أمراء الكوفة و حكامها: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'هايي' به 'هایی')
    جز (جایگزینی متن - 'ابن‌ج' به 'ابن‌ ج')
     
    (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱۸: خط ۱۸:
    کوفه - شاهان و فرمان روایان
    کوفه - شاهان و فرمان روایان
    | ناشر =  
    | ناشر =  
    موسسة الصادق(ع)
    مؤسسة الصادق(ع)
    | مکان نشر =تهران - ایران
    | مکان نشر =تهران - ایران
    | سال نشر = 1425 ق  
    | سال نشر = 1425 ق  
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10721AUTOMATIONCODE
    | کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10721AUTOMATIONCODE
    | چاپ =1
    | چاپ =1
    | شابک =964-5604-61-3
    | شابک =964-5604-61-3
    | تعداد جلد =1
    | تعداد جلد =1
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =17494
    | کتابخانۀ دیجیتال نور =10721
    | کتابخوان همراه نور =10721
    | کد پدیدآور =
    | کد پدیدآور =
    | پس از =
    | پس از =
    | پیش از =
    | پیش از =
    }}  
    }}  
    '''امراء الكوفه و حكامها''' تأليف [[محمد علي آل خليفه]]، نویسنده شيعي به زبان عربی است. در این اثر واليان و حكام كوفه در از زمان خلفاي راشدين تا پایان عصر عباسي گردآوري شده است. ارزش كتاب علاوه بر نگارش به قلم یک نویسنده شيعي بدين جهت است، اگر چه به جوانب علمی و سیاسی و اقتصادی كوفه توجه شده است؛ اما منبعي با این موضوع خاص وجود ندارد.
    '''امراء الکوفه و حکامها''' تألیف [[محمد علي آل خليفه|محمد علی آل خلیفه]]، نویسنده شیعی به زبان عربی است. در این اثر والیان و حکام کوفه در از زمان خلفای راشدین تا پایان عصر عباسی گردآوری شده است. ارزش کتاب علاوه بر نگارش به قلم یک نویسنده شیعی بدین جهت است، اگر چه به جوانب علمی و سیاسی و اقتصادی کوفه توجه شده است؛ اما منبعی با این موضوع خاص وجود ندارد.


    ==ساختار==
    ==ساختار==
    در ابتدای كتاب مقدمه‌ای مختصر، اما پر مغزي به قلم نویسنده معروف، [[باقر شريف القرشي]] ديده می‌شود. پس از آن مقدمه نویسنده آمده است كه به منزله دائرةالمعارفي از اطلاعات اجمالي و مفيدي از جنبه‌های ديگر شهر كوفه است. متن اثر در سه فصل تنظيم شده است كه به ترتيب عبارت است از:
    در ابتدای کتاب مقدمه‌ای مختصر، اما پر مغزی به قلم نویسنده معروف، [[باقر شريف القرشي|باقر شریف القرشی]] دیده می‌شود. پس از آن مقدمه نویسنده آمده است که به منزله دائرةالمعارفی از اطلاعات اجمالی و مفیدی از جنبه‌های دیگر شهر کوفه است. متن اثر در سه فصل تنظیم شده است که به ترتیب عبارت است از:


    1-عصر خلفاي راشدين 2- عصر اموی 3- عصر عباسي
    1-عصر خلفای راشدین 2- عصر اموی 3- عصر عباسی


    در هر یک از فصول، امیران آن عصر به ترتيب زماني ذكر شده است. شيوه نگارشي نویسنده بدين گونه است كه ابتدا نسب آن امیر به طور كامل ذكر مى‌كند و سپس اطلاعات منابع مختلف را درباره او مى‌آورد. مطالب كه در رابطه با هر امیر آورده شده لزوماً به معناي شرح مدت خلافت او نيست و مطالبی ديگری از سوابق و خدمات و ویژگى‌هاي شخصيتي او نيز ذكر شده است.
    در هر یک از فصول، امیران آن عصر به ترتیب زمانی ذکر شده است. شیوه نگارشی نویسنده بدین گونه است که ابتدا نسب آن امیر به طور کامل ذکر مى‌کند و سپس اطلاعات منابع مختلف را درباره او مى‌آورد. مطالب که در رابطه با هر امیر آورده شده لزوماً به معنای شرح مدت خلافت او نیست و مطالبی دیگری از سوابق و خدمات و ویژگى‌های شخصیتی او نیز ذکر شده است.


