وحید گلپایگانی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ مقفع، عبدالله بن دادویه' به 'ابن مقفع، عبدالله بن دادویه')
     
    خط ۷۶: خط ۷۶:
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:زندگی‌نامه]]
    [[رده:آذر(1400)]]
    [[رده:آذر(1400)]]
    [[رده:زادگان 1305 شمسی]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۹ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۳

    وحید گلپایگانی‏، محمد
    نام وحید گلپایگانی‏، محمد
    نام‌های دیگر وحید، محمد

    گلپایگانی، میرزا محمد

    نام پدر آيت‌الله وحيد گلپايگانى
    متولد 1305ش
    محل تولد گلپايگان
    رحلت 1383ش
    اساتید آيت‌الله نجفى مرعشى

    سيد صدرالدين صدر

    حاج آقا حسين طباطبايى بروجردى

    آيت‌الله حاج آقا مرتضى حائرى

    برخی آثار تاریخ فخری در آداب ملکداری و دولت‌های اسلامی

    ادب الکبیر و ادب الصغیر

    کد مؤلف AUTHORCODE08019AUTHORCODE

    ميرزا محمد وحيد گلپايگانى (1305-1383ش)، يكى از مفاخر علماى گلپايگان و يادگار يكى از بيوت بزرگ با سابقه علم و فقاهت بود كه نام رجال آن‌ها در يادنامه‌هاى شخصيت‌هاى علم و عمل جاودان مى‌باشد.

    ولادت

    ايشان در سال 1305ش در بيت علم و فضيلت به دنيا آمد. پدرش آيت‌الله وحيد گلپايگانى (م 1352ش) يكى از علماى بزرگ و به نام منطقه و از شاگردان مبرز مرحوم آيت‌الله حاج شيخ عبدالكريم حايرى، مؤسس حوزه علمیه قم بود كه در سال 1340ق بعد از فوت پدرش آخوند ملا محمدجواد، به درخواست اهالى گوگد گلپايگان و به امر آيت‌الله حايرى به آن جا عزيمت نمود و ضمن ترويج دين، به تأسيس مدرسه علمیه پرداخت.

    تحصیلات

    ميرزا محمدوحيد در سن دوازده سالگى به تحصيل علوم دينى روى آورد. نخست ادبيات و مقدمات و قسمتى از فقه و اصول را نزد پدرش، در همان مدرسه علمیه گوگد فراگرفت. بعد در سال 1320ش به قم مشرف شد و كتاب شرح لمعه را نزد آيت‌الله نجفى مرعشى و رسائل و مكاسب را نزد آيت‌الله حاج آقا مرتضى حائرى فراگرفت، سپس در محضر درس آيات عظام حاج سيد صدرالدين صدر، حجت تبريزى و حاج آقا حسين طباطبايى بروجردى شركت كرد و مبانى علمى‌اش را استوار ساخت.

    وى در سال 1326ش عازم تهران شد و اوقات خود را در آن جا به مطالعه و تحقيق خصوصا در زمينه تاريخ و ادبيات سپرى نمود،

    وفات

    سرانجام ايشان در 78 سالگى بر اثر بيمارى در 24 بهمن ماه 1383ش مطابق با دوم محرم الحرام 1426ق زندگى را بدرود گفت و طى مراسمى پيكر پاکش به گلپايگان منتقل و در امام زاده احمد بن عمران دفن گرديد.

    آثار

    برخى از تأليفات ايشان عبارتند از:

    1. ترجمه كتاب الفخرى تأليف ابن طقطقى به نام تاريخ فخرى
    2. ترجمه كتاب شيخ المضيره ابوهريره تأليف شيخ محمود ابوريه از شيوخ الازهر مصر به نام بازرگان حديث چاپ و منتشر شده است.
    3. معاويه سردسته تبهكاران كه مطالب آن به تمامه از كتب و طرق اهل سنت نقل شده است.
    4. فرمان مبارک اميرالمؤمنين على(ع) به مالك اشتر نخعى.
    5. ترجمه كتاب ادب الكبير و ادب الصغير عبدالله بن مقفع صاحب كتاب كليلة و دمنة كه چاپ شده است.
    6. گوشه‌اى از تاريخ و آشفتگى‌هاى آن و همچنين تعدادى در خور توجه از مقالات و جزوه‌ها در موضوعات مختلف كه به اتمام رسيده، ولى تا كنون چاپ نشده است.[۱]

    پانويس


    وابسته‌ها