شبر، سید عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين')
    جز (جایگزینی متن - 'كتابها' به 'کتاب‌ها')
    (۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۵: خط ۵:
    ! نام!! data-type='authorName'|شبر، عبدالله
    ! نام!! data-type='authorName'|شبر، عبدالله
    |-
    |-
    |نام های دیگر  
    |نام‎های دیگر  
    |data-type='authorOtherNames'| آل‌‌ش‍ب‍ر، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌
    |data-type='authorOtherNames'| آل‌‌ش‍ب‍ر، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌


    خط ۲۴: خط ۲۴:
    |-
    |-
    |رحلت  
    |رحلت  
    |data-type='authorDeathDate'|1205 هـ.ش یا 1242 هـ.ق یا 1826 م
    |data-type='authorDeathDate'|1205 ش یا 1242 ق یا 1826 م
    |-
    |-
    |اساتید
    |اساتید
    خط ۳۴: خط ۳۴:
    [[حق الیقین في معرفة أصول الدین]]  
    [[حق الیقین في معرفة أصول الدین]]  
    |-class='articleCode'
    |-class='articleCode'
    |کد مولف
    |کد مؤلف
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE1789AUTHORCODE
    |data-type='authorCode'|AUTHORCODE1789AUTHORCODE
    |}
    |}
    </div>
    </div>
    ==ولادت==
    '''سيد عبدالله شبر حسينى كاظمى''' در سال 1192 هجرى قمرى در نجف اشرف ديده به جهان گشود.
    '''سيد عبدالله شبر حسينى كاظمى''' در سال 1192 هجرى قمرى در نجف اشرف ديده به جهان گشود.


    او يكى از پر بارترين درختان گسترۀ دانش و ادب است. دانشوران نسبت ايشان را به امام زين العابدينعليه‌السلام رسانده‌اند.
    او يكى از پر بارترين درختان گسترۀ دانش و ادب است. دانشوران نسبت ايشان را به امام زين‌العابدين‌ عليه‌السلام رسانده‌اند.


    پدرش سيد محمد رضا را بواسطۀ نماز استسقاى معروفى كه در زمان سعيد پاشا يكى از سلاطين عثمانى خواند «صاحب الدعوة المستجابة» مى‌خواندند.
    پدرش سيد محمدرضا را بواسطۀ نماز استسقاى معروفى كه در زمان سعيد پاشا يكى از سلاطين عثمانى خواند «صاحب الدعوة المستجابة» مى‌خواندند.


    يكى از شاگردان سيد عبدالله، سيماى استاد بزرگ خود را چنين ترسيم كرده است:
    يكى از شاگردان سيد عبدالله، سيماى استاد بزرگ خود را چنين ترسيم كرده است:
    خط ۶۴: خط ۵۹:




    از جمله افرادى كه سيد عبدالله شبر ارتباط بسيار نزديك با آنان داشت، جناب سيد محسن بن حسن بن مرتضى كاظمى اعرجى بود.
    از جمله افرادى كه سيد عبدالله شبر ارتباط بسيار نزدیک  با آنان داشت، جناب سيد محسن بن حسن بن مرتضى كاظمى اعرجى بود.


    سيد عبدالله بعد از فوت پدر فرزانه‌اش سيد محمد رضا، ارتباط خود را با علامه، سيد محسن اعرجى بيشتر كرد. گرچه سابقۀ آشنايى سيد عبدالله با جناب اعرجى به ايام حيات پدر مرحومش برمى‌گردد، اما مكارم اخلاقى فراوان أعرجى و كتابهاى گرانسنگى چون «المحصول في الأصول» و «الوافي في شرح الوافية» و «سلالة الاجتهاد» كه سيد عبدالله از وى مطالعه كرده بود، هر يك به گونه‌اى در ارتباط بيشتر او با سيد محسن أعرجى مؤثر افتاد.
    سيد عبدالله بعد از فوت پدر فرزانه‌اش سيد محمدرضا، ارتباط خود را با علامه، سيد محسن اعرجى بيشتر كرد. گرچه سابقۀ آشنايى سيد عبدالله با جناب اعرجى به ايام حيات پدر مرحومش برمى‌گردد، اما مكارم اخلاقى فراوان أعرجى و کتاب‌هاى گرانسنگى چون «المحصول في الأصول» و «الوافي في شرح الوافية» و «سلالة الاجتهاد» كه سيد عبدالله از وى مطالعه كرده بود، هر يك به گونه‌اى در ارتباط بيشتر او با سيد محسن أعرجى مؤثر افتاد.