    ==گزارش محتوا==
    ==گزارش محتوا==
    مقدمه باقر شريف:
    مقدمه باقر شریف<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=3&viewType=html ر.ک: مقدمه، ص3]</ref>:


    در این مقدمه به اهمیت كوفه به عنوان مركز مهمی در عالم اسلام پرداخته شده است. این شهر تأثير ویژه‌اي در ايجاد برخی وقايع سیاسی داشته است؛ از جمله مصيبت بارترين آنها بالا رفتن قرآن‌ها در صفين بود كه لشكر عراق در حال اشراف بر فتح، دچار فتنه گرديد و حكومت اموی به رهبري معاویه، اولين دشمن فكر اسلامی، سيطره يافت. به جهت اهمیت كوفه، علي(ع) پس از واقعه جمل آن را به عنوان پايتخت برگزيد و به یک مركز نظامی و فقهي مهم تبديل گرديد. مورخين نقل كرده‌اند كه نهصد نفر از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] حديث اخذ می‌كردند. جلسات ايشان در بيت معروف بزرگی در كوفه بوده است.
    در این مقدمه به اهمیت کوفه به عنوان مرکز مهمی در عالم اسلام پرداخته شده است. این شهر تأثیر ویژه‌ای در ایجاد برخی وقایع سیاسی داشته است؛ از جمله مصیبت بارترین آنها بالا رفتن قرآن‌ها در صفین بود که لشکر عراق در حال اشراف بر فتح، دچار فتنه گردید و حکومت اموی به رهبری معاویه، اولین دشمن فکر اسلامی، سیطره یافت. به جهت اهمیت کوفه، علی(ع) پس از واقعه جمل آن را به عنوان پایتخت برگزید و به یک مرکز نظامی و فقهی مهم تبدیل گردید. مورخین نقل کرده‌اند که نهصد نفر از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] حدیث اخذ می‌کردند. جلسات ایشان در بیت معروف بزرگی در کوفه بوده است.


    مقدمه نویسنده:  
    مقدمه نویسنده<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=7&viewType=html ر.ک: همان، ص7]</ref>:  


    كوفه در نتيجه مركزيت سیاسی مركزيت علمی و ادبي پيدا كرد و علما، نحویون، لغتشناسان و شعراي بزرگی در این شهر ظاهر شدند كه در این مقدمه در بخش‌هاي مجزا به اسامی برخی از آنها اشاره شده است. مطالبی درباره خط كوفه و نيز كلام امام علي(ع) و جهانگرداني؛ همچون ابن‌جبير و [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن‌بطوطه]] از ديگر مطالب مختصر و مفيد در این نوشتار مى‌باشد.
    کوفه در نتیجه مرکزیت سیاسی مرکزیت علمی و ادبی پیدا کرد و علما، نحویون، لغتشناسان و شعرای بزرگی در این شهر ظاهر شدند که در این مقدمه در بخش‌های مجزا به اسامی برخی از آنها اشاره شده است. مطالبی درباره خط کوفه و نیز کلام امام علی(ع) و جهانگردانی؛ همچون ابن‌ جبیر و [[ابن بطوطه، محمد بن عبدالله|ابن‌ بطوطه]] از دیگر مطالب مختصر و مفید در این نوشتار مى‌باشد.


    فصل 1:
    فصل 1:<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=33&viewType=html ر.ک: متن کتاب، ص33]</ref>


    در طول زمامداري خلفاي راشدين 25 امارت كوفه را به عهده داشتند. البته این مطلب با این توجه است كه بعضي از این افراد؛ مانند: سعد بن ابي‌وقاص و ابوموسي اشعري در این مدت دو بار به امارت گماشته شدند.
    در طول زمامداری خلفای راشدین 25 امارت کوفه را به عهده داشتند. البته این مطلب با این توجه است که بعضی از این افراد؛ مانند: سعد بن ابی‌وقاص<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=33&viewType=html ر.ک: همان، ص33]</ref> و ابوموسی اشعری در این مدت دو بار به امارت گماشته شدند<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=106&viewType=html ر.ک: همان، ص106]</ref>.


    اولين امیر این شهر سعد بن ابى‌وقاص بوده است. او از اصحاب نامدار پيامبر اسلام به شمار مى‌رود. از سوی عمر بن خطاب برای فتح عراق اعزام شد و در نبرد قادسيه این منطقه را از سيطره حكومت ساساني خارج كرد.
    اولین امیر این شهر سعد بن ابى‌وقاص بوده است. او از اصحاب نامدار پیامبر اسلام به شمار مى‌رود. از سوی عمر بن خطاب برای فتح عراق اعزام شد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=33&viewType=html ر.ک: همان، ص33]</ref> و در نبرد قادسیه این منطقه را از سیطره حکومت ساسانی خارج کرد.


    مهم‌ترين نقطه ضعف سعد «حب ثروت و خلافت» بوده است. این حب خلافت به گونه‌اى بوده كه وى را به رقابت شديد برای به دست گرفتن خلافت واداشت و در این زمینه بيشترين اصطكاك را با امیرمؤمنان عليه‌السلام داشته كه مهم‌ترين آن در عدم بيعت و همكارى با امام و قرار گرفتن در صف مقدم «قاعدين» جلوه نمود.
    مهم‌ترین نقطه ضعف سعد «حب ثروت و خلافت» بوده است. این حب خلافت به گونه‌اى بوده که وى را به رقابت شدید برای به دست گرفتن خلافت واداشت و در این زمینه بیشترین اصطکاک را با امیرمؤمنان علیه‌السلام داشته که مهم‌ترین آن در عدم بیعت و همکارى با امام و قرار گرفتن در صف مقدم «قاعدین» جلوه نمود.


