سیرة الأئمة الاثني‌عشر علیهم‌السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
}} | }} | ||
'''سیرة الأئمة الاثني عشر علیهم‌السلام''' | '''سیرة الأئمة الاثني عشر علیهم‌السلام''' ، تألیف [[حسنی، هاشم معروف|سيد هاشم معروف الحسنى]]، درباره سیره و زندگانی دوازده امام می‌باشد. | ||
==محتواى كتاب== | ==محتواى كتاب== | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
در مجموع مؤلف سيرة الائمة سبک معمول كتب دوازده امام را پيگيرى نكرده بلكه به صورت گزينشى به بخشى از موضوعات زندگى آن بزرگان پرداخته است. وى ارتباط ائمه با خلفاى هم عصر خود را نيز بحث مى‌كند. | در مجموع مؤلف سيرة الائمة سبک معمول كتب دوازده امام را پيگيرى نكرده بلكه به صورت گزينشى به بخشى از موضوعات زندگى آن بزرگان پرداخته است. وى ارتباط ائمه با خلفاى هم عصر خود را نيز بحث مى‌كند. | ||
[[رده:کتاب‌شناسی]] | [[رده:کتاب‌شناسی]] | ||
نسخهٔ ۱۷ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۳۳
| سیرة الأئمة الاثني عشر علیهم‌السلام | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | حسنی، هاشم معروف (نویسنده) |
| ناشر | الشريف الرضي |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1382 ش یا 1424 ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 964-8163-04-9 |
| موضوع | ائمه اثناعشر - سرگذشت‌نامه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 2 |
| کد کنگره | BP 36/5 /ح5س9 1382 |
سیرة الأئمة الاثني عشر علیهم‌السلام ، تألیف سيد هاشم معروف الحسنى، درباره سیره و زندگانی دوازده امام می‌باشد.
محتواى كتاب
كتاب در دو جلد تنظيم شده كه در جلد نخست تا امام حسن مجتبى(ع) و در جلد دوم بقيه ائمه را بحث كرده است. مؤلف پيش از پرداختن به زندگى ائمه از خديجه ام المؤمنين و حضرت زهرا(عليهماالسلام) نيز سخن می‌گوید.
روش تأليف
نگاه مؤلف به زندگانى ائمه، نگاهى نو و محققانه است. وى مطالب خود را به شيوه امروزى يعنى پيوسته و به سبک داستانى آورده و به ندرت در پاورقى به منابع ارجاع داده است. در متن هم كمتر از منابع خود ياد كرده و به نظر مى رسد به اعتماد آنكه مطالب، مشهور بوده و نيازى به ارجاع نداشته از ذكر منابع به صورت گسترده خوددارى كرده است. از طرفى چون در نظر داشته كه استنباط و برداشت خود را از گزارش‌هاى تاريخى بياورد، عبارات مورخان را نقل نكرده است.
با اينهمه زمانى كه مؤلف در صدد نقد و بررسى يك موضوع بر آمده به منبع خود در متن اشاره مى‌كند. وى برخى روايات تاريخى را كه گاه كمتر به آن توجه شده به بررسى گذاشته و آنها را نقد كرده است مانند اتهام عثمانى و مطلاق بودن امام حسن عليه‌السلام يا موضع امام حسين عليه‌السلام در صلح برادرش و شركت آنان در فتوح.
در مجموع مؤلف سيرة الائمة سبک معمول كتب دوازده امام را پيگيرى نكرده بلكه به صورت گزينشى به بخشى از موضوعات زندگى آن بزرگان پرداخته است. وى ارتباط ائمه با خلفاى هم عصر خود را نيز بحث مى‌كند.