أربعون حديثاً في مكارم الأخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '==گزارش محتوا== ' به '==گزارش محتوا== ') |
جز (جایگزینی متن - 'مبارك' به 'مبارک') |
||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
==گزارش محتوا== | ==گزارش محتوا== | ||
سنّت تدوين چهل حديث (اربعين‌نويسى) از اواخر سده دوم آغاز شد. كهن‌ترين اثر شناخته شده با عنوان الاربعين، ظاهراً تأليف عبداللّه بن | سنّت تدوين چهل حديث (اربعين‌نويسى) از اواخر سده دوم آغاز شد. كهن‌ترين اثر شناخته شده با عنوان الاربعين، ظاهراً تأليف عبداللّه بن مبارک مَرْوَزى بوده است؛ اما كهن‌ترين اربعين موجود کتاب الاربعين عن المشايخ عن الاربعين صحابياً نوشته محمد بن اسلم طوسى است. در سده چهارم ابوالعباس حسن بن سفيان نَسَوى کتاب الاربعين را در زمينه مسائل اجتماعى و اخلاقى و ابوبكر محمد بن حسين آجرى (متوفى 360ق)، الاربعون حديثاً را در زمينه عقايد و اخلاق و احكام نوشتند. | ||
با ظهور دولت صفوى و مهاجرت علماى جبل‌عامل به ايران، دانش حديث رشد فزاينده‌اى در بين شيعيان يافت و در نتيجه، جريان جديدى در اربعين‌نويسى آغاز شد. برخى از علماى جبل‌عامل، چون [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|حسين بن عبدالصمد عاملى]] (متوفى 984ق) و فرزندش بهاء الدين عاملى، معروف به [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]]، آثارى دراين‌باره تأليف كردند. | با ظهور دولت صفوى و مهاجرت علماى جبل‌عامل به ايران، دانش حديث رشد فزاينده‌اى در بين شيعيان يافت و در نتيجه، جريان جديدى در اربعين‌نويسى آغاز شد. برخى از علماى جبل‌عامل، چون [[عاملی، حسین بن عبدالصمد|حسين بن عبدالصمد عاملى]] (متوفى 984ق) و فرزندش بهاء الدين عاملى، معروف به [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهائى]]، آثارى دراين‌باره تأليف كردند. | ||