آن جمله حدیثی است که صدوق از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] روایت کرده است: «کسی که خداوند محبت اهل‌بیت(ع) را به او روزی کند، خیر دنیا و آخرت به او رسانده است. و کسی در بهشتی بودن او شک نکند. همانا حب اهل‌بیت(ع) بیست ویژگی دارد که ده‌تای آن دنیوی و ده‌تای آن مربوط به آخرت است.  
    محمد باقر در چهار سالگی به درس و بحث روی آورد و در چهارده سالگی از [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|ملاصدرا]] اجازه روایت دریافت کرد. گذشته از این در مکتب دانشمندانی چون [[حر عاملی، محمد بن حسن|شیخ حر عاملی]]، ملامحسن استر آبادی، ملامحسن فیض کاشانی، ملاصالح مازندرانی تلمّذ کرده است، طوريکه گفته اند شمار اساتید وی به بیست و یک استاد می‌رسد.
    علامه مجلسی در اندک زمانی بر دانش های صرف و نحو، معانی و بیان، لغت و ریاضی، تاریخ و فلسفه، حدیث و رجال، درایه و اصول، فقه و کلام مسلط شد و پس از فوت پدر به زعامت مسجد و مدرسه جامع اصفهان پرداخت. در درس او بیش از هزار طلبه حاضر می‌شدند. در مکتب این علامه عصر صفوی شخصیت های بزرگی از دانشمندان دانش آموخته اند که می‌توان از مولی ابراهیم جیلانی، ملامحمد باقر لاهیجی، ملا حسین تفرشی، عبدالحسین مازندرانی، سید عزیز الله جزایری، ملامحمد کاظم شوشتری و سید نعمت الله جزایری نام برد. سید مصلح الدین مهدوی در کتاب زندگینامه علامه مجلسی به نام 181 نفر از شاگردان وی اشاره کرده است.
    علامه علاوه بر علم و دانش در عرصه سیاست نیز فعال بود و پس از فوت مرحوم ملا محمد باقر سبزواری در سال 1090 به منصب شیخ الاسلامی دست یافت.
    او با احراز این منصب، قدرت مهمی به هم زد و از آن فرصت حداکثر استفاده را نمود و تا سرحد امکان در رونق و رواج علم و حدیث شیعه، و حمایت از اهل علم و مردم بی پناه و امر به معروف و نهی از منکر و محدودیت بیگانگان اسلام و مبارزه با ظلم و رورگویی که پیش از وی کسی قدرت جلوگیری آن را نداشت کوشید.
    کتاب [[بحارالانوار|بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار(ع)]]  محمد باقر مجلسی گسترده‌ترین کتاب حدیثی شیعه است که علاوه بر جامع بودن، معارف جنبی دیگر مانند مباحث لغوی (که یک دوره سه جلدی غریب الحدیث از آن استخراج شده) و مباحث تفسیری (که دو راهنما برای آن تدوین شده است) و مباحث فراوان کلامی و.... را در بر دارد.


    [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] در کتب أمالی خویش از طبری به سندش از حسن بن معتمر از علی(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: «ای حسن! کسی که دوست دارد بداند که محب ما اهل‌بیت است یا نه، قلبش را امتحان کند اگر ولایت ما را دوست دارد همانا دوستدار ماست و اگر ولایت ما را دوست ندارد دشمن ماست.


    <div class="mw-ui-button">[[مجلسی، محمدباقر|'''ادامه''']]</div>
    در اولین حدیث کتاب، خطیب خوارزمی از [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اگر مردم بر دوستی علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند عزوجل آتش را خلق نمی‌کرد»
     
    در ادامه این عنوان، حافظ برسی از کتاب أمالی از رسول‌الله(ص) روایت دیگری را نقل کرده که در انتهای آن خلقت محمد و آل محمد، دلیل خلقت بهشت و جهنم دانسته شده است.
     
    در حدیث دوم با موضوع «حب علی برائت از آتش» چهار حدیث از منابع مختلف گردآوری شده است؛ در سومین حدیث از این مجموعه حافظ بن شیرویه دیلمی همدانی در فردوس الأخبار به نقل از عمر بن خطاب چنین می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمود: «حب علی برائت از آتش است». <span id="mp-more">[[حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۲

    حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية

    حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية نوشته سعید ابومعاش، از جمله آثاری است که به‌صورت موضوعی، احادیثی را که درباره دوستی اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه امیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده است را گردآوری کرده است.

    عبدآل‌محمد در مقدمه‌اش روایاتی را در محبت اهل‌بیت گردآوری نموده است؛ از آن جمله حدیثی است که صدوق از امام صادق(ع) روایت کرده است: «کسی که خداوند محبت اهل‌بیت(ع) را به او روزی کند، خیر دنیا و آخرت به او رسانده است. و کسی در بهشتی بودن او شک نکند. همانا حب اهل‌بیت(ع) بیست ویژگی دارد که ده‌تای آن دنیوی و ده‌تای آن مربوط به آخرت است.

    شیخ طوسی و شیخ مفید در کتب أمالی خویش از طبری به سندش از حسن بن معتمر از علی(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: «ای حسن! کسی که دوست دارد بداند که محب ما اهل‌بیت است یا نه، قلبش را امتحان کند اگر ولایت ما را دوست دارد همانا دوستدار ماست و اگر ولایت ما را دوست ندارد دشمن ماست.

    در اولین حدیث کتاب، خطیب خوارزمی از ابن عباس نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اگر مردم بر دوستی علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند عزوجل آتش را خلق نمی‌کرد»

    در ادامه این عنوان، حافظ برسی از کتاب أمالی از رسول‌الله(ص) روایت دیگری را نقل کرده که در انتهای آن خلقت محمد و آل محمد، دلیل خلقت بهشت و جهنم دانسته شده است.

    در حدیث دوم با موضوع «حب علی برائت از آتش» چهار حدیث از منابع مختلف گردآوری شده است؛ در سومین حدیث از این مجموعه حافظ بن شیرویه دیلمی همدانی در فردوس الأخبار به نقل از عمر بن خطاب چنین می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمود: «حب علی برائت از آتش است». ادامه ...