    ==تبحّر در تأليف==
    ==تبحّر در تأليف==
    خط ۷۳: خط ۶۸:
    علاقه و پشتكار بسيار در تأليف و تصنيف كتب در زمينه‌هاى مختلف علوم اسلامى سبب گشته بود وى در عصر خود به مجلسى ثانى مشهور شود. خود ايشان نقل فرموده است كه:
    علاقه و پشتكار بسيار در تأليف و تصنيف كتب در زمينه‌هاى مختلف علوم اسلامى سبب گشته بود وى در عصر خود به مجلسى ثانى مشهور شود. خود ايشان نقل فرموده است كه:


    «همانا زيادى تأليفاتم از توجه و عنايت امام موسى بن جعفرعليه‌السلام است، آنگاه كه آن امام همام را در خواب ديدم، پس او قلمى به من عطا كرد و فرمود:بنويس! و از آن زمان بود كه در نوشتن موفقيت‌هائى بدست آوردم و هر آنچه از من بروز كند از بركت اين قلم است.»
    «همانا زيادى تأليفاتم از توجه و عنايت امام موسى بن جعفر عليه‌السلام است، آنگاه كه آن امام همام را در خواب ديدم، پس او قلمى به من عطا كرد و فرمود: بنويس! و از آن زمان بود كه در نوشتن موفقيت‌هائى بدست آوردم و هر آنچه از من بروز كند از بركت اين قلم است.»


    ==مرجعيت==
    ==مرجعيت==




    با مرگ فقيه بزرگ، سيد محسن أعرجى در سال 1227 هجرى قمرى، و در پى آن، رحلت مرجع نامور شيعه، شيخ محمد جعفر كاشف الغطاء در سال 1228 هجرى قمرى، دلهاى پيروان خاندان پيامبر در عراق بسوى سيد عبدالله متوجّه شد.
    با مرگ فقيه بزرگ، سيد محسن أعرجى در سال 1227 هجرى قمرى، و در پى آن، رحلت مرجع نامور شيعه، شيخ محمد جعفر کاشف‎الغطاء در سال 1228 هجرى قمرى، دلهاى پيروان خاندان پيامبر در عراق بسوى سيد عبدالله متوجّه شد.


    پس از اين دو واقعۀ اسف بار، كم كم شهرت سيد عبدالله شبر عراق را فرا گرفت تا آنجا كه او در 43 سالگى مرجعيتى فراگير يافت.
    پس از اين دو واقعۀ اسف بار، كم كم شهرت سيد عبدالله شبر عراق را فرا گرفت تا آنجا كه او در 43 سالگى مرجعيتى فراگير يافت.
    خط ۹۵: خط ۹۰:
    صاحبان بصيرت او را عالمى مؤيد و سيدى نجيب و معتمد، محدثى سترگ، فقيهى متبحر و آگاه، عالمى ربّانى و از أعيان فضلاء دانسته‌اند.
    صاحبان بصيرت او را عالمى مؤيد و سيدى نجيب و معتمد، محدثى سترگ، فقيهى متبحر و آگاه، عالمى ربّانى و از أعيان فضلاء دانسته‌اند.


