ابن شاذان، فضل بن شاذان
| نام | ابن شاذان، فضل بن شاذان |
|---|---|
| نام های دیگر | ابن شاذان، ابو محمد فضل بن شاذان
فضل بن شاذان ازدی نیشابوری، فضل بن شاذان |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 260 هـ.ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مولف | 1713 |
«فضل بن شاذان» ابو محمد فضل بن شاذان بن خليل ازدى نيشابورى،متكلم و فقيه امامى است كه در
اواخر قرن دوم در نيشابور متولد شد.پس از وفات هارون عباسى با پدرش شاذان بن خليل كه خود از محدثان اماميه به شمار مى‌آمد به بغداد
رفت و به آموختن قرآن پرداخت.در بغداد از محضر علمى محمد بن ابى عمير بهره برد،
سپس به كوفه رفته و از محضر مشايخى همچون حسن بن على بن فضال،حسن بن محبوب،
احمد بن محمد بن ابى نصر،صفوان بن يحيى و نصر بن مزاحم منقرى بهره جست.نجاشى قائل است
كه ابن شاذان،حضور حضرت امام جواد(ع)را درك و از او روايت كرده است،
ولى شيخ طوسى در رجالش او را از اصحاب حضرت امام هادى(ع)شمرده است.
شيخ صدوق در كتاب توحيد و عيون اخبار الرضا و خصالش رواياتى را از فضل بن شاذان از حضرت
امام رضا(ع)نقل مى‌كند كه اين امر را هيچ‌كدام از برقى،نجاشى و شيخ طوسى تائيد نمى‌كنند.
ابن شاذان پس از مدتى از عراق به نيشابور بازگشت و در آنجا اقامت گزيد.در
زمان حكومت عبد الله بن طاهر به خاطر اعتقادش به مذهب تشيع
و از نيشابور نفى شد.در زمان امام حسن عسگرى از معتبرترين عالمان
امامى خراسان به شمار مى‌رفت و با آن حضرت از راه دور مرتبط بود.
در كتابهاى تراجم و رجال آثار او را بيش از صد و هشتاد عنوان دانسته‌اند.از آن جمله مى‌توان‌به اثبات الرجعة،الطلاق،الفرائض الكبير و...اشاره نمود.
فضل بن شاذان در سال 260 ه.ق دار فانى را پس از عمرى پربركت و خدماتى ارزنده وداع گفته و به ديار باقى شتافت.
وابسته‌ها
الإيضاح / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده
الإيضاح(چاپ بيروت) / نوع اثر: کتاب / نقش: نويسنده