الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|سید عبدالحسین شرف‌الدین عاملی]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (تحقیق بقال)|شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00199.jpg|بندانگشتی|شرف‌الدین، سید عبدالحسین|175px]]
    [[پرونده:NUR00250J1.jpg|بندانگشتی|شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (تحقیق بقال)|175px]]


    '''سيد عبدالحسين شرف‌الدين''' (1290-1377ق)، فقیه، مجتهد، اصولی، ادیب، محدث، مدافع تقریب مذاهب، نویسنده کتاب مشهور [[المراجعات]] در دفاع از عقاید تشیع
    '''شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام''' تألیف [[حلی، جعفر بن حسن|ابوالقاسم نجم‌الدين جعفر بن حسن هذلى]]، معروف به [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]]، محقق اوّل (متوفای 676 ق).


    در یکی از روزهای سال 1290ق، در شهر کاظمین دیده به جهان گشود. وی در دامان پرمهر مادر پاک‌دامن و مهربانش زهرا صدر و تحت نظارت پدر عالم و روحانی‌اش، «سید یوسف شرف‌الدین» پرورش یافت.  
    این کتاب از بى‌نظيرترين آثار فقهى اماميّه و از مشهورترين و مهم‌ترين آثار بجامانده از [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلى]] (قده) در فقه فتوایی مى‌باشد.


    شرف‌الدین پس از دوازده سال تحصیل، تحقیق و مناظرات علمی و اعتقادی و در نهایت شوق و تلاش و پشتکار ویژه طلبگی، به مرتبه بلند فقاهت و اجتهاد دست یافت و از سوی فقهای طراز اول نجف، صاحب اجازات و تأییدات اجتهادی شد و در سی و دو سالگی، اجتهاد مطلق او مورد قبول و تأیید همه مجتهدان بزرگ حوزه علمیه نجف، کاظمین، کربلا و سامرا قرار گرفت. او در این مدت، در کنار تحصیلات علمی و فقهی، با جدیت تمام به فعالیت‌های ادبی و تلاش در جهت تسلط کامل بر رموز بلاغت، صنایع ادبی و شیوه‌های سخنوری، نویسندگی و بحث دست زد و در این فنون نیز ممتاز گشت.
    اين كتاب از زمان نگارش مورد توجه فقهاى عظام واقع شده و شروح متعددى همچون «[[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الأفهام]]» [[شهید ثانی، زین‌‎الدین بن علی|شهيد ثانى]] (م 966 ق)، «[[مدارك الأحكام في شرح شرائع الإسلام|مدارک الأحكام]]» [[موسوی عاملی، محمد بن علی|سيد محمد عاملى]] (متوفای 946 ق)، «[[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الكلام]]» [[صاحب جواهر، محمدحسن|شيخ محمدحسن نجفى]] (متوفای 1261ق)، «مصباح الفقيه» [[همدانی، رضا بن محمد هادی|آقا رضا همدانى]] (متوفای 1322 ق) بر آن نگاشته شده است.


    شرف‌الدین، به‌مثابه عالمی آگاه به زمان، روشن‌بین و آشنا به حقایق اصیل مکتب آسمانی اسلام، از روزگار جوانی، از اوضاع نابسامان و آشفته آن روز جوامع اسلامی و اختلافات بیهوده و تأسف‌بار مسلمانان رنج می‌برد. او نه‌تنها به اصلاح و سازندگی جوامع شیعی می‌اندیشید، بلکه از آغاز اقدام‌های اجتماعی و دینی خود، در اندیشه اصلاح و عزت‌بخشی به همه ممالک اسلامی و ایجاد اتحاد و برادری در بین فرقه‌های مختلف مسلمانان بود. وی نیم قرن تمام با همه توان علمی و معنوی‌اش و با قلم، بیان و عمل صادقانه‌اش، در متحد ساختن امت محمد(ص) کوشید و از هیچ سعی و تلاشی دریغ نورزید.
    شيوۀ تقسيم‌بندى مطالب كتاب از مشخصه‌هاى بارز كتاب مى‌باشد. مباحث فقهى در چهار قسمت عبادات، عقود، ايقاعات و احكام دسته‌بندى شده و سپس هر كدام از اين چهار قسمت به صورت كتاب‌هاى مستقلى كه در موضوعى واحد داراى اشتراك هستند گردآورى شده.


    سرانجام این عالم بزرگ در صبح روز دوشنبه 8 جمادی‌الثانی سال 1377ق در سن 87 سالگی درگذشت.....<div class="mw-ui-button">[[شرف‌الدین، سید عبدالحسین|'''ادامه''']]</div>
    سپس هر كتاب را به اركان، فصول، مقدمات، انظار و اطراف، بصورت منظم به بخش‌هاى جداگانه تقسيم شده است. و در نهايت هر كدام از آنها را به فقرات و سپس آنها را به بحوث و بعد از آن به اجزاء مشخصى تقسيم نموده است. بنابراین مباحث فقهى در يك شبكۀ معظم، مدون شده است......<div class="mw-ui-button">[[شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (تحقیق بقال)|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۲۳

    شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (تحقیق بقال)

    شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام تألیف ابوالقاسم نجم‌الدين جعفر بن حسن هذلى، معروف به محقق حلى، محقق اوّل (متوفای 676 ق).

    این کتاب از بى‌نظيرترين آثار فقهى اماميّه و از مشهورترين و مهم‌ترين آثار بجامانده از محقق حلى (قده) در فقه فتوایی مى‌باشد.

    اين كتاب از زمان نگارش مورد توجه فقهاى عظام واقع شده و شروح متعددى همچون «مسالك الأفهام» شهيد ثانى (م 966 ق)، «مدارک الأحكام» سيد محمد عاملى (متوفای 946 ق)، «جواهر الكلام» شيخ محمدحسن نجفى (متوفای 1261ق)، «مصباح الفقيه» آقا رضا همدانى (متوفای 1322 ق) بر آن نگاشته شده است.

    شيوۀ تقسيم‌بندى مطالب كتاب از مشخصه‌هاى بارز كتاب مى‌باشد. مباحث فقهى در چهار قسمت عبادات، عقود، ايقاعات و احكام دسته‌بندى شده و سپس هر كدام از اين چهار قسمت به صورت كتاب‌هاى مستقلى كه در موضوعى واحد داراى اشتراك هستند گردآورى شده.

    سپس هر كتاب را به اركان، فصول، مقدمات، انظار و اطراف، بصورت منظم به بخش‌هاى جداگانه تقسيم شده است. و در نهايت هر كدام از آنها را به فقرات و سپس آنها را به بحوث و بعد از آن به اجزاء مشخصى تقسيم نموده است. بنابراین مباحث فقهى در يك شبكۀ معظم، مدون شده است......