أضواء علی مناهج بعض المفسرين من زوايا علوم القرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
|-class='articleCode' | |-class='articleCode' | ||
|کد اتوماسیون | |کد اتوماسیون | ||
|data-type='automationCode'| | |data-type='automationCode'|AUTOMATIONCODE2921AUTOMATIONCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
| خط ۵۶: | خط ۵۶: | ||
ايشان اقوال مفسّرين از صحابه و تابعين را جمع‌آورى كرده و مى‌گويد: از مزاياى تفسير در اين مرحله، ضميمه كردن روايات پيامبر اكرم(ص) در تفسير به تفاسير صحابه و تابعين، اختصار اسانيد و از نقاط ضعفشان اسناد از سلف بدون ذكر قائلينشان و ورود برخى روايات اسرائيليات مى‌باشد. | ايشان اقوال مفسّرين از صحابه و تابعين را جمع‌آورى كرده و مى‌گويد: از مزاياى تفسير در اين مرحله، ضميمه كردن روايات پيامبر اكرم(ص) در تفسير به تفاسير صحابه و تابعين، اختصار اسانيد و از نقاط ضعفشان اسناد از سلف بدون ذكر قائلينشان و ورود برخى روايات اسرائيليات مى‌باشد. | ||
مهمترين تفاسير مأثور: 1. جامع البيان - طبرى 2. معالم التنزيل - لغوى 3. تفسير القرآن - ابن كثير 4. درالمنثور - سيوطى مى‌باشد. پس از بررسى و معرفى مختصرى از دوران حيات، مهمترين تأليفات، جايگاه علمى آنها به تبيين تفاسيرشان پرداخته و معتقدند تفسير به رأى بر سه معنا اطلاق مى‌شود: | مهمترين تفاسير مأثور: 1. [[جامع البيان]] - طبرى 2. [[معالم التنزيل]] - لغوى 3. [[تفسير القرآن]] - ابن كثير 4. [[درالمنثور]] - سيوطى مى‌باشد. پس از بررسى و معرفى مختصرى از دوران حيات، مهمترين تأليفات، جايگاه علمى آنها به تبيين تفاسيرشان پرداخته و معتقدند تفسير به رأى بر سه معنا اطلاق مى‌شود: | ||
1. اعتقاد 2. قياس 3. اجتهاد و مورد سوّم را مقصود ما نحن فيه مى‌داند. تفسير به رأى، تفسير قرآن به اجتهاد بعد از شناخت كلام عرب و الفاظشان و دلالت آنها، با استعانت از شعر و ... و وقوف بر اسباب نزول و شناخت ناسخ و منسوخ و ... مى‌باشد. وى پس از بازگو كردن ادله قائلين به عدم جواز تفسير به رأى و جواب آنها، هر قسم از تفسير به رأى كه موافق قوانين زبان عربى، ادله شرعى و شرايط تفسير نباشد را جايز نمى‌داند و بعد از بيان نكاتى در تعارض تفسير مأثور و تفسير به رأى و برشمارى و معرفى اجمالى مهمترين كتابهاى مشهور تفسير به رأى، در فصل بعد اهتمام در شناساندن فرقه اهل سنت و روش تفسيرى آنها داشته و در ضمن مقدمه‌اى پس از اشاره‌اى به منشأ پيدايش فرق اسلامى و انشعابشان به پنج فرقه اصلى اهل سنت، معتزله، مرجئه، شيعه و خوارج، به معرفى اين فرق مى‌پردازد. | 1. اعتقاد 2. قياس 3. اجتهاد و مورد سوّم را مقصود ما نحن فيه مى‌داند. تفسير به رأى، تفسير قرآن به اجتهاد بعد از شناخت كلام عرب و الفاظشان و دلالت آنها، با استعانت از شعر و ... و وقوف بر اسباب نزول و شناخت ناسخ و منسوخ و ... مى‌باشد. وى پس از بازگو كردن ادله قائلين به عدم جواز تفسير به رأى و جواب آنها، هر قسم از تفسير به رأى كه موافق قوانين زبان عربى، ادله شرعى و شرايط تفسير نباشد را جايز نمى‌داند و بعد از بيان نكاتى در تعارض تفسير مأثور و تفسير به رأى و برشمارى و معرفى اجمالى مهمترين كتابهاى مشهور تفسير به رأى، در فصل بعد اهتمام در شناساندن فرقه اهل سنت و روش تفسيرى آنها داشته و در ضمن مقدمه‌اى پس از اشاره‌اى به منشأ پيدايش فرق اسلامى و انشعابشان به پنج فرقه اصلى اهل سنت، معتزله، مرجئه، شيعه و خوارج، به معرفى اين فرق مى‌پردازد. | ||
