أجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - '}} '''' به '}} '''')
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۸: خط ۲۸:
    }}
    }}


    '''اجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الاصول'''، اثر عربى تألیف [[دوزدوزانی تبریزی، محسن|آیت‌الله میرزا محسن دوزدوزانى]] است.


    '''اجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الاصول'''، اثر عربى آیت‌الله [[دوزدوزانی تبریزی، محسن|میرزا محسن دوزدوزانى]] است.
    مشاهده رغبت به تحصيل علوم دينى و كثرت مشتاقان فهم مطالب کتاب معالم كه از آثار [[شهید ثانی، زین‌الدین بن علی|حسن بن زين‌الدين]]، فرزند [[شهيد ثانى]] است، موجب شده تا شارح محترم با تأليف کتابى در شرح مقاصد مؤلف، برای طلاب و دانش‌آموزان معارف دينى، موجبات منفعت و برای خود ذخيره‌اى در روز قيامت فراهم آورد.
     
    مشاهده رغبت به تحصيل علوم دينى و كثرت مشتاقان فهم مطالب کتاب معالم كه از آثار حسن بن زين‌الدين، فرزند [[شهيد ثانى]] است، موجب شده تا شارح محترم با تأليف کتابى در شرح مقاصد مؤلف، برای طلاب و دانش‌آموزان معارف دينى، موجبات منفعت و برای خود ذخيره‌اى در روز قيامت فراهم آورد.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    خط ۳۹: خط ۳۸:


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    کتاب، با تعريف فقه و بيان رتبه و اجزاى علوم آغاز مى‌شود و جزء نخست آن، داراى سه مطلب است. تقسيم لفظ و معنى و بيان حقيقت شرعيه و حقيقت و مجاز اولین مطلب، این جزء است. مطلب بعد، در واقع از دو مبحث تشكيل شده:
    کتاب، با تعريف فقه و بيان رتبه و اجزاى علوم آغاز مى‌شود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=18&viewType=html ر.ک: متن کتاب، ص18]</ref> و جزء نخست آن<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=23&viewType=html ر.ک: همان، ص23]</ref>، داراى سه مطلب است. تقسيم لفظ و معنى و بيان حقيقت شرعيه<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=27&viewType=html ر.ک: همان، ص27]</ref> و حقيقت و مجاز<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=55&viewType=html ر.ک: همان، ص55]</ref> اولین مطلب، این جزء است. مطلب بعد، در واقع از دو مبحث تشكيل شده:


    مبحث نخست، در اوامر است و شامل موضوعاتى چون مره و تكرار، فور و تراخى، واجب تخييرى، موسع، مفهوم شرط و وصف و... است؛
    مبحث نخست، در اوامر است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=66&viewType=html ر.ک: همان، ص66]</ref> و شامل موضوعاتى چون مره و تكرار، فور و تراخى، واجب تخييرى، موسع، مفهوم شرط و وصف و... است؛


    مبحث دوم، درباره نواهى و شامل موضوعاتى چون صيغه نهى، اجتماع امر و نهى، دلالت نهى بر دوام، تكرار و فساد و... است.
    مبحث دوم، درباره نواهى<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=217&viewType=html ر.ک: همان، ص217]</ref> و شامل موضوعاتى چون صيغه نهى، اجتماع امر و نهى، دلالت نهى بر دوام، تكرار و فساد و... است.


    سومین مطلب این جزء، در عموم و خصوص است.
    سومین مطلب این جزء، در عموم و خصوص است.<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=261&viewType=html ر.ک: همان، ص261]</ref>


    دومین جزء کتاب، در باب مباحث تخصيص و اينكه آيا عام بعد از تخصيص، حقيقت است يا مجاز و حجت است يا نه، مطالبى را ارائه نموده است.
    دومین جزء کتاب، در باب مباحث تخصيص و اينكه آيا عام بعد از تخصيص، حقيقت است يا مجاز و حجت است يا نه، مطالبى را ارائه نموده است<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=295&viewType=html ر.ک: همان، ص295]</ref>.