    اكثر قريب به اتفاق مورخان و محدثان شيعه و سنى به عدم بيعت او اذعان نموده‌اند. روايت پایاني حاكي از همین مطلب است. پس از مرگش در سال 55ق طلا و نقره فراواني از او به جاي ماند.
    اکثر قریب به اتفاق مورخان و محدثان شیعه و سنى به عدم بیعت او اذعان نموده‌اند. روایت پایانی حاکی از همین مطلب است. پس از مرگش در سال 55ق طلا و نقره فراوانی از او به جای ماند.


    پس از سعد، محمد بن مسلمه حارثي به حكومت منصوب شد. او نيز با این كه در زمان پيامبر خدماتي داشت؛ اما در زمان امام علي(ع) جزء قاعدين بود.
    پس از سعد، محمد بن مسلمه حارثی به حکومت منصوب شد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=39&viewType=html ر.ک: همان، ص39]</ref>. او نیز با این که در زمان پیامبر خدماتی داشت؛ اما در زمان امام علی(ع) جزء قاعدین بود.


    بعضي از واليان كوفه برای مدت كوتاهي به این سمت منصوب مى‌شدند؛ به عنوان نمونه زياد بن حنظله در سال 21 هجری پس از مدت كوتاهي به درخواست خودش عزل گرديد. جانشين او عمار بن ياسر نيز پس از اندك زماني در سال 22 هجری ولايت را به ابوموسي اشعري واگذار نمود.
    بعضی از والیان کوفه برای مدت کوتاهی به این سمت منصوب مى‌شدند؛ به عنوان نمونه زیاد بن حنظله در سال 21 هجری پس از مدت کوتاهی به درخواست خودش عزل گردید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=50&viewType=html ر.ک: همان، ص50]</ref>. جانشین او عمار بن یاسر نیز پس از اندک زمانی<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=52&viewType=html ر.ک: همان، ص52]</ref> در سال 22 هجری ولایت را به ابوموسی اشعری واگذار نمود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=59&viewType=html ر.ک: همان، ص59]</ref>.


    امام علي(ع) در 12 رجب سال 36 هجری پس از بازگشت از بصره به كوفه وارد شد و مركز خلافت را به آنجا منتقل نمود. او در حالى كه امیرالمؤمنين و خليفه بود، امیر كوفه نيز گرديد. نویسنده از نوشتن درباره این شخصيت عظيم احساس عجز مى‌كند و چنين مى‌نگارد: «نمى‌دانم درباره امام علي بن ابى‌طالب چه بنویسم؟ من ناتوان و عاجزم و در برابر این شخصيت عظيم قدر و اندازه ندارم؛ کسی كه درباره او هزاران كتاب نوشته شد... گزاف نمی‌گویم، اگر بگویم كه هيچ كتابخانه‌اي در عالم وجود ندارد، مگر اينكه درباره وی كتابی در آنجا وجود دارد». در ادامه قطره‌اي از فضايل و مناقب این امام همام ذكر شده است.
    امام علی(ع) در 12 رجب سال 36 هجری پس از بازگشت از بصره به کوفه وارد شد و مرکز خلافت را به آنجا منتقل نمود. او در حالى که امیرالمؤمنین و خلیفه بود، امیر کوفه نیز گردید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=112&viewType=html ر.ک: همان، ص112]</ref>. نویسنده از نوشتن درباره این شخصیت عظیم احساس عجز مى‌کند و چنین مى‌نگارد: «نمى‌دانم درباره امام علی بن ابى‌طالب چه بنویسم؟ من ناتوان و عاجزم و در برابر این شخصیت عظیم قدر و اندازه ندارم؛ کسی که درباره او هزاران کتاب نوشته شد... گزاف نمی‌گویم، اگر بگویم که هیچ کتابخانه‌ای در عالم وجود ندارد، مگر اینکه درباره وی کتابی در آنجا وجود دارد». در ادامه قطره‌ای از فضایل و مناقب این امام همام ذکر شده است.


    امام حسن عليه‌السلام پس از شهادت پدر شش يا هفت ماه حاكمیت در كوفه را به عهده داشت. به اعتقاد نویسنده، مهم‌ترين حادثه زندگی آن بزرگوار صلح با معاویه بوده است كه در این نوشتار شرح شده است. آن حضرت نيز در سنه 49 هجری با مسموم گرديد و معاویه با شنيدن این حادثه بسيار شادمان شد و به سجده افتاد.
    امام حسن علیه‌السلام پس از شهادت پدر شش یا هفت ماه حاکمیت در کوفه را به عهده داشت<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=127&viewType=html ر.ک: همان، ص127]</ref>. به اعتقاد نویسنده، مهم‌ترین حادثه زندگی آن بزرگوار صلح با معاویه بوده است که در این نوشتار شرح شده است. آن حضرت نیز در سنه 49 هجری با مسموم گردید و معاویه با شنیدن این حادثه بسیار شادمان شد و به سجده افتاد.


    تعدادي از واليان كوفه در مدتي كه والي به جهت امري از شهر خارج مى‌شد، نائب وی بودند و پس از بازگشت او از آن منصب كنار مى‌رفتند. یکی از این حاكمان موقت، مغيرة بن نوفل بود كه در سال 40 هجری كه امام حسن(ع) به جهت آماده نمودن سپاه برای جنگ صفين به نخيله رفت، جانشين آن حضرت گرديد.
    تعدادی از والیان کوفه در مدتی که والی به جهت امری از شهر خارج مى‌شد، نائب وی بودند و پس از بازگشت او از آن منصب کنار مى‌رفتند. یکی از این حاکمان موقت، مغیرة بن نوفل بود که در سال 40 هجری که امام حسن(ع) به جهت آماده نمودن سپاه برای جنگ صفین به نخیله رفت، جانشین آن حضرت گردید<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=139&viewType=html ر.ک: همان، ص139]</ref>.