    علامه محمد جعفر نجفى (مشهور به كاشف الغطاء) علاوه بر نوشتن اجازه‌اى در تأييد صلاحيت علمى و معنوى سيد عبدالله، زمانى كه كتاب گرانمايۀ حق اليقين را مشاهده كرد در مقدمه‌اش به عنوان تقريظ چنين نگاشت:
    علامه محمد جعفر نجفى (مشهور به کاشف‎الغطاء) علاوه بر نوشتن اجازه‌اى در تأييد صلاحيت علمى و معنوى سيد عبدالله، زمانى كه كتاب گرانمايۀ حق اليقين را مشاهده كرد در مقدمه‌اش به عنوان تقريظ چنين نگاشت:


    «... بى ترديد چيزى پديد آورده‌اى كه فرزانگان را در شگفتى فرو خواهد برد و دانشوران علوم عقلى و نقلى در برابرش فروتنى خواهند كرد. كتابى پديد آورده‌اى كه مشكلات مسائل را مى‌گشايد و حقيقت را با استدلالها و گواهان درست ثابت مى‌كند.
    «... بى ترديد چيزى پديد آورده‌اى كه فرزانگان را در شگفتى فرو خواهد برد و دانشوران علوم عقلى و نقلى در برابرش فروتنى خواهند كرد. كتابى پديد آورده‌اى كه مشكلات مسائل را مى‌گشايد و حقيقت را با استدلالها و گواهان درست ثابت مى‌كند.


    شتاب مكن كه بى‌ترديد تا بلندترين پله‌هاى پيشرفت بالا رفته‌اى. آرامتر گام بردار كه از مطالب مهم چيزى ناگشوده باقى نمانده است. تو براى دانش شهرى بنياد نهاده‌اى، ساختمانش را چنان پى افكنده، بالا بردى كه به سينۀ سپهر رساندى. البته هيچ جاى شگفتى نيست، زيرا تو از خاندانى هستى كه بر هفت آسمان فراز آمدند. فرزند بزرگمردى هستى كه به جايگاه تجلّى سرزمين‌هايى كه فراوان از خير بهره مى‌برند نزديك شده، به گونه‌اى كه ميان او و آن تجليگاه تنها به اندازۀ فاصلۀ دو كمان يا كمتر، از نظر معنوى فاصله بود.
    شتاب مكن كه بى‌ترديد تا بلندترين پله‌هاى پيشرفت بالا رفته‌اى. آرامتر گام بردار كه از مطالب مهم چيزى ناگشوده باقى نمانده است. تو براى دانش شهرى بنياد نهاده‌اى، ساختمانش را چنان پى افكنده، بالا بردى كه به سينۀ سپهر رساندى. البته هيچ جاى شگفتى نيست، زيرا تو از خاندانى هستى كه بر هفت آسمان فراز آمدند. فرزند بزرگمردى هستى كه به جايگاه تجلّى سرزمين‌هايى كه فراوان از خير بهره مى‌برند نزدیک  شده، به گونه‌اى كه ميان او و آن تجليگاه تنها به اندازۀ فاصلۀ دو كمان يا كمتر، از نظر معنوى فاصله بود.


    پس اينك بى‌آنكه پرهيزگارى تو را باز دارد، در حالى كه حق دارى و راست مى‌گويى، بگو: من هر چند در روزگار خويش ديرتر از ديگران پاى به گيتى نهاده‌ام، ولى گوهرى آورده‌ام كه هيچ يك از مردم نتوانستند مانند آن پديد آورند.»
    پس اينك بى‌آنكه پرهيزگارى تو را باز دارد، در حالى كه حق دارى و راست مى‌گويى، بگو: من هر چند در روزگار خويش ديرتر از ديگران پاى به گيتى نهاده‌ام، ولى گوهرى آورده‌ام كه هيچ يك از مردم نتوانستند مانند آن پديد آورند.»
    خط ۱۰۸: خط ۱۰۳:
    سيد عبدالله از محضر بزرگان فراوانى بهره برده كه از آن جمله‌اند:
    سيد عبدالله از محضر بزرگان فراوانى بهره برده كه از آن جمله‌اند:


