الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    (۲۶۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۷ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[شیرازی، سید رضی|آیت‌الله سید رضی شیرازی]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR00989.jpg|بی‌قاب|چپ|مطهری، مرتضی|175px]]
    [[پرونده:NUR06753.jpg|بندانگشتی|شیرازی، سید رضی|175px]]  


    '''سید رضی شیرازی''' (۱۳۰۷ - ۱۴۰۰) فقیه، مجتهد، فیلسوف، از نوادگان [[میرزای شیرازی، سید محمدحسن|میرزای شیرازی]]، استاد برجسته فلسفه و از علمای اندیشمند مشهور تهران
    '''مرتضى مطهرى''' (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردى]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، سید محمدحسین|علامه سید محمدحسین طباطبایی]]


    وی به سال ۱۳۰۷ در در محله «العماره» نجف اشرف دیده به جهان گشود. او تا سی سالگی در همان مکان به تحصیل مراحل علمی، اعم از مقدمات، سطح و خارج فقه و اصول پرداخت. برجسته‌ترین استادان ایشان در نجف بزرگانی همچون والدشان سید محمدحسین شیرازی، جد مادری ایشان [[شیرازی، محمدکاظم|محمدکاظم شیرازی]] و [[حلی، حسین|حسین حلی]] بوده‌اند. ایشان نخستین اجازه اجتهاد را در سالهای جوانی از [[آل کاشف‌الغطاء، محمدحسین|محمدحسین کاشف‌الغطاء]] دریافت کرد.
    از سال 1341 که نهضت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى(ره)]] آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.  


    پس از این دوره در تهران رحل اقامت افکند. خارج فقه را به مدت ۷ سال از محمد تقی آملی درک فیض نمود. کتب فلسفه و عرفان از قبیل شرح منظومه، اشارات، اسفار و شرح فصوص را نزد فلاسفه و فقهای مشهوری چون آقا [[الهی قمشه‌ای، مهدی|میرزا مهدی الهی قمشه‌ای]]، [[شعرانی، ابوالحسن|آقا میرزا ابوالحسن شعرانی]]، [[رفیعی قزوینی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن رفیعی قزوینی]]، [[آشتیانی، احمد|آقا میرزا احمد آشتیانی]]، [[فاضل تونی، محمدحسین|فاضل تونی]]، [[میرزا محمدعلی حکیم شیرازی]] و [[حائری سمنانی]] فرا گرفت.  
    پس از تبعید [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.


    آیت‌الله سید رضی شیرازی سرانجام در روز چهارشنبه ۱۰ آذر ۱۴۰۰ش برابر با دوم دسامبر 2021 در سن ۹۳ سالگی دعوت حق را لبیک گفت. <div class="mw-ui-button">[[شیرازی، سید رضی|'''ادامه''']]</div>
    در دوران اقامت [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام]] در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینى]] به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.
     
    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.<span id="mp-more">[[مطهری، مرتضی|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲

    مطهری، مرتضی

    مرتضى مطهرى (1298-1358ش)، فقیه، فیلسوف، کلامی، نویسنده، متفکر، استاد، نظریه پرداز، مفسر قرآن، از شاگردان آیت‌الله بروجردى، امام خمینی و علامه سید محمدحسین طباطبایی

    از سال 1341 که نهضت امام خمینى(ره) آغاز گردید، استاد مطهرى به‌طور فعال در کنار امام بود.

    پس از تبعید امام خمینى به خارج از کشور، در 13 آبان 1343 مسئولیت استاد مطهرى و یارانش سنگین‌تر شد. در این زمان وى به تألیف کتاب در موضوعات مورد نیاز جامعه و ایراد سخنرانى در دانشگاه‌ها و مساجد مختلف ادامه داد.

    در دوران اقامت حضرت امام در پاریس، سفرى به آنجا نموده و در مورد مسائل مهم انقلاب با ایشان گفتگو کرد و در همین سفر، امام خمینى ایشان را مسئول تشکیل شوراى انقلاب اسلامی‌نمود. هنگام بازگشت امام خمینى به ایران مسئولیت کمیته استقبال از امام را شخصا به عهده گرفت و تا پیروزى انقلاب اسلامى همواره در کنار رهبر انقلاب و مشاورى دلسوز و مورد اعتماد براى ایشان بود.

    استاد مطهرى تنها هشتاد روز پس از انقلاب اسلامى در قید حیات بود، تااینکه در سه‌شنبه یازدهم اردیبهشت‌ماه سال 1358 درحالى‌که از یکى از جلسات فکرى - سیاسى بیرون مى‌آمد، با گلوله گروه نادان و جنایت‌کار فرقان که به مغزش اصابت نمود، در تاریکى شب به شهادت رسید و امام و امت اسلام درحالى‌که امیدها به آن بزرگ‌مرد بسته بودند، در ماتمى عظیم فرورفتند.ادامه ...