الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|ابوریحان بیرونی]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR02155.jpg|بندانگشتی|ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|175px]] | ||
''' | '''ابوريحان محمد بن احمد بيرونى''' (362-440ق)، ستارهشناس، ریاضیدان، تاریخدان، جغرافیدان، هندشناس، فیلسوف، داروشناس، از دانشمندان بزرگ قرن چهارم و پنجم هجرى | ||
در 14 شهریور 352 ش (دوم ذى‌الحجه سال 362ق) در محلّى به نام بيرون در حومۀ خوارزم زاده شد و نسبت بيرونى را از آنجا گرفت. | |||
وى در سن 20 سالگى وطن خود را ترك كرد و به سوى سواحل درياى قزوین (خزر)روانه شد.در گرگان از توجهات قابوس بن وشمگير زيارى بهره برد و نخستين تأليف‌بزرگ خود«آثار الباقية» را به او پيشكش كرد. | |||
وى مكاتباتى با [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابن سينا]]، معاصركوچكترش-داشت كه عمق معرفت فلسفى و تندخویى او را نشان مى‌دهد. | |||
در حدودسال 400ق به وطن خویش بازگشت و خيلى زود دستخوش دسيسه‌ها و توطئه‌هاى سياسى شد و در سال 408ق محمود غزنوى وى را به عنوان عنصر نامطمئن با خود به غزنه برد و پيوسته تحت نظر وى بود. | |||
در این دوران كه زندگى برایش سخت بود و ابزار و لوازم علمى برای ادامه تحقيقات را در اختيار نداشت، تعدادى کتاب بزرگ و از جمله اثر معروف «[[تحقيق ما للهند]]» را تأليف كرد. | |||
<div class="mw-ui-button">[[ | |||
<div class="mw-ui-button">[[ابوریحان بیرونی، محمد بن احمد|'''ادامه''']]</div> | |||
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۳۰
ابوريحان محمد بن احمد بيرونى (362-440ق)، ستارهشناس، ریاضیدان، تاریخدان، جغرافیدان، هندشناس، فیلسوف، داروشناس، از دانشمندان بزرگ قرن چهارم و پنجم هجرى
در 14 شهریور 352 ش (دوم ذى‌الحجه سال 362ق) در محلّى به نام بيرون در حومۀ خوارزم زاده شد و نسبت بيرونى را از آنجا گرفت. وى در سن 20 سالگى وطن خود را ترك كرد و به سوى سواحل درياى قزوین (خزر)روانه شد.در گرگان از توجهات قابوس بن وشمگير زيارى بهره برد و نخستين تأليف‌بزرگ خود«آثار الباقية» را به او پيشكش كرد.
وى مكاتباتى با ابن سينا، معاصركوچكترش-داشت كه عمق معرفت فلسفى و تندخویى او را نشان مى‌دهد.
در حدودسال 400ق به وطن خویش بازگشت و خيلى زود دستخوش دسيسه‌ها و توطئه‌هاى سياسى شد و در سال 408ق محمود غزنوى وى را به عنوان عنصر نامطمئن با خود به غزنه برد و پيوسته تحت نظر وى بود.
در این دوران كه زندگى برایش سخت بود و ابزار و لوازم علمى برای ادامه تحقيقات را در اختيار نداشت، تعدادى کتاب بزرگ و از جمله اثر معروف «تحقيق ما للهند» را تأليف كرد.