درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (لینک درون متنی)
    جز (جایگزینی متن - ' '''' به ''''')
    برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
     
    (۵۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۲: خط ۲:
    | تصویر =NUR12525J1.jpg
    | تصویر =NUR12525J1.jpg
    | عنوان =‏درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی
    | عنوان =‏درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی
    | عنوان‌های دیگر =درآمدي بر تاريخ علوم قرآني
    | عنوان‌های دیگر =درآمدي بر تاريخ علوم قرآنی


    تاريخ علوم قرآني
    تاريخ علوم قرآنی


    پيشينه، اهم منابع و سير موضوعي نگارش‏‎ها
    پيشينه، اهم منابع و سير موضوعي نگارش‏‎ها
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[دیاری، محمدتقی]] (نويسنده)
    [[دیاری، محمدتقی]] (نویسنده)


    | زبان =فارسي
    | زبان =فارسی
    | کد کنگره =‏‏BP‎‏ ‎‏72‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9‎‏د‎‏4‎‏
    | کد کنگره =‏‏BP‎‏ ‎‏72‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9‎‏د‎‏4‎‏
    | موضوع =قرآن - تاريخ
    | موضوع =قرآن - تاريخ


    قرآن - علوم قرآني
    قرآن - علوم قرآنی


    | ناشر =دانشگاه قم
    | ناشر =دانشگاه قم
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    | شابک =978-964-8261-07-3
    | شابک =978-964-8261-07-3
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =12525
    | کتابخوان همراه نور =12525
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}  
    }}  
     
    {{کاربردهای دیگر|علوم قرآنی (ابهام زدایی)}}
    '''درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی'''، اثر [[دیاری، محمدتقی|محمدتقی دیاری]]، کتابی است به زبان فارسی با موضوع علوم قرآنی. این اثر، گامى است در جهت شناسایى پیشینه، اهم منابع و سیر موضوعى نگارش‎هاى علوم قرآنى از آغاز تاکنون. نگارنده، در این کتاب درصدد برآمده است تا حدودى پیشگامى عالمان بزرگ شیعه را در پایه‎گذارى علوم گوناگون قرآنى ارائه کند. این اثر حاصل چندین دوره تدریس نویسنده در مراکز آموزش عالى و به‎ویژه دانشگاه قم است.
    '''درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی'''، اثر [[دیاری، محمدتقی|محمدتقی دیاری]]، کتابی است به زبان فارسی با موضوع علوم قرآنی. این اثر، گامى است در جهت شناسایى پیشینه، اهم منابع و سیر موضوعى نگارش‌هاى علوم قرآنى از آغاز تاکنون. نگارنده، در این کتاب درصدد برآمده است تا حدودى پیشگامى عالمان بزرگ شیعه را در پایه‌گذارى علوم گوناگون قرآنى ارائه کند. این اثر حاصل چندین دوره تدریس نویسنده در مراکز آموزش عالى و به‌ویژه دانشگاه قم است.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    کتاب دارای تقریظ (به قلم [[حجتی، محمدباقر|محمدباقر حجتی]])، پیشگفتار، سفارش [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] به انس با قرآن و محتوای مطالب در شانزده فصل می‎باشد. نویسنده در نگارش این اثر از کتاب‎ها و مقالات فارسی و عربی متعلق به تشیع و تسنن استفاده کرده است. برخی از آنها عبارتند از: کتاب‎های [[سعد السعود|سعد السعود للنفوس]] [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاوس حلی]]، [[الفهرست (ابن نديم)|الفهرست ابن ندیم]]، [[غاية النهاية في طبقات القراء|غاية النهاية في طبقات القراء ابن جزری]]، [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعيان الشيعة سید محسن امین]]، فقه‎پژوهی قرآنی [[ایازی، محمدعلی|سید محمدعلی ایازی]]، [[البرهان في تفسير القرآن|البرهان في تفسير القرآن سید هاشم بحرانی]]، [[علوم القرآن|علوم القرآن سید محمدباقر حکیم]]، دانشنامه قرآن و قرآن‎پژوهی [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدین خرمشاهی]]، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان في تفسير القرآن علامه طباطبایی]] و... و مقالاتی از فصلنامه‎های بینات، علوم حدیث، کیهان اندیشه، نامه مفید، قرآن در آینه پژوهش، دانشنامه قرآن، صحیفه مبین و...<ref>ر.ک: کتاب، ص325-332</ref>.
    کتاب دارای تقریظ (به قلم [[حجتی، سید محمدباقر|محمدباقر حجتی]])، پیشگفتار، سفارش [[خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] به انس با قرآن و محتوای مطالب در شانزده فصل می‌باشد. نویسنده در نگارش این اثر از کتاب‌ها و مقالات فارسی و عربی متعلق به تشیع و تسنن استفاده کرده است. برخی از آنها عبارتند از: کتاب‌های [[سعد السعود|سعد السعود للنفوس]] [[ابن طاووس، علی بن موسی|ابن طاوس حلی]]، [[الفهرست (ابن نديم)|الفهرست ابن ندیم]]، [[غاية النهاية في طبقات القراء|غایة النهایة فی طبقات القراء ابن جزری]]، [[أعيان الشيعة (12 جلدی)|أعیان الشیعة سید محسن امین]]، فقه‌پژوهی قرآنی [[ایازی، سید محمدعلی|سید محمدعلی ایازی]]، [[البرهان في تفسير القرآن|البرهان فی تفسیر القرآن سید هاشم بحرانی]]، [[علوم القرآن|علوم القرآن سید محمدباقر حکیم]]، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدین خرمشاهی]]، [[الميزان في تفسير القرآن|الميزان في تفسير القرآن علامه طباطبایی]] و... و مقالاتی از فصلنامه‌های بینات، علوم حدیث، کیهان اندیشه، نامه مفید، قرآن در آینه پژوهش، دانشنامه قرآن، صحیفه مبین و...<ref>ر.ک: کتاب، ص325-332</ref>.