    # اولين استاد سيد عبدالله شبر پدرش سيد محمد رضا شبر بود كه در كاظمين از ايشان درس مى‌آموخت.
    # اولين استاد سيد عبدالله شبر پدرش سيد محمدرضا شبر بود كه در كاظمين از ايشان درس مى‌آموخت.
    # علامه سيد محسن أعرجى
    # علامه سيد محسن أعرجى
    # شيخ جعفر نجفى، كاشف الغطاء
    # شيخ جعفر نجفى، کاشف‎الغطاء
    # امير [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبائى]]، صاحب الرياض
    # امير [[طباطبایی کربلایی، علی بن محمدعلی|سيد على طباطبائى]]، صاحب الرياض
    # شيخ احمد بن زينالدين أحسائى
    # شيخ احمد بن زين‌الدين أحسائى
    # شيخ اسد الله كاظمى
    # شيخ اسد الله كاظمى
    # ميرزا محمد مهدى شهرستانى
    # ميرزا محمد مهدى شهرستانى
    خط ۱۲۵: خط ۱۲۰:
    # سيد على بن سيد محمد أمين
    # سيد على بن سيد محمد أمين
    # ملا محمد على تبريزى
    # ملا محمد على تبريزى
    # شيخ محمد رضا زين العابدين بن شيخ بهاءالدين
    # شيخ محمدرضا زين‌العابدين بن شيخ بهاءالدين
    # ملا محمود خويى
    # ملا محمود خويى
    # شيخ احمد بن محمد على بن عباس بلاغى
    # شيخ احمد بن محمد على بن عباس بلاغى
    # شيخ محمد اسماعيل خالصى
    # شيخ محمداسماعيل خالصى
    # شيخ مهدى و شيخ اسماعيل پسران شيخ اسد الله تسترى
    # شيخ مهدى و شيخ اسماعيل پسران شيخ اسد الله تسترى
    # شيخ محمد جعفر رجيلى
    # شيخ محمد جعفر رجيلى
    خط ۱۴۷: خط ۱۴۲:
    # أدب سلوكالدين و الدنيا
    # أدب سلوكالدين و الدنيا
    # البرهان المبين
    # البرهان المبين
    # الحق اليقين في أصولالدين
    # الحق اليقين في أصول‌الدين
    # الأربعون حديثاً
    # الأربعون حديثاً
    # تحفة الزائر
    # تحفة الزائر
    خط ۱۵۶: خط ۱۵۱:
    # الاستخارات
    # الاستخارات
    # زاد العارفين
    # زاد العارفين
    # شرح طب الرضاعليه‌السلام
    # شرح طب الرضا عليه‌السلام
    # أسرار العبادات
    # أسرار العبادات
    # زبدة الدليل
    # زبدة الدليل
    خط ۱۶۲: خط ۱۵۷:
    # أخلاق
    # أخلاق
    # صفوة التفاسير
    # صفوة التفاسير
    # أصولالدين
    # أصول‌الدين
    # صلاح العابدين
    # صلاح العابدين
    # أعمال الشهور و السنين
    # أعمال الشهور و السنين
    # طب الأئمة عليهم‌السلام
    # طب الأئمة عليهم‌السلام
    # أعمال اليوم و الليلة و الأسبوع و بعض أدعية الحوادث و العادات
    # أعمال اليوم و الليلة و الأسبوع و بعض أدعية الحوادث و العادات
    # نخبة الشرحين (شرح نهج البلاغه)
    # نخبة الشرحين (شرح نهج‌البلاغه)
    # الانفتاحية (در علم اصول)
    # الانفتاحية (در علم اصول)
    # الوجيز (در تفسير)
    # الوجيز (در تفسير)
    خط ۱۸۳: خط ۱۷۸:
    == وابسته‌ها ==
    == وابسته‌ها ==
    {{وابسته‌ها}}
    {{وابسته‌ها}}
    [[الأصول الأصلیة و القواعد الشرعیة]]  
    [[الأصول الأصلیة و القواعد الشرعیة]]  


    خط ۱۹۹: خط ۱۹۵:
    [[سواطع الألهام في تفسیر کلام الملک العلام]]  
    [[سواطع الألهام في تفسیر کلام الملک العلام]]  


    [[طب الأئمة علیهم السلام]]  
    [[طب الأئمة علیهم‌السلام]]  


    [[مصابیح الانوار فی حل مشکلات الاخبار]]  
    [[مصابیح الانوار فی حل مشکلات الاخبار]]  
    خط ۲۰۵: خط ۲۰۱:
    [[جلاء العیون (للشبر)]]  
    [[جلاء العیون (للشبر)]]  