    فصل 2:
    فصل 2:


    فهرست امیران در عصر اموی بالغ بر 103 شماره است كه به ترتيب زماني ذكر شده است.
    فهرست امیران در عصر اموی بالغ بر 103 شماره است که به ترتیب زمانی ذکر شده است <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=145&viewType=html ر.ک: همان، ج2، ص145]</ref>.


    معاویه بن ابى‌سفيان اولين امیر كوفه بود كه پس از صلح با امام حسن(ع) تا انتقال مركز حكومت به شام در سال بعد بر این شهر حكومت كرد. از كساني كه معاویه به امیري كوفه منصوب كرد، زياد بن ابيه بود. او در سال 49 هجری علاوه بر این شهر حكومت بصره را نيز به عهده گرفت و اولين کسی بود كه دو امارت در او جمع شد. اگر چه درباره سرگذشت او به تفصيل سخن رفته است؛ اما عجيب این است كه با وجود نگارش كتاب به قلم نویسنده شيعي از تأثيرگذاري او در ايجاد حادثه كربلا مطلبي ذكر نشده است.
    معاویه بن ابى‌سفیان اولین امیر کوفه بود که پس از صلح با امام حسن(ع) تا انتقال مرکز حکومت به شام در سال بعد بر این شهر حکومت کرد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=147&viewType=html ر.ک: همان، ج2، ص147]</ref>. از کسانی که معاویه به امیری کوفه منصوب کرد، زیاد بن ابیه بود<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=184&viewType=html ر.ک: همان، ص184]</ref>. او در سال 49 هجری علاوه بر این شهر حکومت بصره را نیز به عهده گرفت و اولین کسی بود که دو امارت در او جمع شد. اگر چه درباره سرگذشت او به تفصیل سخن رفته است؛ اما عجیب این است که با وجود نگارش کتاب به قلم نویسنده شیعی از تأثیرگذاری او در ایجاد حادثه کربلا مطلبی ذکر نشده است.


    عدالملك بن مروان ديگر امیر كوفه بود كه در سال 72 هجری به آنجا وارد شد. حجاج بن يوسف ثقفي به او نوشت كه اگر دوست داري در این ملك بماني علي بن حسین را به قتل برسان. او جاسوس‌هایی را بر امام گماشته بود و آنها تمامی رفتارهاي شخصي و اجتماعی امام و حتي عبادات او را گزارش می‌كردند. ابن خلكان نقل كرده است كه عبدالملك به حجاج گفت كه هر كس به عيوب خودش آگاه است و در آن درخواست كرد كه عيب‌هاي خودش را بازگو كند و چيزي از آن را مخفي نكند. او گفت: «من لجوج و كينه‌اي هستم». عبدالملك گفت: «بنابراین بين تو و ابليس نسبتي هست». حجاج گفت: «شيطان اگر مرا ببيند تسليم من مى‌شود».
    عبدالملک بن مروان دیگر امیر کوفه بود که در سال 72 هجری به آنجا وارد شد<ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=252&viewType=html ر.ک: همان، ص252]</ref>. حجاج بن یوسف ثقفی به او نوشت که اگر دوست داری در این ملک بمانی علی بن حسین را به قتل برسان. او جاسوس‌هایی را بر امام گماشته بود و آنها تمامی رفتارهای شخصی و اجتماعی امام و حتی عبادات او را گزارش می‌کردند. ابن خلکان نقل کرده است که عبدالملک به حجاج گفت که هر کس به عیوب خودش آگاه است و در آن درخواست کرد که عیب‌های خودش را بازگو کند و چیزی از آن را مخفی نکند. او گفت: «من لجوج و کینه‌ای هستم». عبدالملک گفت: «بنابراین بین تو و ابلیس نسبتی هست». حجاج گفت: «شیطان اگر مرا ببیند تسلیم من مى‌شود».


    برخی از امرايي كه پيش از آن شرح حال آنها آمده است و نویسنده مطلب جديدي درباره آنها نداشته است، تنها به ذكر سال خلافت آنها اكتفا شده است و در پاورقیبه نوشته پيشين ارجاع داده شده است. عبيدالله بن عباس كندي از آن جمله است.
    برخی از امرایی که پیش از آن شرح حال آنها آمده است و نویسنده مطلب جدیدی درباره آنها نداشته است، تنها به ذکر سال خلافت آنها اکتفا شده است و در پاورقیبه نوشته پیشین ارجاع داده شده است. عبیدالله بن عباس کندی از آن جمله است <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=418&viewType=html ر.ک: همان، ص418]</ref>.