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    نویسنده ابتدا در پیشگفتار به‎صورت قرن‎ قرن، سیر تاریخ علوم قرآنی را نشان می‎دهد<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه‎های ج - ط‍</ref>. او درباره قرن چهاردهم می‎نویسد: «قرن چهاردهم، قرن تحول و دگرگونى در همه‎ى ابعاد اندیشه‎ى دینى است. این دوره را مى‎توان به‎عنوان دوره‎ى تجدید حیات علوم قرآنى و تفسیر، رشد عقل‎گرایى و علم‎گرایى، پیدایى آثارى ارزشمند در موضوع ویژه‎ى تاریخ قرآن، به‎ویژه اقبال و رویکرد خاورشناسان به مطالعات و پژوهش‎هاى قرآنى و نیز توجه به عرصه‎هاى نو (زبان قرآن، قصه‎هاى قرآن، روش‎شناسى تفسیر و فهم قرآن، ترجمه‎ى گسترده‎ى قرآن، وحى‎شناسى، تحریف‎ناپذیرى و جز آن‎ها) شناخت. بااین‎همه، نوسازى و احیاى آثار علوم قرآنى اندیشمندان بزرگ اسلامى و شیعى، شبهه‎شناسى و نیز پاسخگویى به شبهات روزآمد مخالفان و خاورشناسان و پالایش و پیرایش منابع تفسیرى و حدیثى از برخى روایات ساختگى و خرافى و اندیشه‎هاى غلوآمیز از جمله بایسته‎هاى پژوهشى در مراکز علمى حوزوى و دانشگاهى است»<ref>همان، صفحه ط</ref>.
    نویسنده ابتدا در پیشگفتار به‌صورت قرن‎ قرن، سیر تاریخ علوم قرآنی را نشان می‌دهد<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه‌های ج - ط‍</ref>. او درباره قرن چهاردهم می‌نویسد: «قرن چهاردهم، قرن تحول و دگرگونى در همه‎ى ابعاد اندیشه‎ى دینى است. این دوره را مى‎توان به‌عنوان دوره‎ى تجدید حیات علوم قرآنى و تفسیر، رشد عقل‌گرایى و علم‌گرایى، پیدایى آثارى ارزشمند در موضوع ویژه‎ى تاریخ قرآن، به‌ویژه اقبال و رویکرد خاورشناسان به مطالعات و پژوهش‌هاى قرآنى و نیز توجه به عرصه‌هاى نو (زبان قرآن، قصه‌هاى قرآن، روش‌شناسى تفسیر و فهم قرآن، ترجمه‎ى گسترده‎ى قرآن، وحی‌شناسى، تحریف‎ناپذیرى و جز آن‌ها) شناخت. بااین‌همه، نوسازى و احیاى آثار علوم قرآنى اندیشمندان بزرگ اسلامى و شیعى، شبهه‌شناسى و نیز پاسخگویى به شبهات روزآمد مخالفان و خاورشناسان و پالایش و پیرایش منابع تفسیرى و حدیثى از برخى روایات ساختگى و خرافى و اندیشه‌هاى غلوآمیز از جمله بایسته‌هاى پژوهشى در مراکز علمى حوزوى و دانشگاهى است»<ref>همان، صفحه ط</ref>.