    [[بنیاد های اخلاق اسلامی (ترجمه الاخلاق)]]  
    [[بنیاد‎های اخلاق اسلامی (ترجمه الاخلاق)]]  


    [[الاخلاق (چاپ بیروت)]]  
    [[الاخلاق (چاپ بیروت)]]  
    خط ۲۱۱: خط ۲۰۷:
    [[مصابيح الأنوار في حل مشکلات الأخبار]]  
    [[مصابيح الأنوار في حل مشکلات الأخبار]]  


    [[طب الائمة علیهم السلام]]  
    [[طب الائمة علیهم‌السلام]]  


    [[الأنوار اللامعة في شرح الزيارة الجامعة]]  
    [[الأنوار اللامعة في شرح الزيارة الجامعة]]  


    [[طب الأئمة علیهم السلام (ترجمه پسنديده)]]  
    [[طب الأئمة علیهم‌السلام (ترجمه پسنديده)]]  


    [[إرشاد المستبصر في الإستخارات]]  
    [[إرشاد المستبصر في الإستخارات]]  

    نسخهٔ ‏۳ سپتامبر ۲۰۱۸، ساعت ۰۱:۳۸

    شبر، عبدالله
    نام شبر، عبدالله
    نام‎های دیگر آل‌‌ش‍ب‍ر، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌

    ش‍ب‍ر، ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ب‍ن‌ م‍ح‍م‍درض‍ا

    ع‍ب‍دال‍ل‍ه‌ ش‍ب‍ر

    م‍ج‍ل‍س‍ی‌ س‍وم‌

    نام پدر
    متولد 1774 م
    محل تولد نجف اشرف
    رحلت 1205 ش یا 1242 ق یا 1826 م
    اساتید
    برخی آثار تسلیة الفؤاد في بیان الموت و المعاد

    حق الیقین في معرفة أصول الدین

    کد مؤلف AUTHORCODE1789AUTHORCODE

    سيد عبدالله شبر حسينى كاظمى در سال 1192 هجرى قمرى در نجف اشرف ديده به جهان گشود.

    او يكى از پر بارترين درختان گسترۀ دانش و ادب است. دانشوران نسبت ايشان را به امام زين‌العابدين‌ عليه‌السلام رسانده‌اند.

    پدرش سيد محمدرضا را بواسطۀ نماز استسقاى معروفى كه در زمان سعيد پاشا يكى از سلاطين عثمانى خواند «صاحب الدعوة المستجابة» مى‌خواندند.

    يكى از شاگردان سيد عبدالله، سيماى استاد بزرگ خود را چنين ترسيم كرده است:

    «... او مردى ميان قامت و فربه بوده چهره‌اى مه‌سا و نورانى داشت كه با محاسنى مشكى زينت مى‌يافت. هنگامى كه بيننده‌اى به چهره‌اش مى‌نگريست و گفتار دل انگيزش را مى‌شنيد، ديگر نمى‌توانست از او جدا شود...»

    فرزندان

    ثمرۀ زندگى ايشان در محدودۀ خانواده‌اش بنابر آنچه در دست است شش فرزند پسر بوده كه از آن جمله‌اند:

    1. سيد حسين شبر، كه مدّتها در شبه قارۀ هند به تبليغ آئين اسلام مشغول بود.
    2. سيد جعفر شبر كه سالها در اصفهان زيسته و شرحى متين بر كتاب شرائع الإسلام از خويش به يادگار گذاشته است.

    ارتباط با فرزانگان

    از جمله افرادى كه سيد عبدالله شبر ارتباط بسيار نزدیک با آنان داشت، جناب سيد محسن بن حسن بن مرتضى كاظمى اعرجى بود.

    سيد عبدالله بعد از فوت پدر فرزانه‌اش سيد محمدرضا، ارتباط خود را با علامه، سيد محسن اعرجى بيشتر كرد. گرچه سابقۀ آشنايى سيد عبدالله با جناب اعرجى به ايام حيات پدر مرحومش برمى‌گردد، اما مكارم اخلاقى فراوان أعرجى و کتاب‌هاى گرانسنگى چون «المحصول في الأصول» و «الوافي في شرح الوافية» و «سلالة الاجتهاد» كه سيد عبدالله از وى مطالعه كرده بود، هر يك به گونه‌اى در ارتباط بيشتر او با سيد محسن أعرجى مؤثر افتاد.

