الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[ مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[ امینی، ابراهیم|آیت‌الله امینی]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR01728.jpg|بندانگشتی| مفید، محمد بن محمد|175px]]
    [[پرونده:NUR01728.jpg|بندانگشتی| امینی، ابراهیم|175px]]


    '''محمَّد بن محمَّد بن نعمان بن عبدالسَّلام حارثی مذحجی عکبری''' (336-413قمعروف به شيخ مفيد و ابن المعلّم، فقیه و متکلم، از علمای برجسته شیعه قرن ۴ هجری قمری.  از معروف‌ترین آثار وی، المُقنَعَة در علم فقه، اوائل المقالات در دانش کلام و الاِرشاد در شرح حال‌ امامان شیعه است.
    '''ابراهیم حاج‌امینی نجف‌آبادی''' (1304-1399شمجتهد، نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری، نائب رئیس وقت مجلس خبرگان، رياست‌ دبيرخانه مجلس‌ خبرگان، عضو جامعه مدرسین قم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام،، عضويت‌ در جامعه‌ مدرسين‌ حوزه‌ علميه‌ قم، امام جمعه قم، و از شاگردان [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]]، [[مرعشی، شهاب‌الدین|آیت‌الله مرعشی نجفی]]، [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی]] و [[طباطبایی، محمدحسین|علامه طباطبایی]]


    [[نجاشی، احمد بن علی|نجاشى]]، شاگرد نامدار و مورد اعتماد شيخ مفيد در بارۀ او می‌گوید:
    آیت‌الله امینی، سه دورۀ هشت‌ساله، نمایندۀ مردم استان چهارمحال و بختیاری در مجلس خبرگان رهبری بودند و در مقام نائب‌رئیسی این مجلس انجام وظیفه ‌کردند. عضویت در هیئت امنای دانشگاه امام صادق(ع)، هیئت امنای مجمع جهانی علوم اسلامی طلاّب غیر ایرانی، هیئت علمی و برنامه‌ریزی مجمع جهانی علوم اسلامی، جامعۀ مدرّسین حوزۀ علمیۀ قم و مجمع تشخیص مصلحت نظام، برخی از مسئولیت‌های دیگر معظم له در سال‌های پس از انقلاب بود.
    «محمد بن محمد بن نعمان بن عبدالسلام بن جابر بن نعمان بن سعيد بن جبير، شيخ و استاد ما است - كه رضوان خدا بر او باد - فضل او در فقه و حديث و ثقه بودن او مشهورتر از آن است كه توصيف شود. او تأليفات متعددى دارد
    در همۀ این مسئولیت‌ها، آیت‌الله امینی مشی و منش طلبگی و اعتدالی خویش را از کف نداد. خود می‌نویسد: «در طول فعّالیت‌های سیاسی، اجتماعی، چه در جامعۀ مدرّسین یا غیر آن، همواره فردی آزاد و معتدل بوده‌ام و سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم، از افراط و تفریط‌ها و گروه‌گرایی‌ها و جناح‌بازی‌ها خودداری کرده‌ام. در تعریف و تمجید یا انتقاد از شخصیت‌های روحانی و سیاسی نیز سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم


    [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، شاگرد ارزندۀ مكتب او، در بارۀ استاد در «[[الفهرست (طوسي)|فهرست]]» مى‌نويسد:
    آیت‌الله امینی، در اردیبهشت 1371 از سوی [[خامنه‌ای، سید علی|آیت‌الله خامنه‌ای]] ـ مدّظلّه العالی ـ به امامت جمعه شهر قم منصوب شد و همراه [[مشکینی اردبیلی، علی|آیت‌الله مشکینی]] و [[جوادی آملی، عبدالله|آیت‌الله جوادی آملی]]، نماز جمعۀ قم را اقامه می‌کرد.
    «محمد بن محمد بن نعمان، معروف به ابن المعلم، از متكلمان اماميه است. در عصر خويش رياست و مرجعيت شيعه به او منتهى گرديد. در فقه و كلام بر هر كس ديگر مقدم بود. حافظۀ خوب و ذهنى دقيق داشت و در پاسخ به سؤالات، حاضرجواب بود او بيش از 200 جلد كتاب كوچك و بزرگ دارد.»


