الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
در آن روزهاى نخستين كه همراه ديگر علما در بازار تهران به حالت اعتراض نسبت به اعمال دستگاه حركت مى‌نمودند، مورد هجوم پليس و ماموران امنيتى قرار گرفتند و مقدارى از ناحيه پا جراحت برداشتند. از ايشان اعلاميه‌هاى متعددى درباره‌انقلاب صادر شده است. | در آن روزهاى نخستين كه همراه ديگر علما در بازار تهران به حالت اعتراض نسبت به اعمال دستگاه حركت مى‌نمودند، مورد هجوم پليس و ماموران امنيتى قرار گرفتند و مقدارى از ناحيه پا جراحت برداشتند. از ايشان اعلاميه‌هاى متعددى درباره‌انقلاب صادر شده است. | ||
پس از پيروزى انقلاب نيز تذكرات و خير انديشی‌هايى نسبت به اولياى امور جمهورى اسلامى داشته‌اند، و اين امور همه نشانگر آن مى‌باشد كه ايشان در تمام‌موارد، از مولى و پيشوا و حجت الله في الارضين الهام مى‌گرفتند و كوچك‌ترين پيروى از هواى نفس و انانيت و خوش‌آيند مردم نداشته‌اند. | |||
سرانجام اين عالم بزرگوار، پس از 94 سال عمر پر بركت، در اثر كسالت در نخستين ساعات بامداد روز شنبه مورخ سوم دی ماه 1363ش، مطابق27 ربيع الثانى 1405 ه.ق دار فانى را وداع، و به ديار جاودان شتافت، و جهان اسلام و حوزه‌هاى علميه را عزادار ساخت. | سرانجام اين عالم بزرگوار، پس از 94 سال عمر پر بركت، در اثر كسالت در نخستين ساعات بامداد روز شنبه مورخ سوم دی ماه 1363ش، مطابق27 ربيع الثانى 1405 ه.ق دار فانى را وداع، و به ديار جاودان شتافت، و جهان اسلام و حوزه‌هاى علميه را عزادار ساخت. | ||
<div class="mw-ui-button">[[موسوی خوانساری، احمد|'''ادامه''']]</div> | <div class="mw-ui-button">[[موسوی خوانساری، احمد|'''ادامه''']]</div> | ||
نسخهٔ ۲۲ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۳:۲۴
سید احمد موسوی خوانساری (1309-1405ق)، فقیه، اصولی، مدرس حوزه، از مراجع بزرگ شیعه قرن چهاردهم هجرى، او پس از درگذشت آیت‌الله بروجردی به مرجعیت شیعیان رسید. او با سى تبار نسب به حضرت موسى بن جعفر عليه‌السلام مى‌رسد.
آيت‌الله خوانسارى در 18 ماه محرم 1309 در شهر خوانسار در يك خانواده روحانى ديده به جهان گشود. پدرش سید یوسف امام جمعه خوانسار، جدش سید محمد مهدی، رجالی معروف و برادرش محمدحسن خوانساری (م 1337 ه. ق) از عالمان کامل عصر خود بودند.
ایشان از آغاز نهضت اسلامى به رهبرى روحانیت، سهم ارزنده و مؤثرى داشته‌اند و حق بزرگى نسبت به شكل‌گيرى پايه‌هاى انقلاب اسلامى دارند.
در آن روزهاى نخستين كه همراه ديگر علما در بازار تهران به حالت اعتراض نسبت به اعمال دستگاه حركت مى‌نمودند، مورد هجوم پليس و ماموران امنيتى قرار گرفتند و مقدارى از ناحيه پا جراحت برداشتند. از ايشان اعلاميه‌هاى متعددى درباره‌انقلاب صادر شده است.
پس از پيروزى انقلاب نيز تذكرات و خير انديشی‌هايى نسبت به اولياى امور جمهورى اسلامى داشته‌اند، و اين امور همه نشانگر آن مى‌باشد كه ايشان در تمام‌موارد، از مولى و پيشوا و حجت الله في الارضين الهام مى‌گرفتند و كوچك‌ترين پيروى از هواى نفس و انانيت و خوش‌آيند مردم نداشته‌اند.
سرانجام اين عالم بزرگوار، پس از 94 سال عمر پر بركت، در اثر كسالت در نخستين ساعات بامداد روز شنبه مورخ سوم دی ماه 1363ش، مطابق27 ربيع الثانى 1405 ه.ق دار فانى را وداع، و به ديار جاودان شتافت، و جهان اسلام و حوزه‌هاى علميه را عزادار ساخت.