|
|
(۲۴۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|آیتالله سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]]'''</big></div>
| | [[پرونده:NUR00153.jpg|بیقاب|چپ|امام رضا علیهالسلام|175px]] |
| [[پرونده:NUR00058.jpg|بندانگشتی|یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|175px]] | |
|
| |
|
| '''سيد محمدكاظم طباطبایی يزدى''' (۱۲۴۷-۱۳۳۷ق)، فقیه، مجتهد، مرجعیت عامه شیعه بعد از رحلت [[آخوند خراسانی، محمدکاظم بن حسین|آخوند خراسانی]]، نویسنده کتاب [[العروة الوثقی و بهامشها تعليقات أعلام العصر و مراجع الشيعة الإمامية|العروة الوثقی]] | | '''ابوالحسن على بن موسى علیهماالسلام''' (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنیعشر علیهمالسلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم علیهمالسلام است که به مدت 20 سال عهدهدار امامت بود. |
|
| |
|
| در سال 1247ق، در روستای «كسنويه» يزد پا به عرصه گيتى نهاد. از همان زمان، بزرگى در چهره كوچكش نمايان بود و با تولدش، رشتههاى اميد را در قلب پدر و مادر خويش محكم ساخت. پدرش به تبرک نام رسول خدا(ص) و با ياد امام هفتم شیعیان، او را محمدكاظم نام نهاد.
| | سال تولد آن حضرت را 148 و 153ق و ماه تولد ایشان را ذوالحجة و ذوالقعدة و ربیعالاول گفتهاند و مشهور آن است كه روز تولد آن حضرت «یازدهم ذوالقعدة» بوده است. |
|
| |
|
| سيد محمد كاظم، ابتدا درس علامه [[نجفی اصفهانی، محمدباقر|شيخ محمدباقر نجفى]] فرزند [[ایوان کیفی، محمدتقی بن عبدالرحیم|شيخ محمدتقى نجفى]]، نویسنده كتاب «[[هداية المسترشدين في شرح أصول معالمالدين|هداية المسترشدين]]» را بر درس ساير علما ترجيح داد. و از محضر اساتيدى چون آیتالله [[خوانساری، سید محمدباقر بن زینالعابدین|سيد محمدباقرموسوى خوانسارى]] و برادرش آیتالله حاج ميرزا هاشم خوانسارى و آیتالله محمد جعفر آبادهاى استفادههاى فراوانى برد.
| | مادر آن حضرت ام ولد بود. (كنیزى بود كه از مولاى خود فرزند آورده بود.) دربارۀ نام و زادگاه مادر آن حضرت اختلاف است و به اغلب احتمالات، از مردم شمال آفریقا یا مغرب مراكش بوده است. |
|
| |
|
| سيد محمدكاظم در سال 1281ق، با اجازه و معرفى استادش آیتالله شيخ محمدباقر نجفى، به همراه چند تن از علما به نجف اشرف هجرت كرد و در آنجا از محضر بزرگانى همچون آیتالله [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|سيد محمدحسن شيرازى]] (ميرزاى بزرگ) صاحب حکم تحريم تنباكو، آیتالله شيخ راضى و آیتالله شيخ مهدى جعفرى و آیتالله شيخ مهدى آل كاشف الغطا استفادههاى علمى و توشه معنوى فراوانى كسب نمود.
| | مشهور است كه به هنگام ورود حضرت رضا علیهالسلام به نیشابور طالبان علم و محدثان دور محفۀ آن حضرت كه بر استرى نهاده شده بود جمع شدند و از ایشان خواستند كه حدیثى بر آنها املا فرماید. |
|
| |
|
| استاد هيچگاه از تدريس غافل نبود. وى بعد از هجرت [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|ميرزاى شيرازى]] به سامرا بهطور رسمى حوزه درس خود را در نجف تشكيل داد و به تدريس دروس خارج فقه و اصول كه مرحله نهايى تحصيلات حوزوى است، پرداخت. ديرى نپاييد كه شاگردان زيادى در درس ايشان حاضر شدند، بهطورى كه عدد آنان را تا دويست نفر ذكر كردهاند.
| | حضرت حدیثى بطور مسلسل از آباء طاهرین خود از رسولاللّه صلىاللهعلیهوآلهوسلم و جبرئیل از قول خداوند روایت كرد كه «كلمة لا إله إلا اللّه حصنی و من دخل حصنی أمن من عذابی» یعنى كلمۀ توحید یا لا إله إلا اللّه حصار و باروى مستحكم من است و هر كه به درون حصار من رفت از عذاب من در امان ماند. این حدیث به جهت مسلسل بودن آن از ائمۀ اطهار علیهمالسلام تا حضرت رسول صلىاللهعلیهوآلهوسلم به حدیث «سلسلة الذهب» معروف شده است.<span id="mp-more">[[امام رضا علیهالسلام|'''ادامه ...''']]</span> |
| | |
| برخى از معروفترين شاگردان وى عبارتند از: آیتالله [[حائری یزدی، عبدالکریم|شيخ عبدالكريم حائرى]] يزدى(مؤسس حوزه علمیه قم)، [[بروجردی، حسین|آیتالله سيد حسين بروجردى]] (مرجع تقليد شیعیان جهان)، [[مدرس، سید حسن|آیتالله مجاهد سيد حسن مدرس]]، آقا [[عراقی، ضیاءالدین|ضياء عراقى]]، آیتالله حاج آقا حسين قمى، [[شرفالدین، سید عبدالحسین|آیتالله سيد عبدالحسين شرفالدين عاملى]]، [[خوانساری، سید محمدتقی|آیتالله سيد محمدتقى خوانسارى]]، [[موسوی خوانساری، سید احمد|آیتالله سيد احمد خوانسارى]]، [[آل کاشفالغطاء، محمدحسین|آیتالله شيخ محمدحسین كاشف الغطا]]، [[کاشفالغطاء، احمد|آیتالله شيخ احمد كاشف الغطا]]، [[آیتالله شيخ محمدتقى بافقى]]، [[آشتیانی، مهدی|آیتالله ميرزا مهدى آشتيانى]] و.....<div class="mw-ui-button">[[یزدی، سید محمدکاظم بن عبدالعظیم|'''ادامه''']]</div>
| |