    تبحّر در تأليف

    علاقه و پشتكار بسيار در تأليف و تصنيف كتب در زمينه‌هاى مختلف علوم اسلامى سبب گشته بود وى در عصر خود به مجلسى ثانى مشهور شود. خود ايشان نقل فرموده است كه:

    «همانا زيادى تأليفاتم از توجه و عنايت امام موسى بن جعفر عليه‌السلام است، آنگاه كه آن امام همام را در خواب ديدم، پس او قلمى به من عطا كرد و فرمود: بنويس! و از آن زمان بود كه در نوشتن موفقيت‌هائى بدست آوردم و هر آنچه از من بروز كند از بركت اين قلم است.»

    مرجعيت

    با مرگ فقيه بزرگ، سيد محسن أعرجى در سال 1227 هجرى قمرى، و در پى آن، رحلت مرجع نامور شيعه، شيخ محمد جعفر کاشف‎الغطاء در سال 1228 هجرى قمرى، دلهاى پيروان خاندان پيامبر در عراق بسوى سيد عبدالله متوجّه شد.

    پس از اين دو واقعۀ اسف بار، كم كم شهرت سيد عبدالله شبر عراق را فرا گرفت تا آنجا كه او در 43 سالگى مرجعيتى فراگير يافت.

    ايشان علاوه بر تصدى مرجعيت و صدور فتوا و ديدار مريدان، از انجام رسالت سنگينش كه همان تأليف بود غافل نگشت.

    بارها ديده مى‌شد كه ايشان كنار پيروانش نشسته و سخنان آنان را گوش مى‌داد و در همان زمان قلم بر كاغذ كشانده و مطالب ژرف فقهى، اخلاقى، قرآنى و اعتقادى را با استدلالهايى متين مرقوم مى‌فرمود.

    شتاب وى در نگاشتن به اندازه‌اى بود كه نويسندگان استخدام شده براى پاكنويس آثارش به او نمى‌رسيدند. ايشان خود در آخر بعضى از مصنفاتش چنين مى‌نگارد:

    «هنگام عشاء شروع كردم به كتابت و در نيمه‌هاى شب بپايان رسانيدم.»

    كلام بزرگان

    صاحبان بصيرت او را عالمى مؤيد و سيدى نجيب و معتمد، محدثى سترگ، فقيهى متبحر و آگاه، عالمى ربّانى و از أعيان فضلاء دانسته‌اند.

    علامه محمد جعفر نجفى (مشهور به کاشف‎الغطاء) علاوه بر نوشتن اجازه‌اى در تأييد صلاحيت علمى و معنوى سيد عبدالله، زمانى كه كتاب گرانمايۀ حق اليقين را مشاهده كرد در مقدمه‌اش به عنوان تقريظ چنين نگاشت:

    «... بى ترديد چيزى پديد آورده‌اى كه فرزانگان را در شگفتى فرو خواهد برد و دانشوران علوم عقلى و نقلى در برابرش فروتنى خواهند كرد. كتابى پديد آورده‌اى كه مشكلات مسائل را مى‌گشايد و حقيقت را با استدلالها و گواهان درست ثابت مى‌كند.

    شتاب مكن كه بى‌ترديد تا بلندترين پله‌هاى پيشرفت بالا رفته‌اى. آرامتر گام بردار كه از مطالب مهم چيزى ناگشوده باقى نمانده است. تو براى دانش شهرى بنياد نهاده‌اى، ساختمانش را چنان پى افكنده، بالا بردى كه به سينۀ سپهر رساندى. البته هيچ جاى شگفتى نيست، زيرا تو از خاندانى هستى كه بر هفت آسمان فراز آمدند. فرزند بزرگمردى هستى كه به جايگاه تجلّى سرزمين‌هايى كه فراوان از خير بهره مى‌برند نزدیک شده، به گونه‌اى كه ميان او و آن تجليگاه تنها به اندازۀ فاصلۀ دو كمان يا كمتر، از نظر معنوى فاصله بود.