    آخرين امیر كوفه ابومسلمه خلّال همداني بوده است. او از مشهورترين دعوت كنندگان به شعار "الرضا من آل محمد" در عراق است. او و ابومسلم خراساني از اركان تأسيسي دولت عباسي بودند. نویسنده در پانوشت تذكر داده است كه اگر چه او از مؤسسين دولت عباسي است؛ اما پيش از بيعت با ابوالعباس سفاح زمام امور را در كوفه به عهده داشته است و لذا ضمن امراي كوفه در عصر اموی آورده‌ايم.
    آخرین امیر کوفه ابومسلمه خلّال همدانی بوده است <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=465&viewType=html ر.ک: همان، ص465]</ref>. او از مشهورترین دعوت کنندگان به شعار "الرضا من آل محمد" در عراق است. او و ابومسلم خراسانی از ارکان تأسیسی دولت عباسی بودند. نویسنده در پانوشت تذکر داده است که اگر چه او از مؤسسین دولت عباسی است؛ اما پیش از بیعت با ابوالعباس سفاح زمام امور را در کوفه به عهده داشته است و لذا ضمن امرای کوفه در عصر اموی آورده‌ایم.


    فصل 3:
    فصل 3:


    در ابتداي فهرست امراي عصر عباسي ابوالعباس سفاح ديده می‌شود كه در سال 132 هجری برای كمتر از یک ماه امیر كوفه بود. در همین سال دو تن ديگر به نام‌هاي داود بن علي و عيسي بن موسي نيز به امارت كوفه منصوب شدند. سفاح در ابتداي حكومتش اباسلمه خلّال را به وزارت خود برگزيد. او كه اولين وزير در دولت عباسي است، اولين وزير در اسلام نيز محسوب می‌شود، چرا كه منصب وزارت پيش از آن "حاجب" نامیده می‌شد.
    در ابتدای فهرست امرای عصر عباسی ابوالعباس سفاح دیده می‌شود که در سال 132 هجری برای کمتر از یک ماه امیر کوفه بود <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=473&viewType=html ر.ک: همان، ج3، ص473]</ref>. در همین سال دو تن دیگر به نام‌های داود بن علی <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=478&viewType=html ر.ک: همان، ص478]</ref> و عیسی بن موسی <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=482&viewType=html ر.ک: همان، ص482]</ref> نیز به امارت کوفه منصوب شدند. سفاح در ابتدای حکومتش اباسلمه خلّال را به وزارت خود برگزید. او که اولین وزیر در دولت عباسی است، اولین وزیر در اسلام نیز محسوب می‌شود، چرا که منصب وزارت پیش از آن "حاجب" نامیده می‌شد.


    در این بخش نيز برخی از افراد در مقاطع مختلف زماني امیر كوفه شده‌اند. از جمله این افراد عيسي بن موسي و عيسي بن موسي هستند كه نویسنده در انتصابات دوم و سوم نسب آنها را ذكر نكرده و در پانوشت به قبل ارجاع داده است؛ اما در برخی موارد؛ مانند مورد 91 هيچ گونه اشاره‌اي به یکی بودن این فرد با امیر اولين سال تأسيس حكومت عباسي(132ق) نشده است و البته با فاصله زماني كه بين این دو وجود دارد، تذكر این مطلب لازم به نظر می‌رسد.
    در این بخش نیز برخی از افراد در مقاطع مختلف زمانی امیر کوفه شده‌اند. از جمله این افراد عیسی بن موسی <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=482&viewType=html ر.ک: همان، ص482]</ref> و عیسی بن موسی <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=692&viewType=html ر.ک: همان، ص692]</ref> هستند که نویسنده در انتصابات دوم و سوم نسب آنها را ذکر نکرده و در پانوشت به قبل ارجاع داده است؛ اما در برخی موارد؛ مانند مورد 91 هیچ گونه اشاره‌ای به یکی بودن این فرد با امیر اولین سال تأسیس حکومت عباسی(132ق) نشده است و البته با فاصله زمانی که بین این دو وجود دارد، تذکر این مطلب لازم به نظر می‌رسد.


    آنچه در منابع درباره امراي كوفه ذكر شده متفاوت است. شرح حال برخی از افراد به تفصيل آمده و برخی نيز تنها به نام و نسبشان اشاره شده است. فردی مانند "المبرقع" در شماره 99 نيز در پرده‌اي از ابهام مانده است و حتي نسب او نيز مشخص نيست. او خود را علوی معرفي و در كوفه قيام كرده است. اگر فرض را بر قيام او در برابر امیر كوفه بگذاريم، نویسنده نمی‌بايست او را در فهرست امراي كوفه ذكر می‌كرد؛ اما اگر توانسته است برای مدت هرچند كوتاهي حكومت بر این شهر را به دست بگيرد، ذكر آن در این فهرست بدون اشكال است.
    آنچه در منابع درباره امرای کوفه ذکر شده متفاوت است. شرح حال برخی از افراد به تفصیل آمده و برخی نیز تنها به نام و نسبشان اشاره شده است. فردی مانند "المبرقع" در شماره 99 نیز در پرده‌ای از ابهام مانده است  <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=703&viewType=html ر.ک: همان، ص703]</ref>و حتی نسب او نیز مشخص نیست. او خود را علوی معرفی و در کوفه قیام کرده است. اگر فرض را بر قیام او در برابر امیر کوفه بگذاریم، نویسنده نمی‌بایست او را در فهرست امرای کوفه ذکر می‌کرد؛ اما اگر توانسته است برای مدت هرچند کوتاهی حکومت بر این شهر را به دست بگیرد، ذکر آن در این فهرست بدون اشکال است.


