|
|
(۲۱۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۹ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| <div class="boxTitle"><big>'''[[فاطمینیا، سید عبدالله|آیتالله سید عبدالله فاطمینیا]]'''</big></div>
| | [[پرونده:NUR00153.jpg|بیقاب|چپ|امام رضا علیهالسلام|175px]] |
| [[پرونده:NUR33833.jpg|بندانگشتی|فاطمینیا، سید عبدالله|175px]] | |
|
| |
|
| '''سید عبدالله فاطمینیا''' (1325- 1401ش)، خطیب، استاد اخلاق، مفسر نهجالبلاغه و صحیفه سجادیه، صاحبنظر در زمینه تاریخ اسلامی و کتابشناس، از مهمترین اساتید ایشان [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه طباطبایی]]، [[بهجت، محمدتقی|آیتالله بهجت]]، [[بهاءالدینی، سید رضا|آیتالله بهاءالدینی]]، [[آملی، محمدتقی|آیتالله محمدتقی آملی]] | | '''ابوالحسن على بن موسى علیهماالسلام''' (۱۴۸–۲۰۳ق)، ملقب به رضا، امام هشتم از ائمۀ اثنیعشر علیهمالسلام و دهمین معصوم از چهارده معصوم علیهمالسلام است که به مدت 20 سال عهدهدار امامت بود. |
|
| |
|
| سید عبد الله فاطمی نیا در سال 1325ش در شهر تبریز دیده به جهان گشودند. پدرش آیتالله سیداسماعیل اصفیایی شندآبادی از عالمان و روحانیون معروف و سرشناس آن منطقه بود.
| | سال تولد آن حضرت را 148 و 153ق و ماه تولد ایشان را ذوالحجة و ذوالقعدة و ربیعالاول گفتهاند و مشهور آن است كه روز تولد آن حضرت «یازدهم ذوالقعدة» بوده است. |
| از همان کودکی تحت تربیت پدر گرامیش قرار میگیرند. اندکی بعد ایشان را نزد حضرت آیتالله حسن مصطفوی تبریزی(عارف کبیر و از شاگردان حضرت [[قاضی تبریزی، سید علی|آیتالله میرزای قاضی]]) جهت تربیت و علم آموزی قرار میدهند. قریب به 30 سال تحت تربیت ظاهری و باطنی این مرد عظیم قرار داشتند. ضمن اینکه تحصیلات حوزوی خویش را هم دنبال مینمودند. پس از آیتالله مصطفوی، ایشان محضر بزرگانی چون حضرت [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه محمدحسین طباطبایی]]، [[اراکی، محمدعلی|محمدعلی اراکی]]، حضرت [[آیتالله الهی تبریزی]] (برادر علامه طباطبایی)، حضرت [[آملی، محمدتقی|آیتالله محمدتقی آملی]]، حضرت [[بهاءالدینی، سید رضا|آیتالله بهاءالدینی]]، حضرت [[بهجت، محمدتقی|آیتالله بهجت]]، و دیگر بزرگان را درک نموده، تا جایی که از اصحاب سرّ ایشان میگردند. از طرفی میتوان گفت که ایشان با یک واسطه، از شاگردان [[قاضی تبریزی، سید علی|حضرت میرزای قاضی]] میباشند. چرا که تقریباً تمامی اساتیدشان از شاگردان سرّ حضرت آیتالله قاضی بودند.
| |
|
| |
|
| سرانجام آیتالله سید عبدالله فاطمینیا در روز دوشنبه 26 اردیبهشت سال 11401ش برابر با 14 شوال 1443ق در تهران رحلت نمودند و پس از تشیییع در تهران و قم، [[خامنهای، سید علی|آیتالله سید علی خامنهای]] و نیز [[سبحانی تبریزی، جعفر|آیتالله جعفر سبحانی]] بر پیکر ایشان نماز خواندند و در رواق شهید مطهری حرم مطهر حضرت معصومه سلاماللهعلیها به خاک سپرده شد..... <div class="mw-ui-button">[[فاطمینیا، سید عبدالله|'''ادامه''']]</div>
| | مادر آن حضرت ام ولد بود. (كنیزى بود كه از مولاى خود فرزند آورده بود.) دربارۀ نام و زادگاه مادر آن حضرت اختلاف است و به اغلب احتمالات، از مردم شمال آفریقا یا مغرب مراكش بوده است. |
| | |
| | مشهور است كه به هنگام ورود حضرت رضا علیهالسلام به نیشابور طالبان علم و محدثان دور محفۀ آن حضرت كه بر استرى نهاده شده بود جمع شدند و از ایشان خواستند كه حدیثى بر آنها املا فرماید. |
| | |
| | حضرت حدیثى بطور مسلسل از آباء طاهرین خود از رسولاللّه صلىاللهعلیهوآلهوسلم و جبرئیل از قول خداوند روایت كرد كه «كلمة لا إله إلا اللّه حصنی و من دخل حصنی أمن من عذابی» یعنى كلمۀ توحید یا لا إله إلا اللّه حصار و باروى مستحكم من است و هر كه به درون حصار من رفت از عذاب من در امان ماند. این حدیث به جهت مسلسل بودن آن از ائمۀ اطهار علیهمالسلام تا حضرت رسول صلىاللهعلیهوآلهوسلم به حدیث «سلسلة الذهب» معروف شده است.<span id="mp-more">[[امام رضا علیهالسلام|'''ادامه ...''']]</span> |