    پس اينك بى‌آنكه پرهيزگارى تو را باز دارد، در حالى كه حق دارى و راست مى‌گويى، بگو: من هر چند در روزگار خويش ديرتر از ديگران پاى به گيتى نهاده‌ام، ولى گوهرى آورده‌ام كه هيچ يك از مردم نتوانستند مانند آن پديد آورند.»

    اساتيد و مشايخ روايى

    سيد عبدالله از محضر بزرگان فراوانى بهره برده كه از آن جمله‌اند:

    1. اولين استاد سيد عبدالله شبر پدرش سيد محمدرضا شبر بود كه در كاظمين از ايشان درس مى‌آموخت.
    2. علامه سيد محسن أعرجى
    3. شيخ جعفر نجفى، کاشف‎الغطاء
    4. امير سيد على طباطبائى، صاحب الرياض
    5. شيخ احمد بن زين‌الدين أحسائى
    6. شيخ اسد الله كاظمى
    7. ميرزا محمد مهدى شهرستانى
    8. ميرزا ابوالقاسم قمى، صاحب قوانين

    شاگردان

    از جمله پرورش يافتگان محضر پر بركت علامۀ شبر مى‌توان به:

    1. شيخ عبدالنبى كاظمى، صاحب تكملة الرجال
    2. سيد على بن سيد محمد أمين
    3. ملا محمد على تبريزى
    4. شيخ محمدرضا زين‌العابدين بن شيخ بهاءالدين
    5. ملا محمود خويى
    6. شيخ احمد بن محمد على بن عباس بلاغى
    7. شيخ محمداسماعيل خالصى
    8. شيخ مهدى و شيخ اسماعيل پسران شيخ اسد الله تسترى
    9. شيخ محمد جعفر رجيلى
    10. سيد محمد على بن سيد كاظم بن سيد محسن، صاحب المحصول
    11. شيخ حسن بن محفوظ عاملى
    12. سيد هاشم بن سيد راضى بن سيد حسن أعرجى حسينى كاظمى، اشاره كرد.

    تأليفات

    آیت‌الله شبر در اثر كثرت تأليفات به مجلسى ثانى مشهور شده است.

    برخى تأليفات آن بزرگوار عبارتند از:

    1. الأصول الأصلية (القواعد المستنبطة من الآيات و الأخبار)
    2. أنيس الزائر
    3. تفسير قرآن كريم
    4. أدب سلوكالدين و الدنيا
    5. البرهان المبين
    6. الحق اليقين في أصول‌الدين
    7. الأربعون حديثاً
    8. تحفة الزائر
    9. كشف الحجاب عن الدعاء المستجات (شرح دعاى سمات)
    10. إرشاد المستبصر
    11. الجوهرة المضيئة
    12. شرح الزيارة الجامعة
    13. الاستخارات
    14. زاد العارفين
    15. شرح طب الرضا عليه‌السلام
    16. أسرار العبادات
    17. زبدة الدليل
    18. مصابيح الظلام في شرح مفاتيح شرائع الإسلام
    19. أخلاق
    20. صفوة التفاسير
    21. أصول‌الدين
    22. صلاح العابدين
    23. أعمال الشهور و السنين
    24. طب الأئمة عليهم‌السلام
    25. أعمال اليوم و الليلة و الأسبوع و بعض أدعية الحوادث و العادات
    26. نخبة الشرحين (شرح نهج‌البلاغه)
    27. الانفتاحية (در علم اصول)
    28. الوجيز (در تفسير)
    29. الأنوار الساطعة في العلوم الأربعة (معارف، أخلاق، عجائب مخلوقات، فقه)
    30. رسالة في الطهارة و الصلوة
    31. أنيس الذاكرين
    32. رسالة في عمل اليوم و الليلة

    وفات

    علامۀ بزرگوار، آیت‌الله سيد عبدالله شبر در مشهد كاظمين، در ماه رجب سال 1242 هجرى قمرى وفات نمود و جهانى را در ماتم خويش فرو برد.


    وابسته‌ها