۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'مى پردازد' به 'می‌پردازد'
جز (جایگزینی متن - ':ت' به ': ت') |
جز (جایگزینی متن - 'مى پردازد' به 'می‌پردازد') |
||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
در فصل دوم به زمان و مكان تأليف، روش تفسيرى، ارزش علمى، مصادر، جايگاه او در فرق و طائفه‌هاى معتزله، فلاسفه، صوفيه، شيعه باطنيه و... واستفاده او از كتب سائر علماء و استفاده علماى بعدى از تفسير ايشان اشاره شده است. | در فصل دوم به زمان و مكان تأليف، روش تفسيرى، ارزش علمى، مصادر، جايگاه او در فرق و طائفه‌هاى معتزله، فلاسفه، صوفيه، شيعه باطنيه و... واستفاده او از كتب سائر علماء و استفاده علماى بعدى از تفسير ايشان اشاره شده است. | ||
مؤلف در روش تفسيرى ابوحيان چنين نگاشته‌اند:ابوحيان در ابتداى کتاب پس از بررسى مفردات، آياتى را كه وى آنها تفسير مى‌كند از جهت لغوى و احكام ادبى به سبب نزول آيه و نسخ، مناسبت و ارتباط آن با آيات قبلى و قرائات آيه به همراه توجيه آن در علم عربى، اقوال علماء متقدم و متأخّر در فهم آيه | مؤلف در روش تفسيرى ابوحيان چنين نگاشته‌اند:ابوحيان در ابتداى کتاب پس از بررسى مفردات، آياتى را كه وى آنها تفسير مى‌كند از جهت لغوى و احكام ادبى به سبب نزول آيه و نسخ، مناسبت و ارتباط آن با آيات قبلى و قرائات آيه به همراه توجيه آن در علم عربى، اقوال علماء متقدم و متأخّر در فهم آيه می‌پردازد. ايشان با رعايت اختصار اهتمام درعدم تكرار مباحث داشته، بدين جهت در بسيارى از موارد، تحقيق موضوع را به جاى ديگرى حواله كرده و در ادامه به اقوال علماى چهارگانه و غير ايشان هم اشاره كرده است. جائيكه حكم، غريب و خلاف مشهور است ادلّه و مقتضاى دليل آمده است سپس فوائد بيانى و بديع آيات را به طور خلاصه بررسى و در آخر آيات مضمون آيات را به طور خلاصه آورده‌اند. | ||
به نظر ابوحيان براى تفسير احتياج به هفت مسأله ضرورى است؛ آشنايى با علم لغت و احكام، ادبيان عرب و علم بيان و بديع و تعيين مبهم، تبيين مجمل، سبب نزول، نسخ و شناخت اجمال و تبيين، عموم و خصوص، اطلاق و تقييد، دلالت امر و نهى و كلام در آنچه بر خداوند ممكن است، واجب است و محال است. | به نظر ابوحيان براى تفسير احتياج به هفت مسأله ضرورى است؛ آشنايى با علم لغت و احكام، ادبيان عرب و علم بيان و بديع و تعيين مبهم، تبيين مجمل، سبب نزول، نسخ و شناخت اجمال و تبيين، عموم و خصوص، اطلاق و تقييد، دلالت امر و نهى و كلام در آنچه بر خداوند ممكن است، واجب است و محال است. | ||