أجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' الدين' به 'الدين') |
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ أجود الشروح في شرح معالم الدين في الأصول را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به [[أجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الأصو...) |
(بدون تفاوت)
| |
نسخهٔ ۲۱ ژوئن ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۵۰
| نام کتاب | أجود الشروح |
|---|---|
| نام های دیگر کتاب | معالم الدین و ملاذ المجتهدین. شرح
أ اجود الشروح في شرح معالم الدین في الأصول |
| پدیدآورندگان | دوزدوزانی تبریزی، محسن (شارح)
ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 158/86 /الف2 م602494 |
| موضوع | ابن شهید ثانی، حسن بن زین الدین، 959 - 1011ق. معالم الدین و ملاذ المجتهدین - نقد و تفسیر
اصول فقه شیعه |
| ناشر | دار العلم |
| مکان نشر | قم - ایران |
| سال نشر | 1372 هـ.ش |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE12020AUTOMATIONCODE |
معرفى اجمالى
اجود الشروح فى شرح معالم‌الدين فى الاصول، اثر عربى آیت‌الله ميرزا محسن دوزدوزانى است.
مشاهده رغبت به تحصيل علوم دينى و كثرت مشتاقان فهم مطالب کتاب معالم كه از آثار حسن بن زين‌الدين، فرزند شهيد ثانى است، موجب شده تا شارح محترم با تأليف کتابى در شرح مقاصد مؤلف، براى طلاب و دانش‌آموزان معارف دينى، موجبات منفعت و براى خود ذخيره‌اى در روز قيامت فراهم آورد.
ساختار
اين کتاب، در سه جزء و دو مجلد تنظيم شده، ولى آنچه اكنون ما در صدد معرفى‌اش هستيم، دو جزء نخست و در واقع جلد اول اين مجموعه است.
کتاب، بدون مقدمه و صرفا با اشاره شارح به وجه تسميه آن، وارد متن و شرح شده است. در اين مجموعه، مطالب کتاب «معالم»، با قلم درشت و داخل پرانتز و شرح آن، با قلم ريزتر و خارج از پرانتز آمده است. کتاب حاوى متن و شرح ادغام شده، اما مشخص مى‌باشد.
گزارش محتوا
کتاب، با تعريف فقه و بيان رتبه و اجزاى علوم آغاز مى‌شود و جزء نخست آن، داراى سه مطلب است. تقسيم لفظ و معنى و بيان حقيقت شرعيه و حقيقت و مجاز اولين مطلب، اين جزء است. مطلب بعد، در واقع از دو مبحث تشكيل شده:
مبحث نخست، در اوامر است و شامل موضوعاتى چون مره و تكرار، فور و تراخى، واجب تخييرى، موسع، مفهوم شرط و وصف و... است؛
مبحث دوم، درباره نواهى و شامل موضوعاتى چون صيغه نهى، اجتماع امر و نهى، دلالت نهى بر دوام، تكرار و فساد و... است.
سومين مطلب اين جزء، در عموم و خصوص است.
دومين جزء کتاب، در باب مباحث تخصيص و اينكه آيا عام بعد از تخصيص، حقيقت است يا مجاز و حجت است يا نه، مطالبى را ارائه نموده است.
بخش پايانى جلد نخست، با عنوان «فى ما يتعلق بالمخصص»، پيرامون بحث از استثنايى كه در پى چند جمله آمده و تخصيص يا عدم تخصيص عام وقتى ضمير به بخشى از آن رجوع كند و جواز تخصيص عام با مفهوم مخالف و جواز تخصيص کتاب با خبر واحد و بناى عام بر خاص مى‌باشد.