    وی در توضیح درباره کتاب و مطالبی که در بر دارد می‎نویسد: «نوشتار پیش روى، گامى است هرچند کوتاه و لرزان در جهت شناسایى پیشینه، اهم منابع و سیر موضوعى نگارش‎هاى علوم قرآنى از آغاز تاکنون. نگارنده درصدد برآمده است تا حدودى پیشگامى عالمان بزرگ شیعه را در پایه‎گذارى علوم گوناگون قرآنى ارائه کند؛ هرچند بسیارى از تلاش‎ها و نگارش‎هاى علمى آنان در گذر حوادث تلخ روزگار از بین رفته است و جز نامى از آن‎ها باقى نمانده است و یا اینکه در زیر خروارها گرد و غبار در گوشه‎ى کتابخانه‎ها ناشناخته مانده است. نگارنده در این اثر که حاصل چندین دوره تدریس در مراکز آموزش عالى و به‎ویژه دانشگاه قم است، به دلیل گستردگى قلمرو موضوعات علوم قرآن، مهم‎ترین عناوین مسائل درخور را برگزیده و آن‎ها را در شانزده فصل به شرح ذیل سامان داده است:  
    وی در توضیح درباره کتاب و مطالبی که در بر دارد می‌نویسد: «نوشتار پیش روى، گامى است هرچند کوتاه و لرزان در جهت شناسایى پیشینه، اهم منابع و سیر موضوعى نگارش‌هاى علوم قرآنى از آغاز تاکنون. نگارنده درصدد برآمده است تا حدودى پیشگامى عالمان بزرگ شیعه را در پایه‌گذارى علوم گوناگون قرآنى ارائه کند؛ هرچند بسیارى از تلاش‌ها و نگارش‌هاى علمى آنان در گذر حوادث تلخ روزگار از بین رفته است و جز نامى از آن‌ها باقى نمانده است و یا اینکه در زیر خروارها گرد و غبار در گوشه‎ى کتابخانه‌ها ناشناخته مانده است. نگارنده در این اثر که حاصل چندین دوره تدریس در مراکز آموزش عالى و به‌ویژه دانشگاه قم است، به دلیل گستردگى قلمرو موضوعات علوم قرآن، مهم‎ترین عناوین مسائل درخور را برگزیده و آن‌ها را در شانزده فصل به شرح ذیل سامان داده است:  
    # پیشینه‎ى علوم قرآنى؛  
    # پیشینه‎ى علوم قرآنى؛  
    # فضایل قرآن؛  
    # فضایل قرآن؛  
    # قرائات قرآن؛  
    # قرائات قرآن؛  
    # گردآورى، نگارش و رسم‎الخط قرآن؛  
    # گردآورى، نگارش و رسم‌الخط قرآن؛  
    # اعراب‎گذارى (نقط و شکل) قرآن؛  
    # اعراب‌گذارى (نقط و شکل) قرآن؛  
    # مکى و مدنى قرآن؛  
    # مکى و مدنى قرآن؛  
    # اسباب نزول قرآن؛  
    # اسباب نزول قرآن؛  
    خط ۵۳: خط ۵۴:
    # تحریف‎ناپذیرى قرآن؛  
    # تحریف‎ناپذیرى قرآن؛  
    # اعجاز قرآن؛  
    # اعجاز قرآن؛  
    # فقه‎پژوهى قرآن؛  
    # فقه‌پژوهى قرآن؛  
    # محکم و متشابه در قرآن؛  
    # محکم و متشابه در قرآن؛  
    # ناسخ و منسوخ در قرآن.  
    # ناسخ و منسوخ در قرآن.  
    در تألیف این مجموعه از آثار و منابع فراوان بهره برده شده است؛ از جمله از اثر محقق و قرآن‎پژوه معاصر [[مهدوی‌راد، محمدعلی|حجت‎الاسلام‎ آقاى محمدعلى مهدوى‎راد]]، با نام «سیر نگارش‎هاى علوم قرآنى» و نیز مقدمه و پاورقى‎هاى سودمند کتاب «[[البرهان في علوم القرآن]]» تألیف بدرالدین زرکشى با تحقیق [[مرعشلی، یوسف عبدالرحمن|یوسف مرعشلى]]، جمال حمدى ذهبى و ابراهیم عبداللّه کردى که به‎حقّ در پیدایى این اثر نقشى بسزا داشته‎اند. از جمله مزایاى این کتاب، پردازش آن به شکل یک کتاب درسى و افزودن بخش «پرسش و پژوهش» در پایان هر فصل است که به‎منظور خودآزمایى و نیز آماده‎سازى دانش‎پژوهان گرامى در جهت توسعه و تکمیل آموخته‎هاى پیشین خود در باب هر موضوع و شناسایى و ارزیابى و مقایسه‎ى آراء، آثار و تألیفات اندیشمندان و نویسندگان بزرگ شیعه و اهل سنت و خاورشناسان و نوآورى و خلاقیت در عرصه‎هاى نوین علوم قرآنى، فراهم آمده است. همچنین براى آسان‎یابى موضوعات براى مطالعه‎کنندگان، علاوه بر فهرست موضوعى، نمایه‎ى آیات، روایات، اعلام و کتاب‎ها نیز در آخر کتاب افزوده شده است»<ref>همان، صفحه‎های ط - یا</ref>.
    در تألیف این مجموعه از آثار و منابع فراوان بهره برده شده است؛ از جمله از اثر محقق و قرآن‌پژوه معاصر [[مهدوی‌راد، محمدعلی|حجت‌الاسلام‎ آقاى محمدعلى مهدوى‎راد]]، با نام «سیر نگارش‌هاى علوم قرآنى» و نیز مقدمه و پاورقی‌هاى سودمند کتاب «[[البرهان في علوم القرآن|البرهان فی علوم القرآن]]» تألیف بدرالدین زرکشى با تحقیق [[مرعشلی، یوسف عبدالرحمن|یوسف مرعشلى]]، جمال حمدى ذهبى و ابراهیم عبداللّه کردى که به‌حقّ در پیدایى این اثر نقشى بسزا داشته‌اند. از جمله مزایاى این کتاب، پردازش آن به شکل یک کتاب درسى و افزودن بخش «پرسش و پژوهش» در پایان هر فصل است که به‌منظور خودآزمایى و نیز آماده‌سازى دانش‌پژوهان گرامى در جهت توسعه و تکمیل آموخته‌هاى پیشین خود در باب هر موضوع و شناسایى و ارزیابى و مقایسه‎ى آراء، آثار و تألیفات اندیشمندان و نویسندگان بزرگ شیعه و اهل سنت و خاورشناسان و نوآورى و خلاقیت در عرصه‌هاى نوین علوم قرآنى، فراهم آمده است. همچنین براى آسان‌یابى موضوعات براى مطالعه‌کنندگان، علاوه بر فهرست موضوعى، نمایه‎ى آیات، روایات، اعلام و کتاب‌ها نیز در آخر کتاب افزوده شده است»<ref>همان، صفحه‌های ط - یا</ref>.