وى بر اين باور است كه زيديّه فرقه‌اى از شيعه بوده و نزديكترين آنها به اهل سنت مى‌باشند و پس از معرفى زيديّه و مبادى اعتقادى ايشان، ديدگاه آنها نسبت به تفسير قرآن و برشمارى مهمترين كتب تفسيرى آنها، معتقد است كه شيعه امامى در تشيّعشان مبالغه و از حدود عقل و شرع تعدى كرده‌اند و از مهمترين تعاليم شيعى، مباحث عصمت، رجعت، مهدى منتظر و تقيه مى‌باشد و نهايت سعيشان را كرده‌اند تا بين آيات قرآن، مبادى و اصولشان جمع كنند . تفاسيرشان متأثر از معتزله مى‌باشد و منابع تفسير مأثور نزدشان، قرآن، احاديث نبوى و منقول از ائمه اثنى عشريّه مى‌باشد. از مهمترين كتب تفسيرى آنها | وى بر اين باور است كه زيديّه فرقه‌اى از شيعه بوده و نزديكترين آنها به اهل سنت مى‌باشند و پس از معرفى زيديّه و مبادى اعتقادى ايشان، ديدگاه آنها نسبت به تفسير قرآن و برشمارى مهمترين كتب تفسيرى آنها، معتقد است كه شيعه امامى در تشيّعشان مبالغه و از حدود عقل و شرع تعدى كرده‌اند و از مهمترين تعاليم شيعى، مباحث عصمت، رجعت، مهدى منتظر و تقيه مى‌باشد و نهايت سعيشان را كرده‌اند تا بين آيات قرآن، مبادى و اصولشان جمع كنند . تفاسيرشان متأثر از معتزله مى‌باشد و منابع تفسير مأثور نزدشان، قرآن، احاديث نبوى و منقول از ائمه اثنى عشريّه مى‌باشد. از مهمترين كتب تفسيرى آنها [[البيان الجامع لكل علوم القرآن]] تأليف [[شيخ طوسى]] است. مؤلف در خاتمه به عقايد صوفيه و منهج تفسيرى آنها مى‌پردازد. | ||
== وضعيت كتاب == | == وضعيت كتاب == | ||
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۰:۰۶
| نام کتاب | اضواء علی مناهج بعض المفسرین من زوایا علوم القرآن |
|---|---|
| پدیدآورندگان | متولی، عبد الحمید محمود (نويسنده) |
| زبان | عربی |
| کد کنگره | BP 91/5 /م5الف6 |
| موضوع | تفاسیر - تاریخ و نقد
تفسیر - فن مفسران - نقد و تفسیر |
| ناشر | عبد الحميد محمود متولي |
| مکان نشر | قاهره - مصر |
| سال نشر | 1420 هـ.ق |
| کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE2921AUTOMATIONCODE |
اضواء على مناهج بعض المفسّرين من زوايا علوم القرآن تأليف دكتر عبد الحميد محمود متولى استاد تفسير و علوم قرآنى دانشكده‌ى مباحث اسلامى دانشگاه الأزهر پيرامون معرفى روشهاى بعضى از مفسّرين به زبان عربى به رشته تحرير در آمده است.
ساختار
مباحث كتاب در يازده مبحث تدون شده و متضمن بعضى مباحث پيرامون تفسير، منشأ پيدايش آن و دخول اسرائيليات در تفسير مى‌باشد. مولف اهتمام در بيان مسائل واجب بر مفسّر هنگام بررسى قرآن جهت فهم آن و نوشتن تفسير دارد، چه تفسير تحليلى باشد يا موضوعى، چه در يك سوره باشد يا كل قرآن، وى اميدوار است با نوشتن اين كتاب مسلمانان و پژوهشگران را با ميراث تفسيرى اسلام و تفاوت روش آنها و جايگاهشان آشنا كند.
گزارش محتوا
در مبحث اول معانى لغوى و اصطلاحى تفسير و تأويل، تفاوت آندو و شروط لازم بر مفسّر و اقسام تفاسير مأثور و مصادر آنها، تفسير قرآن به قرآن و به سنّت بررسى و به تبيين تفسير در عهد صحابه مى‌پرداخته ميشود.