    آخرين امیر كوفه در عهد عباسي عماد الدين، یکی از رهبران ترك لشكر عباسي است كه در سال 608 هجری ولايت كوفه را به عهده گرفت و البته از او نيز همانند بسیاری ديگر از امیران اطلاعات چنداني در منابع در اختيار نویسنده نيامده است.
    آخرین امیر کوفه در عهد عباسی عمادالدین <ref>[https://noorlib.ir/book/view/10721/%D8%A3%D9%85%D8%B1%D8%A7%D8%A1-%D8%A7%D9%84%DA%A9%D9%88%D9%81%D8%A9-%D9%88-%D8%AD%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%87%D8%A7?pageNumber=741&viewType=html ر.ک: همان، ص741]</ref>، یکی از رهبران ترک لشکر عباسی است که در سال 608 هجری ولایت کوفه را به عهده گرفت و البته از او نیز همانند بسیاری دیگر از امیران اطلاعات چندانی در منابع در اختیار نویسنده نیامده است.


    ==وضعیت کتاب==
    ==وضعیت کتاب==
    در پانوشت صفحات، آدرس مطالب، توضيح لغات، اصطلاحات و اعلام به طور كامل آمده است. مصادر و فهرست مطالب فصول به تفكیک هر فصل در انتهای كتاب ذكر شده است.
    در پانوشت صفحات، آدرس مطالب، توضیح لغات، اصطلاحات و اعلام به طور کامل آمده است. مصادر و فهرست مطالب فصول به تفکیک هر فصل در انتهای کتاب ذکر شده است.
     
    ==پانويس ==
    <references />
     


    ==منابع مقاله==
    ==منابع مقاله==
    مقدمه و متن كتاب.
    مقدمه و متن کتاب.
     
    ==وابسته‌ها==
    {{وابسته‌ها}}
     


    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده: تاریخ (عمومی)]]
    [[رده: تاریخ (عمومی)]]
    [[رده: تاریخ آسیا]]
    [[رده: تاریخ آسیا]]
    [[رده:اردیبهشت (1401)]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۳

    أمراء الکوفة و حکامها
    أمراء الكوفة و حكامها
    پدیدآورانآل‌خلیفه، محمدعلی (نویسنده) صلواتی، یاسین (محقق)
    ناشرمؤسسة الصادق(ع)
    مکان نشرتهران - ایران
    سال نشر1425 ق
    چاپ1
    شابک964-5604-61-3
    موضوعاسلام - تاریخ

    خلافت - تاریخ

    کوفه - تاریخ

    کوفه - شاهان و فرمان روایان
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏DS‎‏ ‎‏79‎‏/‎‏9‎‏ ‎‏/‎‏ک‎‏9‎‏آ‎‏7
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    امراء الکوفه و حکامها تألیف محمد علی آل خلیفه، نویسنده شیعی به زبان عربی است. در این اثر والیان و حکام کوفه در از زمان خلفای راشدین تا پایان عصر عباسی گردآوری شده است. ارزش کتاب علاوه بر نگارش به قلم یک نویسنده شیعی بدین جهت است، اگر چه به جوانب علمی و سیاسی و اقتصادی کوفه توجه شده است؛ اما منبعی با این موضوع خاص وجود ندارد.

    ساختار

    در ابتدای کتاب مقدمه‌ای مختصر، اما پر مغزی به قلم نویسنده معروف، باقر شریف القرشی دیده می‌شود. پس از آن مقدمه نویسنده آمده است که به منزله دائرةالمعارفی از اطلاعات اجمالی و مفیدی از جنبه‌های دیگر شهر کوفه است. متن اثر در سه فصل تنظیم شده است که به ترتیب عبارت است از:

    1-عصر خلفای راشدین 2- عصر اموی 3- عصر عباسی

    در هر یک از فصول، امیران آن عصر به ترتیب زمانی ذکر شده است. شیوه نگارشی نویسنده بدین گونه است که ابتدا نسب آن امیر به طور کامل ذکر مى‌کند و سپس اطلاعات منابع مختلف را درباره او مى‌آورد. مطالب که در رابطه با هر امیر آورده شده لزوماً به معنای شرح مدت خلافت او نیست و مطالبی دیگری از سوابق و خدمات و ویژگى‌های شخصیتی او نیز ذکر شده است.

    گزارش محتوا

    مقدمه باقر شریف[۱]:

    در این مقدمه به اهمیت کوفه به عنوان مرکز مهمی در عالم اسلام پرداخته شده است. این شهر تأثیر ویژه‌ای در ایجاد برخی وقایع سیاسی داشته است؛ از جمله مصیبت بارترین آنها بالا رفتن قرآن‌ها در صفین بود که لشکر عراق در حال اشراف بر فتح، دچار فتنه گردید و حکومت اموی به رهبری معاویه، اولین دشمن فکر اسلامی، سیطره یافت. به جهت اهمیت کوفه، علی(ع) پس از واقعه جمل آن را به عنوان پایتخت برگزید و به یک مرکز نظامی و فقهی مهم تبدیل گردید. مورخین نقل کرده‌اند که نهصد نفر از امام صادق(ع) حدیث اخذ می‌کردند. جلسات ایشان در بیت معروف بزرگی در کوفه بوده است.