    در بخشی از کتاب درباره [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و قرآن چنین می‎خوانیم: «از جمله اقدامات [[امام على(ع)|امیر مؤمنان(ع)]]، پس از ارتحال پیامبر اسلام(ص)، جمع‎آورى تمامى آیات و سور قرآن در مصحف واحد بود. نخستین کسى که بر این امر مهم اهتمام ورزید، [[امام على(ع)|حضرت على(ع)]] بود. ابن ندیم درباره‎ى مصحف حضرت مى‎نویسد: آن حضرت سوگند یاد کرد که ردا بر دوش نگیرد، مگر آنگاه که قرآن را فراهم آورد. سه روز از خانه بیرون نیامد تا قرآن را گرد آورد و آن نخستین مصحفى بود که مجموع قرآن در آن فراهم آمد و آن مصحف نزد خاندان جعفر بود.
    در بخشی از کتاب درباره [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] و قرآن چنین می‌خوانیم: «از جمله اقدامات [[امام على(ع)|امیر مؤمنان(ع)]]، پس از ارتحال پیامبر اسلام(ص)، جمع‌آورى تمامى آیات و سور قرآن در مصحف واحد بود. نخستین کسى که بر این امر مهم اهتمام ورزید، [[امام على(ع)|حضرت على(ع)]] بود. ابن ندیم درباره‎ى مصحف حضرت مى‌نویسد: آن حضرت سوگند یاد کرد که ردا بر دوش نگیرد، مگر آنگاه که قرآن را فراهم آورد. سه روز از خانه بیرون نیامد تا قرآن را گرد آورد و آن نخستین مصحفى بود که مجموع قرآن در آن فراهم آمد و آن مصحف نزد خاندان جعفر بود.


    [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطى]] نیز از طریق ابن سیرین آورده است که على(ع) هنگام رحلت پیامبر اسلام(ص) فرمود: «آليت أن لا آخذ ردائي إلاّ لصلوة جمعة حتى أجمع القرآن فجمعته»؛ سوگند یاد کردم که ردا برنگیرم، مگر براى نماز جمعه تا آنگاه که قرآن را جمع‎آورى نمایم و در نتیجه موفق به جمع قرآن شدم»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18</ref>.
    [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطى]] نیز از طریق ابن سیرین آورده است که على(ع) هنگام رحلت پیامبر اسلام(ص) فرمود: «آلیت أن لا آخذ ردائی إلاّ لصلوة جمعة حتى أجمع القرآن فجمعته»؛ سوگند یاد کردم که ردا برنگیرم، مگر براى نماز جمعه تا آنگاه که قرآن را جمع‌آورى نمایم و در نتیجه موفق به جمع قرآن شدم»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص18</ref>.