بعد از قرآن و سنت، كلام صحابه مصدر ديگرى براى تفسير قرآن شمرده شده و مشهورترين تفاسير از صحابه را 10 تفسير مى‌باشد. تفاسير خلفاى اربعه، ابن مسعود، ابن عباس، ابىّ بن كعب، زيدبن ثابت، ابوموسى اشعرى و عبدالله بن زبير. معرفى بزرگانى كه بيشترين روايات از آنها در تفاسير وجود دارد در ادامه مى‌آيد.
پس از معرفى آنها، فضائلشان، ارزش تفاسير مأثور از صحابه و تابعين و مميّزات آنها، تعصب مذهبى، اغراض سياسى و اختلاط احاديث، از اسباب ضعف در تفاسير برشمرده و بيان ميشود كه شروع تدوين نوشتارى تفسير در پايان قرن اول هجرى در عهد عمربن عبدالعزيز بوده است.
ايشان اقوال مفسّرين از صحابه و تابعين را جمع‌آورى كرده و مى‌گويد: از مزاياى تفسير در اين مرحله، ضميمه كردن روايات پيامبر اكرم(ص) در تفسير به تفاسير صحابه و تابعين، اختصار اسانيد و از نقاط ضعفشان اسناد از سلف بدون ذكر قائلينشان و ورود برخى روايات اسرائيليات مى‌باشد.
مهمترين تفاسير مأثور: 1. جامع البيان - طبرى 2. معالم التنزيل - لغوى 3. تفسير القرآن - ابن كثير 4. درالمنثور - سيوطى مى‌باشد. پس از بررسى و معرفى مختصرى از دوران حيات، مهمترين تأليفات، جايگاه علمى آنها به تبيين تفاسيرشان پرداخته و معتقدند تفسير به رأى بر سه معنا اطلاق مى‌شود:
1. اعتقاد 2. قياس 3. اجتهاد و مورد سوّم را مقصود ما نحن فيه مى‌داند. تفسير به رأى، تفسير قرآن به اجتهاد بعد از شناخت كلام عرب و الفاظشان و دلالت آنها، با استعانت از شعر و ... و وقوف بر اسباب نزول و شناخت ناسخ و منسوخ و ... مى‌باشد. وى پس از بازگو كردن ادله قائلين به عدم جواز تفسير به رأى و جواب آنها، هر قسم از تفسير به رأى كه موافق قوانين زبان عربى، ادله شرعى و شرايط تفسير نباشد را جايز نمى‌داند و بعد از بيان نكاتى در تعارض تفسير مأثور و تفسير به رأى و برشمارى و معرفى اجمالى مهمترين كتابهاى مشهور تفسير به رأى، در فصل بعد اهتمام در شناساندن فرقه اهل سنت و روش تفسيرى آنها داشته و در ضمن مقدمه‌اى پس از اشاره‌اى به منشأ پيدايش فرق اسلامى و انشعابشان به پنج فرقه اصلى اهل سنت، معتزله، مرجئه، شيعه و خوارج، به معرفى اين فرق مى‌پردازد.
وى بر اين باور است كه زيديّه فرقه‌اى از شيعه بوده و نزديكترين آنها به اهل سنت مى‌باشند و پس از معرفى زيديّه و مبادى اعتقادى ايشان، ديدگاه آنها نسبت به تفسير قرآن و برشمارى مهمترين كتب تفسيرى آنها، معتقد است كه شيعه امامى در تشيّعشان مبالغه و از حدود عقل و شرع تعدى كرده‌اند و از مهمترين تعاليم شيعى، مباحث عصمت، رجعت، مهدى منتظر و تقيه مى‌باشد و نهايت سعيشان را كرده‌اند تا بين آيات قرآن، مبادى و اصولشان جمع كنند . تفاسيرشان متأثر از معتزله مى‌باشد و منابع تفسير مأثور نزدشان، قرآن، احاديث نبوى و منقول از ائمه اثنى عشريّه مى‌باشد. از مهمترين كتب تفسيرى آنها البيان الجامع لكل علوم القرآن تأليف شيخ طوسى است. مؤلف در خاتمه به عقايد صوفيه و منهج تفسيرى آنها مى‌پردازد.
وضعيت كتاب
در پايان كتاب اهم مراجع و فهرست محتويات آمده و در پاورقى به آدرس آيات، روايات و منابع اشاره شده است.
پیوندها
مطالعه کتاب اضواء علی مناهج بعض المفسرین من زوایا علوم القرآن در پایگاه کتابخانه دیجیتال نور