    [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] عسقلانى نيز دربارۀ او مى‌گويد:
    سرانجام  آیت‌الله امینی پس از یک دوره بیماری در روز 5 اردیبهشت 1399ش برابر با 30 شعبان 1441ق  در شهر قم دار فانی را وداع گفتند.
    «او بسيار عابد و زاهد و اهل خشوع و تهجد بود و مداومت بر علم و دانش داشت. جماعت بسيارى از محضر او بهره بردند. او بر تمام شیعیان حق دارد. پدرش در «واسط» زندگى می‎كرد و به آموزگارى مى‌پرداخت و در «عكبرى» كشته شد. گفته مى‌شود كه عضد‌الدوله به ملاقات او مى‌شتافت و هنگام مريضى به عيادت او مى‌رفت.


    <div class="mw-ui-button">[[ مفید، محمد بن محمد|'''ادامه''']]</div>
     
    <div class="mw-ui-button">[[ امینی، ابراهیم|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۲۴ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۲۲:۴۹

    امینی، ابراهیم

    ابراهیم حاج‌امینی نجف‌آبادی (1304-1399ش)، مجتهد، نماینده مردم تهران در مجلس خبرگان رهبری، نائب رئیس وقت مجلس خبرگان، رياست‌ دبيرخانه مجلس‌ خبرگان، عضو جامعه مدرسین قم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام،، عضويت‌ در جامعه‌ مدرسين‌ حوزه‌ علميه‌ قم، امام جمعه قم، و از شاگردان آیت‌الله بروجردی، آیت‌الله مرعشی نجفی، امام خمینی و علامه طباطبایی

    آیت‌الله امینی، سه دورۀ هشت‌ساله، نمایندۀ مردم استان چهارمحال و بختیاری در مجلس خبرگان رهبری بودند و در مقام نائب‌رئیسی این مجلس انجام وظیفه ‌کردند. عضویت در هیئت امنای دانشگاه امام صادق(ع)، هیئت امنای مجمع جهانی علوم اسلامی طلاّب غیر ایرانی، هیئت علمی و برنامه‌ریزی مجمع جهانی علوم اسلامی، جامعۀ مدرّسین حوزۀ علمیۀ قم و مجمع تشخیص مصلحت نظام، برخی از مسئولیت‌های دیگر معظم له در سال‌های پس از انقلاب بود. در همۀ این مسئولیت‌ها، آیت‌الله امینی مشی و منش طلبگی و اعتدالی خویش را از کف نداد. خود می‌نویسد: «در طول فعّالیت‌های سیاسی، اجتماعی، چه در جامعۀ مدرّسین یا غیر آن، همواره فردی آزاد و معتدل بوده‌ام و سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم، از افراط و تفریط‌ها و گروه‌گرایی‌ها و جناح‌بازی‌ها خودداری کرده‌ام. در تعریف و تمجید یا انتقاد از شخصیت‌های روحانی و سیاسی نیز سعی کرده‌ام از مرز حق تجاوز نکنم.»

    آیت‌الله امینی، در اردیبهشت 1371 از سوی آیت‌الله خامنه‌ای ـ مدّظلّه العالی ـ به امامت جمعه شهر قم منصوب شد و همراه آیت‌الله مشکینی و آیت‌الله جوادی آملی، نماز جمعۀ قم را اقامه می‌کرد.

    سرانجام آیت‌الله امینی پس از یک دوره بیماری در روز 5 اردیبهشت 1399ش برابر با 30 شعبان 1441ق در شهر قم دار فانی را وداع گفتند.