    نگارنده درباره [[امام على(ع)|امیر مؤمنان(ع)]] و قرائت عاصم نیز چنین می‎نویسد: «از میان همه‎ى قاریان مشهور هفت‎گانه در قرن دوم، عاصم بن ابى‎النجود کوفى (م 127ق) و قرائت وى به روایت شاگردش حفص، از شهرت و رواج بیشترى برخوردار است و اکنون بخش گسترده‎اى از دنیاى اسلام، این قرائت را به رسمیت مى‎شناسند. زرقانى درباره‎ى قرائت عاصم مى‎نویسد: عاصم قرآن را بر ابوعبدالرحمان سلمى (م 73ق) قرائت کرده و او بر [[امام على(ع)]] و ایشان نیز قرائت خود را از پیامبر اکرم(ص) گرفته است.
    نگارنده درباره [[امام على(ع)|امیر مؤمنان(ع)]] و قرائت عاصم نیز چنین می‌نویسد: «از میان همه‎ى قاریان مشهور هفت‌گانه در قرن دوم، عاصم بن ابی‌النجود کوفى (م 127ق) و قرائت وى به روایت شاگردش حفص، از شهرت و رواج بیشترى برخوردار است و اکنون بخش گسترده‌اى از دنیاى اسلام، این قرائت را به رسمیت می‌شناسند. زرقانى درباره‎ى قرائت عاصم مى‌نویسد: عاصم قرآن را بر ابوعبدالرحمان سلمى (م 73ق) قرائت کرده و او بر [[امام على(ع)]] و ایشان نیز قرائت خود را از پیامبر اکرم(ص) گرفته است.


    ابوبکر بن عیاش مى‎گوید: به عاصم گفتم: ابوعبدالرحمان، قرائت را از [[امام على(ع)|على(ع)]] روایت کرده که مى‎خواند: '''وَ اَلْعَصْرِ إِنَّ اَلْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ''' (العصر: 2)؛ همان گونه که همه‎ى مسلمین قرائت مى‎کنند و عاصم نیز آن را گواهى داد و روایت ابى‎عبدالرحمان از على(ع)، در امر قرائت، ناسخ هرگونه قرائت دیگرى مى‎باشد. چون ابى‎عبدالرحمان داراى مقامى خاصّ نزد [[امام على(ع)|على(ع)]] بوده و واجد خصلت ضبط مى‎باشد و نیز مقرى و استاد قرائت حسن(ع) و حسین(ع) بوده است. در منابع گوناگون از کتابى با عنوان «قرائت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به روایت زید بن على» گزارش شده است؛ این کتاب در یک جلد و به زبان عربى است. در این اثر زید بن على بن الحسین(ع)، قرائت قرآن را بر قرائت جدّش امیرالمؤمنین(ع) روایت کرده است. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آقابزرگ تهرانى]] مى‎نویسد: کتاب قرائت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] از زید شهید و این کتاب را عمر بن موسى وجیهى زیدى روایت کرده است»<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>.
    ابوبکر بن عیاش مى‌گوید: به عاصم گفتم: ابوعبدالرحمان، قرائت را از [[امام على(ع)|على(ع)]] روایت کرده که مى‌خواند:'''وَ اَلْعَصْرِ إِنَّ اَلْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ''' (العصر: 2)؛ همان گونه که همه‎ى مسلمین قرائت مى‌کنند و عاصم نیز آن را گواهى داد و روایت ابى‎عبدالرحمان از على(ع)، در امر قرائت، ناسخ هرگونه قرائت دیگرى مى‌باشد. چون ابى‎عبدالرحمان داراى مقامى خاصّ نزد [[امام على(ع)|على(ع)]] بوده و واجد خصلت ضبط مى‌باشد و نیز مقرى و استاد قرائت حسن(ع) و حسین(ع) بوده است. در منابع گوناگون از کتابى با عنوان «قرائت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] به روایت زید بن على» گزارش شده است؛ این کتاب در یک جلد و به زبان عربى است. در این اثر زید بن على بن الحسین(ع)، قرائت قرآن را بر قرائت جدّش امیرالمؤمنین(ع) روایت کرده است. [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آقابزرگ تهرانى]] مى‌نویسد: کتاب قرائت [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین]] از زید شهید و این کتاب را عمر بن موسى وجیهى زیدى روایت کرده است»<ref>ر.ک: همان، ص19</ref>.


