الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[فولادوند، محمدمهدی|محمدمهدى فولادوند]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|آیت‎الله میرزا محمدتقی شیرازی]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR01951.jpg|بندانگشتی|فولادوند، محمدمهدی|175px]]
    [[پرونده:NUR00083.jpg|بندانگشتی|شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|175px]]


    '''محمدمهدى فولادوند''' (1299-1387شاستاد الهیات دانشگاه تهران، نويسنده، مترجم، قرآن‌پژوه و اديب ايرانى، نوه  [[عراقی، محسن|آيت‌الله محسن اراكى]]، او فرزند مرحوم حسين بختيارى، در اول دى 1299ش در اراک متولد شد.
    '''محمدتقی بن محب‌علی شیرازی'''(۱۲۵۶-۱۳۳۸قمشهور به '''میرزای دوم''' یا '''میرزای کوچک'''، از فقها و مراجع بزرگ شیعه، رهبر انقلاب بزرگ عراق ضد استعمار، صدور فتوای جهادیه و وجوب مبارزه با انگلستان
    فولادوند ضمن آشنايى عميق و تسلط وافر بر زبان‌هاى فرانسه، عربى و آشنايى با انگليسى آشنا شد. مجموعه آثارى وى بيش از 40 مجلد كتاب است. آثار فرانسه او مايه ستايش ژنرال دوگول، شوايستر، فرانسو امورياك، هانرى، دمتنرلان، ژان ككتو، مور و سوريو ونوه، والرى و آكادمى‌هاى فرانسه، سويس و كانادا واقع شده است.


    همچنين ترجمه قرآن وى به زبان فارسى از ممتازترين ترجمه‌هاى پنجاه سال اخير معرفى شده و جايزه و پنج لوح تقدير به‌دست آورده كه اميد است، در سطح بين المللى مطرح شود. ديوان اشعار فارسى مرحوم فولادوند به 20 هزار بيت و به زبان فرانسه 700 صفحه سر مى‌زند و در زبان فارسى "مهدا" تخلص مى‌كرد.
    در سال ۱۲۵۶ق در شيراز به دنيا آمد. پدرش عالم صالح و عارف كامل ميرزا محب على شيرازى است.


    ترجمه محمدمهدى فولادوند از متن قرآن در سال 1345ش در تهران تحت عنوان جزوه‌اى به نام "گل‌هايى از قرآن" به چاپ رسيد و چون در آن تاريخ جز ترجمه تفسير گونه مرحوم قمشه‌اى و مرحوم [[پاینده، ابوالقاسم|ابوالقاسم پاينده]] ترجمه فارسى ديگرى از كلام‌الله مجيد در دسترس وجود نداشت، همان جزوه كوچك مورد اقبال شايان قرا گرفت و محمدعلى جمال‌زاده نامه‌اى قريب به شانزده صفحه در تجليل و تشويق مترجم نوشت و از او خواست تا اين كار را تا پايان قرآن ادامه و همت به خرج دهد.
    پس از وفات آیت‌الله [[یزدی، محمدکاظم بن عبدالعظیم|سيد محمد كاظم يزدى]]، آیت‌الله ميرزا محمدتقى شيرازى مرجع تقليد شيعيان جهان شد. محل سكونت اين زعيم بزرگ در شهر سامرا بود و از آنجا در جمادى الاول 1337ق به كربلا نقل مكان كرد. و چون به كربلا رسيد، مورد استقبال بى نظير مردم شهر قرار گرفت.


    این مترجم و خادم قرآن و نهج‌البلاغه، بامداد سه شنبه 15 مرداد 1387 در سن 88 سالگى به دلیل سکته مغزی و کهولت سن در منزل خود به جوار رحمت الهى شتافت.
    ميرزا گر چه در سن كهولت (88 سالگى) بود، ليكن روحيه‌اى بسيار عالى داست و آشكارا عليه انگلستان موضع گيرى می‌كرد.


    ارزشمندترين فعاليت سياسى آیت‌الله ميرزا محمدتقى شيرازى، رهبرى انقلاب بزرگ عراق در 1920 بود.


    <div class="mw-ui-button">[[فولادوند، محمدمهدی|'''ادامه''']]</div>
    از دیگر فعالیتهای سیاسی او ایجاد تشكيلاتى به نام «الجمعيه الاسلاميه» بود. هدف اين گروه مبارزه با قيموميت انگلستان و آزاد سازى عراق از سلطه اجانب بود.
     
    فتواى مشهور میرزای شیرازی که «فتواى دفاعيه» نام داشت، مجوزى رسمى براى نهضت مسلحانه مردم عراق بود.
     
    سرانجام ایت عالم بزرگ در حساس ترين و بحرانى ترين دوران انقلاب در زمانى كه اين نهضت مقدس احتياج شديدى به وجود وى داشت، بيمار شد و پس از اينكه بيمارى وى شدت پيدا كرد، در شب چهارشنبه سيزدهم ذيحجه 1338 ق درگذشت.
     
     
    <div class="mw-ui-button">[[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۱۰ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۲۳:۵۰

    شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی

    محمدتقی بن محب‌علی شیرازی(۱۲۵۶-۱۳۳۸ق)، مشهور به میرزای دوم یا میرزای کوچک، از فقها و مراجع بزرگ شیعه، رهبر انقلاب بزرگ عراق ضد استعمار، صدور فتوای جهادیه و وجوب مبارزه با انگلستان

    در سال ۱۲۵۶ق در شيراز به دنيا آمد. پدرش عالم صالح و عارف كامل ميرزا محب على شيرازى است.

    پس از وفات آیت‌الله سيد محمد كاظم يزدى، آیت‌الله ميرزا محمدتقى شيرازى مرجع تقليد شيعيان جهان شد. محل سكونت اين زعيم بزرگ در شهر سامرا بود و از آنجا در جمادى الاول 1337ق به كربلا نقل مكان كرد. و چون به كربلا رسيد، مورد استقبال بى نظير مردم شهر قرار گرفت.

    ميرزا گر چه در سن كهولت (88 سالگى) بود، ليكن روحيه‌اى بسيار عالى داست و آشكارا عليه انگلستان موضع گيرى می‌كرد.

    ارزشمندترين فعاليت سياسى آیت‌الله ميرزا محمدتقى شيرازى، رهبرى انقلاب بزرگ عراق در 1920 بود.

    از دیگر فعالیتهای سیاسی او ایجاد تشكيلاتى به نام «الجمعيه الاسلاميه» بود. هدف اين گروه مبارزه با قيموميت انگلستان و آزاد سازى عراق از سلطه اجانب بود.

    فتواى مشهور میرزای شیرازی که «فتواى دفاعيه» نام داشت، مجوزى رسمى براى نهضت مسلحانه مردم عراق بود.

    سرانجام ایت عالم بزرگ در حساس ترين و بحرانى ترين دوران انقلاب در زمانى كه اين نهضت مقدس احتياج شديدى به وجود وى داشت، بيمار شد و پس از اينكه بيمارى وى شدت پيدا كرد، در شب چهارشنبه سيزدهم ذيحجه 1338 ق درگذشت.