    مقدمه نویسنده[۲]:

    کوفه در نتیجه مرکزیت سیاسی مرکزیت علمی و ادبی پیدا کرد و علما، نحویون، لغتشناسان و شعرای بزرگی در این شهر ظاهر شدند که در این مقدمه در بخش‌های مجزا به اسامی برخی از آنها اشاره شده است. مطالبی درباره خط کوفه و نیز کلام امام علی(ع) و جهانگردانی؛ همچون ابن‌ جبیر و ابن‌ بطوطه از دیگر مطالب مختصر و مفید در این نوشتار مى‌باشد.

    فصل 1:[۳]

    در طول زمامداری خلفای راشدین 25 امارت کوفه را به عهده داشتند. البته این مطلب با این توجه است که بعضی از این افراد؛ مانند: سعد بن ابی‌وقاص[۴] و ابوموسی اشعری در این مدت دو بار به امارت گماشته شدند[۵].

    اولین امیر این شهر سعد بن ابى‌وقاص بوده است. او از اصحاب نامدار پیامبر اسلام به شمار مى‌رود. از سوی عمر بن خطاب برای فتح عراق اعزام شد[۶] و در نبرد قادسیه این منطقه را از سیطره حکومت ساسانی خارج کرد.

    مهم‌ترین نقطه ضعف سعد «حب ثروت و خلافت» بوده است. این حب خلافت به گونه‌اى بوده که وى را به رقابت شدید برای به دست گرفتن خلافت واداشت و در این زمینه بیشترین اصطکاک را با امیرمؤمنان علیه‌السلام داشته که مهم‌ترین آن در عدم بیعت و همکارى با امام و قرار گرفتن در صف مقدم «قاعدین» جلوه نمود.

    اکثر قریب به اتفاق مورخان و محدثان شیعه و سنى به عدم بیعت او اذعان نموده‌اند. روایت پایانی حاکی از همین مطلب است. پس از مرگش در سال 55ق طلا و نقره فراوانی از او به جای ماند.

    پس از سعد، محمد بن مسلمه حارثی به حکومت منصوب شد[۷]. او نیز با این که در زمان پیامبر خدماتی داشت؛ اما در زمان امام علی(ع) جزء قاعدین بود.

    بعضی از والیان کوفه برای مدت کوتاهی به این سمت منصوب مى‌شدند؛ به عنوان نمونه زیاد بن حنظله در سال 21 هجری پس از مدت کوتاهی به درخواست خودش عزل گردید[۸]. جانشین او عمار بن یاسر نیز پس از اندک زمانی[۹] در سال 22 هجری ولایت را به ابوموسی اشعری واگذار نمود[۱۰].

    امام علی(ع) در 12 رجب سال 36 هجری پس از بازگشت از بصره به کوفه وارد شد و مرکز خلافت را به آنجا منتقل نمود. او در حالى که امیرالمؤمنین و خلیفه بود، امیر کوفه نیز گردید[۱۱]. نویسنده از نوشتن درباره این شخصیت عظیم احساس عجز مى‌کند و چنین مى‌نگارد: «نمى‌دانم درباره امام علی بن ابى‌طالب چه بنویسم؟ من ناتوان و عاجزم و در برابر این شخصیت عظیم قدر و اندازه ندارم؛ کسی که درباره او هزاران کتاب نوشته شد... گزاف نمی‌گویم، اگر بگویم که هیچ کتابخانه‌ای در عالم وجود ندارد، مگر اینکه درباره وی کتابی در آنجا وجود دارد». در ادامه قطره‌ای از فضایل و مناقب این امام همام ذکر شده است.

    امام حسن علیه‌السلام پس از شهادت پدر شش یا هفت ماه حاکمیت در کوفه را به عهده داشت[۱۲]. به اعتقاد نویسنده، مهم‌ترین حادثه زندگی آن بزرگوار صلح با معاویه بوده است که در این نوشتار شرح شده است. آن حضرت نیز در سنه 49 هجری با مسموم گردید و معاویه با شنیدن این حادثه بسیار شادمان شد و به سجده افتاد.

    تعدادی از والیان کوفه در مدتی که والی به جهت امری از شهر خارج مى‌شد، نائب وی بودند و پس از بازگشت او از آن منصب کنار مى‌رفتند. یکی از این حاکمان موقت، مغیرة بن نوفل بود که در سال 40 هجری که امام حسن(ع) به جهت آماده نمودن سپاه برای جنگ صفین به نخیله رفت، جانشین آن حضرت گردید[۱۳].

    فصل 2:

    فهرست امیران در عصر اموی بالغ بر 103 شماره است که به ترتیب زمانی ذکر شده است [۱۴].