    ==وضعیت کتاب==
    ==وضعیت کتاب==
    فهرست مطالب در ابتدای اثر ذکر شده و سایر فهارس فنی (شامل فهرست منابع در دو بخش مجزای کتاب‎ها و مقالات و نمایه‎های آیات، روایات، اشخاص و اعلام و کتاب‎ها) در انتهای آن.
    فهرست مطالب در ابتدای اثر ذکر شده و سایر فهارس فنی (شامل فهرست منابع در دو بخش مجزای کتاب‌ها و مقالات و نمایه‌های آیات، روایات، اشخاص و اعلام و کتاب‌ها) در انتهای آن.


    نویسنده در پیشگفتار کتاب از [[حجتی، محمدباقر|دکتر سید محمدباقر حجتی]]، دکتر سید رضا مؤدب، مسئولان دانشگاه قم، به‎ویژه [[تقی‌زاده داوری، محمود|دکتر تقی‎زاده داوری]] (معاون پژوهشی) و آقایان شجاعی (مسئول انتشارات)، محمدی و صفاجو (تایپیست‎ها) تشکر کرده است<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه یا‍</ref>.
    نویسنده در پیشگفتار کتاب از [[حجتی، سید محمدباقر|دکتر سید محمدباقر حجتی]]، دکتر سید رضا مؤدب، مسئولان دانشگاه قم، به‌ویژه [[تقی‌زاده داوری، محمود|دکتر تقی‌زاده داوری]] (معاون پژوهشی) و آقایان شجاعی (مسئول انتشارات)، محمدی و صفاجو (تایپیست‎ها) تشکر کرده است.<ref>ر.ک: پیشگفتار، صفحه یا‍</ref>.


    ==پانویس==
    ==پانویس==
    <references />
    <references/>


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    خط ۷۸: خط ۷۹:


       
       
    == وابسته‌ها ==
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:قرآن و علوم قرآنی]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:علوم قرآنی]]
       
       
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:تاریخ قرآن]]
    [[رده:قربانی-باقی زاده]]
    [[رده:سال97-25شهریور الی24 مهر]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۰

    ‏درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی
    درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی
    پدیدآوراندیاری، محمدتقی (نویسنده)
    عنوان‌های دیگردرآمدي بر تاريخ علوم قرآنی

    تاريخ علوم قرآنی

    پيشينه، اهم منابع و سير موضوعي نگارش‏‎ها
    ناشردانشگاه قم
    مکان نشرايران - قم
    سال نشرمجلد1: 1387ش,
    شابک978-964-8261-07-3
    موضوعقرآن - تاريخ قرآن - علوم قرآنی
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏‏BP‎‏ ‎‏72‎‏ ‎‏/‎‏د‎‏9‎‏د‎‏4‎‏
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    درآمدی بر تاریخ علوم قرآنی، اثر محمدتقی دیاری، کتابی است به زبان فارسی با موضوع علوم قرآنی. این اثر، گامى است در جهت شناسایى پیشینه، اهم منابع و سیر موضوعى نگارش‌هاى علوم قرآنى از آغاز تاکنون. نگارنده، در این کتاب درصدد برآمده است تا حدودى پیشگامى عالمان بزرگ شیعه را در پایه‌گذارى علوم گوناگون قرآنى ارائه کند. این اثر حاصل چندین دوره تدریس نویسنده در مراکز آموزش عالى و به‌ویژه دانشگاه قم است.

    ساختار

    کتاب دارای تقریظ (به قلم محمدباقر حجتی)، پیشگفتار، سفارش امام خمینی به انس با قرآن و محتوای مطالب در شانزده فصل می‌باشد. نویسنده در نگارش این اثر از کتاب‌ها و مقالات فارسی و عربی متعلق به تشیع و تسنن استفاده کرده است. برخی از آنها عبارتند از: کتاب‌های سعد السعود للنفوس ابن طاوس حلی، الفهرست ابن ندیم، غایة النهایة فی طبقات القراء ابن جزری، أعیان الشیعة سید محسن امین، فقه‌پژوهی قرآنی سید محمدعلی ایازی، البرهان فی تفسیر القرآن سید هاشم بحرانی، علوم القرآن سید محمدباقر حکیم، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی بهاءالدین خرمشاهی، الميزان في تفسير القرآن علامه طباطبایی و... و مقالاتی از فصلنامه‌های بینات، علوم حدیث، کیهان اندیشه، نامه مفید، قرآن در آینه پژوهش، دانشنامه قرآن، صحیفه مبین و...[۱].

