|
|
(۴۳۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[غدیر در پرتو کتاب و سنت]]'''</big></div>
| | [[پرونده:NUR18432J1.jpg|بیقاب|چپ|ویژگیهای معلم خوب|175px]] |
| [[پرونده:NUR18519J1.jpg|بندانگشتی|غدیر در پرتو کتاب و سنت|175px]] | |
|
| |
|
| '''غدير در پرتو كتاب و سنت'''، تأليف [[معارف، مجید|مجيد معارف]] است كه با تكيه بر شواهد قرآنى و روايى به بررسى واقعه غدير و اثبات امامت [[علی بن ابیطالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] از اين طريق پرداخته است. | | '''ويژگىهاى معلم خوب'''، اثر آيتالله [[مظاهری، حسین|حسين مظاهرى]]، مشتمل بر بيان، توضيح و تشريح صفات و ويژگىهايى است كه وجود آنها در يك معلم خوب و نمونه، لازم است. |
| | كتاب، به زبان فارسى و در سال 1370ش، تدوين شده است. |
|
| |
|
| مؤلف در ابتدا زمينههاى تاريخى واقعه غدير را تبيين نموده، سپس خطبه پيامبر(ص) را در غدير، مفصلا ذكر كرده است.
| | در درس اول، مقام و منزلت معلم بيان گرديده است. نویسنده در اين فصل، به دنبال يافتن پاسخ اين پرسش است كه چه بايد بكنيم تا معلم خوبى شويم؟ وى در پاسخ، به اين نكته اشاره مىكند كه براى تحقق اين امر، بايد شرايطى در انسان فراهم شود كه شرط اول آن، اين است كه معلم، قدر خود را دانسته و منزلت خويش را بشناسد؛ يعنى مواظب باشد تا اولا، خود را ارزان نفروشد؛ ثانيا، احساس مسئوليت كند؛ چون قدر و منزلت، هرچه بالاتر باشد، مسئوليت سنگينتر است. |
|
| |
|
| بايد توجه داشت كه دو آيه 3 و 67 سورده مائده كه اولى به آيه «اكمال» و دومى به آيه «تبليغ» معروف است، درباره واقعه غدير مىباشد؛ لذا بحث غدير وارد حوزه تفسير نيز شده است.
| | درس دوم، به بحث از والاترين عبادت، اختصاص يافته است. نویسنده، معتقد است در اسلام، خدمت به خلق خدا، برترين عبادات است و از آنجا كه معلمى، خدمت به جامعه مىباشد، از ارزش فراوانى برخوردار بوده و روايات بسيارى از ائمه(ع) رسيده است كه بر اساس آنها، خدمت به جامعه، خصوصاً خدمات معنوى، ارجمند تلقى شدهاند.<span id="mp-more">[[ویژگیهای معلم خوب|'''ادامه ...''']]</span> |
| | |
| علاوه بر آن شعرا و نويسندگان، متكلمين، فيلسوفان، محدثين و... اين واقعه را نقل نموده و برخى از آنان آثارى نيز در اين باب نوشتهاند. در اين موضوع مىتوان به جلد نخست الغدير مراجعه كرد. نخستين كتابى كه در اينباره نوشته شده، «الولاية في طريق الحديث الغدير» اثر [[طبری، محمد بن جریر بن یزید|محمد بن جرير طبرى]] (م 310) است كه حديث غدير را به بيش از هفتاد طريق نقل كرده است.
| |
| | |
| بحث بعدى كتاب درباره بازتاب غدير در تفاسير است. مؤلف، ابتدا نگاهى به تفاسير شيعه مانند [[التفسير (عیاشی)|تفسير عياشى]] و طبرى كرده و غدير را مورد بررسى قرار داده است و نكات مهم در آيه «تبلغ» - برگرفته از تفاسير - را برشمرده است. يكى از نكات اين است كه اگر پيامبر اين امر را به گوش مردم نرسانده بود، رسالت پروردگار را ابلاغ نكرده بود.
| |
| | |
| دوم اينكه اين امر چيزى از قبيل نماز، روزه، حج و ساير عبادات اسلامى و يا اعتقادات دينى مثل توحيد و معاد نبوده است؛ زيرا سوره مائده در شمار آخرين سورههايى است كه بر پيامبر نازل شده است و تا اين تاريخ تمام فروع و اصول دين توسط پيامبر براى مردم بيان شده بود..
| |
| <div class="mw-ui-button">[[غدیر در پرتو کتاب و سنت|'''ادامه''']]</div> | |