    بخش پایانى جلد نخست، با عنوان «فى ما يتعلق بالمخصص»، پيرامون بحث از استثنايى كه در پى چند جمله آمده و تخصيص يا عدم تخصيص عام وقتى ضمیر به بخشى از آن رجوع كند و جواز تخصيص عام با مفهوم مخالف و جواز تخصيص کتاب با خبر واحد و بناى عام بر خاص مى‌باشد.
    بخش پایانى جلد نخست، با عنوان «فى ما يتعلق بالمخصص»<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=334&viewType=html ر.ک: همان، ص334]</ref>، پيرامون بحث از استثنايى كه در پى چند جمله آمده و تخصيص يا عدم تخصيص عام وقتى ضمیر به بخشى از آن رجوع كند و جواز تخصيص عام با مفهوم مخالف<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=390&viewType=html ر.ک: همان، ص390]</ref> و جواز تخصيص کتاب با خبر واحد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=394&viewType=html ر.ک: همان، ص394]</ref> و بناى عام بر خاص<ref>[https://noorlib.ir/book/view/12020?pageNumber=398&viewType=html ر.ک: همان، ص398]</ref> مى‌باشد.


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]

    نسخهٔ ‏۳ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۴۶

    أجود الشروح
    أجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الأصول
    پدیدآوراندوزدوزانی تبریزی، محسن (شارح) ابن شهید ثانی، حسن بن زین‌الدین (نویسنده)
    عنوان‌های دیگرمعالم الدین و ملاذ المجتهدین. شرح أجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الأصول
    ناشردار العلم
    مکان نشرقم - ایران
    سال نشر1372 ش
    چاپ2
    موضوعابن شهید ثانی، حسن بن زین ‎الدین، 959 - 1011ق. معالم الدین و ملاذ المجتهدین - نقد و تفسیر اصول فقه شیعه
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏15‎‏8‎‏/‎‏86‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏م‎‏602494
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    اجود الشروح في شرح معالم‌الدين في الاصول، اثر عربى تألیف آیت‌الله میرزا محسن دوزدوزانى است.

    مشاهده رغبت به تحصيل علوم دينى و كثرت مشتاقان فهم مطالب کتاب معالم كه از آثار حسن بن زين‌الدين، فرزند شهيد ثانى است، موجب شده تا شارح محترم با تأليف کتابى در شرح مقاصد مؤلف، برای طلاب و دانش‌آموزان معارف دينى، موجبات منفعت و برای خود ذخيره‌اى در روز قيامت فراهم آورد.

    ساختار

    اين کتاب، در سه جزء و دو مجلد تنظيم شده، ولى آنچه اكنون ما در صدد معرفى‌اش هستيم، دو جزء نخست و در واقع جلد اول این مجموعه است.

    کتاب، بدون مقدمه و صرفا با اشاره شارح به وجه تسمیه آن، وارد متن و شرح شده است. در این مجموعه، مطالب کتاب «معالم»، با قلم درشت و داخل پرانتز و شرح آن، با قلم ريزتر و خارج از پرانتز آمده است. کتاب حاوى متن و شرح ادغام شده، اما مشخص مى‌باشد.

    گزارش محتوا

    کتاب، با تعريف فقه و بيان رتبه و اجزاى علوم آغاز مى‌شود[۱] و جزء نخست آن[۲]، داراى سه مطلب است. تقسيم لفظ و معنى و بيان حقيقت شرعيه[۳] و حقيقت و مجاز[۴] اولین مطلب، این جزء است. مطلب بعد، در واقع از دو مبحث تشكيل شده:

    مبحث نخست، در اوامر است[۵] و شامل موضوعاتى چون مره و تكرار، فور و تراخى، واجب تخييرى، موسع، مفهوم شرط و وصف و... است؛

    مبحث دوم، درباره نواهى[۶] و شامل موضوعاتى چون صيغه نهى، اجتماع امر و نهى، دلالت نهى بر دوام، تكرار و فساد و... است.

    سومین مطلب این جزء، در عموم و خصوص است.[۷]

    دومین جزء کتاب، در باب مباحث تخصيص و اينكه آيا عام بعد از تخصيص، حقيقت است يا مجاز و حجت است يا نه، مطالبى را ارائه نموده است[۸].

    بخش پایانى جلد نخست، با عنوان «فى ما يتعلق بالمخصص»[۹]، پيرامون بحث از استثنايى كه در پى چند جمله آمده و تخصيص يا عدم تخصيص عام وقتى ضمیر به بخشى از آن رجوع كند و جواز تخصيص عام با مفهوم مخالف[۱۰] و جواز تخصيص کتاب با خبر واحد[۱۱] و بناى عام بر خاص[۱۲] مى‌باشد.