    گزارش محتوا

    نویسنده ابتدا در پیشگفتار به‌صورت قرن‎ قرن، سیر تاریخ علوم قرآنی را نشان می‌دهد[۲]. او درباره قرن چهاردهم می‌نویسد: «قرن چهاردهم، قرن تحول و دگرگونى در همه‎ى ابعاد اندیشه‎ى دینى است. این دوره را مى‎توان به‌عنوان دوره‎ى تجدید حیات علوم قرآنى و تفسیر، رشد عقل‌گرایى و علم‌گرایى، پیدایى آثارى ارزشمند در موضوع ویژه‎ى تاریخ قرآن، به‌ویژه اقبال و رویکرد خاورشناسان به مطالعات و پژوهش‌هاى قرآنى و نیز توجه به عرصه‌هاى نو (زبان قرآن، قصه‌هاى قرآن، روش‌شناسى تفسیر و فهم قرآن، ترجمه‎ى گسترده‎ى قرآن، وحی‌شناسى، تحریف‎ناپذیرى و جز آن‌ها) شناخت. بااین‌همه، نوسازى و احیاى آثار علوم قرآنى اندیشمندان بزرگ اسلامى و شیعى، شبهه‌شناسى و نیز پاسخگویى به شبهات روزآمد مخالفان و خاورشناسان و پالایش و پیرایش منابع تفسیرى و حدیثى از برخى روایات ساختگى و خرافى و اندیشه‌هاى غلوآمیز از جمله بایسته‌هاى پژوهشى در مراکز علمى حوزوى و دانشگاهى است»[۳].

    وی در توضیح درباره کتاب و مطالبی که در بر دارد می‌نویسد: «نوشتار پیش روى، گامى است هرچند کوتاه و لرزان در جهت شناسایى پیشینه، اهم منابع و سیر موضوعى نگارش‌هاى علوم قرآنى از آغاز تاکنون. نگارنده درصدد برآمده است تا حدودى پیشگامى عالمان بزرگ شیعه را در پایه‌گذارى علوم گوناگون قرآنى ارائه کند؛ هرچند بسیارى از تلاش‌ها و نگارش‌هاى علمى آنان در گذر حوادث تلخ روزگار از بین رفته است و جز نامى از آن‌ها باقى نمانده است و یا اینکه در زیر خروارها گرد و غبار در گوشه‎ى کتابخانه‌ها ناشناخته مانده است. نگارنده در این اثر که حاصل چندین دوره تدریس در مراکز آموزش عالى و به‌ویژه دانشگاه قم است، به دلیل گستردگى قلمرو موضوعات علوم قرآن، مهم‎ترین عناوین مسائل درخور را برگزیده و آن‌ها را در شانزده فصل به شرح ذیل سامان داده است:

    1. پیشینه‎ى علوم قرآنى؛
    2. فضایل قرآن؛
    3. قرائات قرآن؛
    4. گردآورى، نگارش و رسم‌الخط قرآن؛
    5. اعراب‌گذارى (نقط و شکل) قرآن؛
    6. مکى و مدنى قرآن؛
    7. اسباب نزول قرآن؛
    8. مبهمات قرآن؛
    9. مفردات قرآن (1) (واژگان غریب)؛
    10. مفردات قرآن (2) (وجوه و نظایر)؛
    11. مفردات قرآن (3) (واژگان معرب)؛
    12. تحریف‎ناپذیرى قرآن؛
    13. اعجاز قرآن؛
    14. فقه‌پژوهى قرآن؛
    15. محکم و متشابه در قرآن؛
    16. ناسخ و منسوخ در قرآن.

    در تألیف این مجموعه از آثار و منابع فراوان بهره برده شده است؛ از جمله از اثر محقق و قرآن‌پژوه معاصر حجت‌الاسلام‎ آقاى محمدعلى مهدوى‎راد، با نام «سیر نگارش‌هاى علوم قرآنى» و نیز مقدمه و پاورقی‌هاى سودمند کتاب «البرهان فی علوم القرآن» تألیف بدرالدین زرکشى با تحقیق یوسف مرعشلى، جمال حمدى ذهبى و ابراهیم عبداللّه کردى که به‌حقّ در پیدایى این اثر نقشى بسزا داشته‌اند. از جمله مزایاى این کتاب، پردازش آن به شکل یک کتاب درسى و افزودن بخش «پرسش و پژوهش» در پایان هر فصل است که به‌منظور خودآزمایى و نیز آماده‌سازى دانش‌پژوهان گرامى در جهت توسعه و تکمیل آموخته‌هاى پیشین خود در باب هر موضوع و شناسایى و ارزیابى و مقایسه‎ى آراء، آثار و تألیفات اندیشمندان و نویسندگان بزرگ شیعه و اهل سنت و خاورشناسان و نوآورى و خلاقیت در عرصه‌هاى نوین علوم قرآنى، فراهم آمده است. همچنین براى آسان‌یابى موضوعات براى مطالعه‌کنندگان، علاوه بر فهرست موضوعى، نمایه‎ى آیات، روایات، اعلام و کتاب‌ها نیز در آخر کتاب افزوده شده است»[۴].

