الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[موحد ابطحی، سید محمدعلی|سید محمدعلی موحد ابطحی]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR05133.jpg|بندانگشتی|خزائلی، محمدعلی|175px]] | ||
''' | '''سید محمدعلی موحد ابطحی''' (۱۳۰۹ش -۱۳۸۱ش)، فقیه، رجالی، محدث و از مراجع تقلید شیعه، مشهورترین اثر او [[تهذيب المقال في تنقيح كتاب الرجال]] | ||
خارج | وی در هشت‌سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزده‌سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. سپس در قم در درس‌های خارج آیات عظام شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. وی در سال ۱۳۳۳، درحالی‌که به درجه اجتهاد رسیده بود، برای تکمیل تحصیلاتش به نجف اشرف هجرت کرد و در محضر علمای حوزه علمیه نجف به شاگردی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۳ش، پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به اصفهان بازگشت و در سال ۱۳۶۷ش، به قم هجرت نمود و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه علمیه قم گسترانید. | ||
وی از علما و آیات عظام، از جمله [[بروجردی، سید حسین|بروجردی]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]]، [[محقق داماد، سید محمد|محقق داماد]]، [[گلپایگانی، سید محمدرضا|گلپایگانی]]، [[خوانساری، سید محمدتقی|خوانساری]]، [[اراکی، محمدعلی|اراکی]]، [[مرعشی، سید شهاب‌الدین|مرعشی نجفی]]، [[حکیم، سید محسن|حکیم]]، [[حسینی شیرازی، سید محمد|شیرازی]]، [[خویی، سید ابوالقاسم|خویی]]، [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آقابزرگ تهرانی]] و برخی از علمای مذهب زیدیه اجازه روایت یا اجازه اجتهاد داشت. | |||
سرانجام ایشان در شب میلاد امیرالمؤمنین علی(ع) 13 رجب سال ۱۴۲۲ق برابر با ۲۹ شهریور ۱۳۸۱ش، در بیمارستانی در تهران وفات یافت. پیکر او در تهران تشییع شد و در قم در حسینیه خودشان دفن گردید.......<div class="mw-ui-button">[[موحد ابطحی، سید محمدعلی|'''ادامه''']]</div> | |||
نسخهٔ ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۱:۴۹
سید محمدعلی موحد ابطحی (۱۳۰۹ش -۱۳۸۱ش)، فقیه، رجالی، محدث و از مراجع تقلید شیعه، مشهورترین اثر او تهذيب المقال في تنقيح كتاب الرجال
وی در هشت‌سالگی به تحصیل علوم دینی روی آورد و پس از فراگیری علوم مقدماتی، در پانزده‌سالگی به حوزه علمیه قم مهاجرت کرد. سپس در قم در درس‌های خارج آیات عظام شرکت جست و در علوم عقلی و نقلی به مدارج بالایی دست یافت. وی در سال ۱۳۳۳، درحالی‌که به درجه اجتهاد رسیده بود، برای تکمیل تحصیلاتش به نجف اشرف هجرت کرد و در محضر علمای حوزه علمیه نجف به شاگردی پرداخت. وی در سال ۱۳۵۳ش، پس از بیست سال تحصیل و تدریس در نجف، به اصفهان بازگشت و در سال ۱۳۶۷ش، به قم هجرت نمود و بساط تحقیق، تألیف و تدریس را در حوزه علمیه قم گسترانید.
وی از علما و آیات عظام، از جمله بروجردی، امام خمینی، محقق داماد، گلپایگانی، خوانساری، اراکی، مرعشی نجفی، حکیم، شیرازی، خویی، شیخ آقابزرگ تهرانی و برخی از علمای مذهب زیدیه اجازه روایت یا اجازه اجتهاد داشت.
سرانجام ایشان در شب میلاد امیرالمؤمنین علی(ع) 13 رجب سال ۱۴۲۲ق برابر با ۲۹ شهریور ۱۳۸۱ش، در بیمارستانی در تهران وفات یافت. پیکر او در تهران تشییع شد و در قم در حسینیه خودشان دفن گردید.......