الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم
سید شهابالدین نجفی مرعشی (1276ش -۱۳۶۹ش)، علامه پژوهشگر، فقیه‌اصولی، محدث رجالی و مدرس حوزوی، از مراجع تقلید معاصر، احیاگر فرهنگ غنی اسلامی با جمع آوری نسخ خطی و ساخت کتابخانه‌ای بزرگ
در سال 1315ق/1276ش، در نجف به دنيا آمد. پدرش، آيت‌الله سيد شمس‌الدين محمود مرعشى (1279ق-1338ق) از فقها و مدرسان علوم اسلامى نجف بود. آيت‌الله مرعشى نجفى دوران كودكى را در آغوش پرمهر خانواده سپرى نمود و با تربيت اسلامى بزرگ شد.
پس از يادگيرى خواندن و نوشتن، در نوجوانى به كسوت روحانيت درآمد و به فراگيرى علوم اسلامى پرداخت. ادبيات عرب، فقه، اصول، حديث، درايه، رجال و تراجم و... را نزد استادان برجسته حوزه علميه نجف فراگرفت و سپس در درس خارج فقه و اصول آيت‌الله آقا ضياء عراقى (متوفاى 1373ق)، آيت‌الله شيخ احمد كاشف‌الغطاء (متوفاى 1373ق) و شمارى از مراجع تقليد و مدرسان برجسته حوزه علميه نجف شركت كرد و در سن 27 سالگى به درجه اجتهاد نايل آمد. آيت‌الله مرعشى نجفى در طول ساليان دراز، خدمت‌هاى شايانى به جهان اسلام نمود. تأسيس مدارس علميه، گردآورى كتب خطى و جلوگیری از به غارت رفتن آنها توسط بیگانگان، نگارش دهها جلد کتاب در رشته‌های گوناگون، تأسیس کتابخانه‌ای بزرگ و غنی از منابع اسلامی بخشی از فعالیتهای ایشان در دوران عمر بابرکتشان بوده است.
سرانجام این مرجع بزرگ، در روز چهارشنبه 7 شهریور 1369، در 96 سالگى دار فانى را وداع گفت و به اجداد پاكش پيوست و پيكر پاكش با حضور انبوه مردم عزادار در جوار كتابخانه بزرگش به خاك سپرده شد.