    در بخشی از کتاب درباره امیرالمؤمنین(ع) و قرآن چنین می‌خوانیم: «از جمله اقدامات امیر مؤمنان(ع)، پس از ارتحال پیامبر اسلام(ص)، جمع‌آورى تمامى آیات و سور قرآن در مصحف واحد بود. نخستین کسى که بر این امر مهم اهتمام ورزید، حضرت على(ع) بود. ابن ندیم درباره‎ى مصحف حضرت مى‌نویسد: آن حضرت سوگند یاد کرد که ردا بر دوش نگیرد، مگر آنگاه که قرآن را فراهم آورد. سه روز از خانه بیرون نیامد تا قرآن را گرد آورد و آن نخستین مصحفى بود که مجموع قرآن در آن فراهم آمد و آن مصحف نزد خاندان جعفر بود.

    سیوطى نیز از طریق ابن سیرین آورده است که على(ع) هنگام رحلت پیامبر اسلام(ص) فرمود: «آلیت أن لا آخذ ردائی إلاّ لصلوة جمعة حتى أجمع القرآن فجمعته»؛ سوگند یاد کردم که ردا برنگیرم، مگر براى نماز جمعه تا آنگاه که قرآن را جمع‌آورى نمایم و در نتیجه موفق به جمع قرآن شدم»[۵].

    نگارنده درباره امیر مؤمنان(ع) و قرائت عاصم نیز چنین می‌نویسد: «از میان همه‎ى قاریان مشهور هفت‌گانه در قرن دوم، عاصم بن ابی‌النجود کوفى (م 127ق) و قرائت وى به روایت شاگردش حفص، از شهرت و رواج بیشترى برخوردار است و اکنون بخش گسترده‌اى از دنیاى اسلام، این قرائت را به رسمیت می‌شناسند. زرقانى درباره‎ى قرائت عاصم مى‌نویسد: عاصم قرآن را بر ابوعبدالرحمان سلمى (م 73ق) قرائت کرده و او بر امام على(ع) و ایشان نیز قرائت خود را از پیامبر اکرم(ص) گرفته است.

    ابوبکر بن عیاش مى‌گوید: به عاصم گفتم: ابوعبدالرحمان، قرائت را از على(ع) روایت کرده که مى‌خواند:وَ اَلْعَصْرِ إِنَّ اَلْإِنْسانَ لَفِی خُسْرٍ (العصر: 2)؛ همان گونه که همه‎ى مسلمین قرائت مى‌کنند و عاصم نیز آن را گواهى داد و روایت ابى‎عبدالرحمان از على(ع)، در امر قرائت، ناسخ هرگونه قرائت دیگرى مى‌باشد. چون ابى‎عبدالرحمان داراى مقامى خاصّ نزد على(ع) بوده و واجد خصلت ضبط مى‌باشد و نیز مقرى و استاد قرائت حسن(ع) و حسین(ع) بوده است. در منابع گوناگون از کتابى با عنوان «قرائت امیرالمؤمنین(ع) به روایت زید بن على» گزارش شده است؛ این کتاب در یک جلد و به زبان عربى است. در این اثر زید بن على بن الحسین(ع)، قرائت قرآن را بر قرائت جدّش امیرالمؤمنین(ع) روایت کرده است. شیخ آقابزرگ تهرانى مى‌نویسد: کتاب قرائت امیرالمؤمنین از زید شهید و این کتاب را عمر بن موسى وجیهى زیدى روایت کرده است»[۶].

    وضعیت کتاب

    فهرست مطالب در ابتدای اثر ذکر شده و سایر فهارس فنی (شامل فهرست منابع در دو بخش مجزای کتاب‌ها و مقالات و نمایه‌های آیات، روایات، اشخاص و اعلام و کتاب‌ها) در انتهای آن.

    نویسنده در پیشگفتار کتاب از دکتر سید محمدباقر حجتی، دکتر سید رضا مؤدب، مسئولان دانشگاه قم، به‌ویژه دکتر تقی‌زاده داوری (معاون پژوهشی) و آقایان شجاعی (مسئول انتشارات)، محمدی و صفاجو (تایپیست‎ها) تشکر کرده است.[۷].

    پانویس

    1. ر.ک: کتاب، ص325-332
    2. ر.ک: پیشگفتار، صفحه‌های ج - ط‍
    3. همان، صفحه ط
    4. همان، صفحه‌های ط - یا
    5. ر.ک: متن کتاب، ص18
    6. ر.ک: همان، ص19
    7. ر.ک: پیشگفتار، صفحه یا‍

    منابع مقاله

    پیشگفتار و متن کتاب.


    وابسته‌ها