ابن قانع بغدادی، عبدالباقی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - ' {{' به '{{') |
جز (جایگزینی متن - '==وابسته‌ها=={{وابسته‌ها}}' به '==وابسته‌ها== {{وابسته‌ها}} ') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
==وابسته‌ها=={{وابسته‌ها}} | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[معجم الصحابة]] | [[معجم الصحابة]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
نسخهٔ ۳ اوت ۲۰۱۸، ساعت ۱۳:۵۱
| نام | ابن قانع بغدادی، عبدالباقی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بغدادی، ابوالحسین عبدالباقی بن قانع |
| نام پدر | |
| متولد | |
| محل تولد | |
| رحلت | 351 ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | |
| کد مؤلف | AUTHORCODE5177AUTHORCODE |
ابن قانِع، ابوالحسين عبدالباقى بن قانع بن مرزوق اموى،(265-351ق) محدث بغدادى و نويسنده شرح حال صحابه. وى از موالى بنى اميه بوده و به همين جهت او را اموى خوانده‌اند.
مذهب ابن قانع
بر اساس آن‌چه در برخى منابع آمده، او مذهب حنفى داشته است، ولى از آن‌جا كه طوسى، نام وى را در الفهرست (ص178) و رجال خود (ص488) آورده، برخى از متأخرين او را از اماميه دانسته‌اند. خطيب بغدادى پس از اشاره به تضعيف ابن قانع از سوى برقانى، توثيق وى را توسط جمعى از مشايخ بغداد نقل كرده و ضمناً يادآور شده كه ابن قانع در دو سال آخر عمر دچار اختلاط شده است.
اساتید
به گفته ذهبى او فردى كثير السفر بوده و شيوخ بسيارى داشته كه از مهم‌ترين آنان، حارث بن ابى اسامه، صاحب «مسند» را مى‌توان نام برد.
شاگردان
از جمله شاگردان و راويان او نيز مى‌توان از ابوالحسن دارقطنى، حاكم نيشابورى، ابوبكر جصّاص، ابوعلى ابن شاذان و ابوبكر دورى نام برد.
آثار
مهم‌ترين اثر او، کتاب «معجم الصحابة» اوست كه در آن اصحاب پيامبر(ص) را بر شمرده و از هر يك حديثى مسند آورده است. دو نسخه خطى ناقص از آن در کتابخانه‌هاى كوپريلى استانبول و ظاهريه دمشق نگهدارى مى‌شود. ابن فتحون کتابى درباره اغلاط ابن قانع در اين کتاب نوشته است.
از ديگر آثار او، «الفوائد» است كه نسخه خطى آن در کتابخانه ظاهريه وجود دارد.
طوسى در «الفهرست» (ص178) از يكى از آثار وى با عنوان «السنن عن اهل البيت(ع)» ياد كرده است[۱].
پانویس
- ↑ حجتی کرمانی، محمدجواد، ج4، ص444
منبع مقاله
حجتی کرمانی، محمدجواد، دايرةالمعارف بزرگ اسلامى زیرنظر کاظم موسوی بجنوردی، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، تهران، چاپ دوم، 1377ش