    معاویه بن ابى‌سفیان اولین امیر کوفه بود که پس از صلح با امام حسن(ع) تا انتقال مرکز حکومت به شام در سال بعد بر این شهر حکومت کرد[۱۵]. از کسانی که معاویه به امیری کوفه منصوب کرد، زیاد بن ابیه بود[۱۶]. او در سال 49 هجری علاوه بر این شهر حکومت بصره را نیز به عهده گرفت و اولین کسی بود که دو امارت در او جمع شد. اگر چه درباره سرگذشت او به تفصیل سخن رفته است؛ اما عجیب این است که با وجود نگارش کتاب به قلم نویسنده شیعی از تأثیرگذاری او در ایجاد حادثه کربلا مطلبی ذکر نشده است.

    عبدالملک بن مروان دیگر امیر کوفه بود که در سال 72 هجری به آنجا وارد شد[۱۷]. حجاج بن یوسف ثقفی به او نوشت که اگر دوست داری در این ملک بمانی علی بن حسین را به قتل برسان. او جاسوس‌هایی را بر امام گماشته بود و آنها تمامی رفتارهای شخصی و اجتماعی امام و حتی عبادات او را گزارش می‌کردند. ابن خلکان نقل کرده است که عبدالملک به حجاج گفت که هر کس به عیوب خودش آگاه است و در آن درخواست کرد که عیب‌های خودش را بازگو کند و چیزی از آن را مخفی نکند. او گفت: «من لجوج و کینه‌ای هستم». عبدالملک گفت: «بنابراین بین تو و ابلیس نسبتی هست». حجاج گفت: «شیطان اگر مرا ببیند تسلیم من مى‌شود».

    برخی از امرایی که پیش از آن شرح حال آنها آمده است و نویسنده مطلب جدیدی درباره آنها نداشته است، تنها به ذکر سال خلافت آنها اکتفا شده است و در پاورقیبه نوشته پیشین ارجاع داده شده است. عبیدالله بن عباس کندی از آن جمله است [۱۸].

    آخرین امیر کوفه ابومسلمه خلّال همدانی بوده است [۱۹]. او از مشهورترین دعوت کنندگان به شعار "الرضا من آل محمد" در عراق است. او و ابومسلم خراسانی از ارکان تأسیسی دولت عباسی بودند. نویسنده در پانوشت تذکر داده است که اگر چه او از مؤسسین دولت عباسی است؛ اما پیش از بیعت با ابوالعباس سفاح زمام امور را در کوفه به عهده داشته است و لذا ضمن امرای کوفه در عصر اموی آورده‌ایم.

    فصل 3:

    در ابتدای فهرست امرای عصر عباسی ابوالعباس سفاح دیده می‌شود که در سال 132 هجری برای کمتر از یک ماه امیر کوفه بود [۲۰]. در همین سال دو تن دیگر به نام‌های داود بن علی [۲۱] و عیسی بن موسی [۲۲] نیز به امارت کوفه منصوب شدند. سفاح در ابتدای حکومتش اباسلمه خلّال را به وزارت خود برگزید. او که اولین وزیر در دولت عباسی است، اولین وزیر در اسلام نیز محسوب می‌شود، چرا که منصب وزارت پیش از آن "حاجب" نامیده می‌شد.

    در این بخش نیز برخی از افراد در مقاطع مختلف زمانی امیر کوفه شده‌اند. از جمله این افراد عیسی بن موسی [۲۳] و عیسی بن موسی [۲۴] هستند که نویسنده در انتصابات دوم و سوم نسب آنها را ذکر نکرده و در پانوشت به قبل ارجاع داده است؛ اما در برخی موارد؛ مانند مورد 91 هیچ گونه اشاره‌ای به یکی بودن این فرد با امیر اولین سال تأسیس حکومت عباسی(132ق) نشده است و البته با فاصله زمانی که بین این دو وجود دارد، تذکر این مطلب لازم به نظر می‌رسد.

    آنچه در منابع درباره امرای کوفه ذکر شده متفاوت است. شرح حال برخی از افراد به تفصیل آمده و برخی نیز تنها به نام و نسبشان اشاره شده است. فردی مانند "المبرقع" در شماره 99 نیز در پرده‌ای از ابهام مانده است  [۲۵]و حتی نسب او نیز مشخص نیست. او خود را علوی معرفی و در کوفه قیام کرده است. اگر فرض را بر قیام او در برابر امیر کوفه بگذاریم، نویسنده نمی‌بایست او را در فهرست امرای کوفه ذکر می‌کرد؛ اما اگر توانسته است برای مدت هرچند کوتاهی حکومت بر این شهر را به دست بگیرد، ذکر آن در این فهرست بدون اشکال است.

    آخرین امیر کوفه در عهد عباسی عمادالدین [۲۶]، یکی از رهبران ترک لشکر عباسی است که در سال 608 هجری ولایت کوفه را به عهده گرفت و البته از او نیز همانند بسیاری دیگر از امیران اطلاعات چندانی در منابع در اختیار نویسنده نیامده است.

    وضعیت کتاب

    در پانوشت صفحات، آدرس مطالب، توضیح لغات، اصطلاحات و اعلام به طور کامل آمده است. مصادر و فهرست مطالب فصول به تفکیک هر فصل در انتهای کتاب ذکر شده است.

    پانويس


    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها