الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    <div class="boxTitle"><big>'''[[ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حدیث]]'''</big></div>
    <div class="boxTitle"><big>'''[[المرشد الوجيز الی علوم تتعلق بالكتاب العزيز]]'''</big></div>
    [[پرونده:NUR18146J1.jpg|بندانگشتی| ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حدیث|175px]]
    [[پرونده:NUR03051J1.jpg|بندانگشتی|المرشد الوجيز الی علوم تتعلق بالكتاب العزيز|175px]]


    '''ماه خدا'''، اثر [[محمدی ری‌شهری، محمد|آیت‌الله محمد محمدى رى شهرى]]، پژوهشى است جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حديث كه به زبان فارسى و در سال 1383ش، نوشته شده است.
    '''المرشد الوجيز الی علوم تتعلق بالكتاب العزيز''' تألیف [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|شهاب‌الدین عبدالرحمن بن اسماعیل بن ابراهیم]]، معروف به [[ابوشامه، عبدالرحمن بن اسماعیل|ابوشامه مقدسی]] (متوفی 665ق)، کتابی است در شناخت کیفیت نزول قرآن، جمع و تلاوت آن و تفسیر و توضیح حدیث «أنزل القرآن علی سبعة أحرف» و قرائت‌های هفتگانه قرآن


    نویسنده در بخش نخست كتاب، به بررسى اهميت ضيافت رمضان و ارزش اين مهمانى از نگاه اسلام، پرداخته است. پژوهشگر، از مباحث اين بخش، شناختى اجمالى به ويژگى‌ها و بركات اين مهمانى پيدا مى‌كند. در قسمتى از اين بخش، آثار منفى محروميت از بركات اين ماه و پيامدهاى ويرانگرى را كه شخص محروم‌مانده از بهره اين مهمانى را فرامى‌گيرد، بيان مى‌كند.
    باب اول، در بیان کیفیت نزول قرآن و چگونگی تلاوت و حفظ آن است. نویسنده در این زمینه، ابتدا به بررسی آیه 185 سوره بقره: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ؛ ماه رمضان [همان ماه] است که در آن، قرآن فرو فرستاده شده است»، آیه 3 دخان: «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَکَةٍ؛ ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم» و آیه اول سوره قدر: «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ؛ ما [قرآن را] در شب قدر نازل کردیم» و وجود یا عدم وجود منافات بین این آیات پرداخته و سپس، روایات شب قدر را به‌منظور جمع میان این 3 آیه، بررسی نموده است.
    روشن است كه انسان، بدون داشتن آمادگى‌هاى لازم و شرايط و زمينه‌هاى ضرورى براى ورود به اين ميهمانى، نمى‌تواند به اين ضيافت الهى وارد شود و از آن در جهت تجديد حيات معنوى كه به اعتقاد نویسنده، اصلى‌ترين هدف خلقت انسان و نقطه اوج فلسفه وجودى اوست، بهره‌مند گردد. بررسى اين آمادگى‌ها و شرايط و زمينه‌هاى لازم براى ورود به مهمانى الهى، هدف اصلى در بخش دوم كتاب است.


    شناخت، نخستين شرط اساسى براى ورود به ضيافت الهى است. اين شناخت، افق گسترده‌اى دارد كه از شناخت معناى مهمانى خدا آغاز شده و تا شناخت فلسفه روزه، ارزشى كه روزه و روزه‌دار از آن برخوردارند، نقش روزه در حيات مادى و معنوى انسان و نيز مراتب اين ضيافت ربانى، امتداد مى‌يابد. نویسنده بر اين باور است كه مهمانان خدا، بدون شناخت و آگاهى از اين مسائل، نمى‌توانند براى بهره‌مندى از ضيافت الهى و برخوردارى از دستاوردهاى آن، آماده شوند. اهميت اين شناخت، در محدوده‌اى گسترده و دربردارنده تمام اين مسائل، فصل اول از بخش دوم را با عنوان «شناخت مهمانى خدا»، به خود اختصاص داده است.
    باب دوم، در مورد چگونگی جمع‌آوری قرآن کریم توسط صحابه و توضیح اقدامات خلفا است.


    <div class="mw-ui-button">[[ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارک رمضان از نگاه قرآن و حدیث|'''ادامه''']]</div>
    در باب سوم، در ضمن سه فصل زیر، به بررسی روایت پیامبر(ص): «أنزل القرآن علی سبعة أحرف» و شرح آن پرداخته شده است:
     
    در فصل اول، به ذکر روایاتی پرداخته شده که در ضمن آن، به این نکته اشاره گردیده که قرآن کریم، بر هفت حرف نازل شده است. از جمله این روایات، حدیثی است بدین مضمون از عروة بن زبیر به نقل از مسور بن مخرمه و عبدالرحمن بن عبدالقاری که از عمر بن خطاب شنیدند که می‌گفت از هشام بن حکیم سوره فرقان را شنیدم که به‌غیراز حروفی که از پیامبر(ص) شنیدم، آن را قرائت می‌کرد... لذا با او به نزد پیامبر(ص) رفته و ایشان هر دو قرائت را تأیید نموده و فرمودند: «إن هذا القرآن أنزل علی سبعة أحرف فأقرؤوا ما تیسر منه» (همان این قرآن بر هفت حرف نازل شده پس هر اندازه که از آن می‌توانید، بخوانید).
     
    <div class="mw-ui-button">[[المرشد الوجيز الی علوم تتعلق بالكتاب العزيزر|'''ادامه''']]</div>

    نسخهٔ ‏۱۶ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۰۸

    المرشد الوجيز الی علوم تتعلق بالكتاب العزيز

    المرشد الوجيز الی علوم تتعلق بالكتاب العزيز تألیف شهاب‌الدین عبدالرحمن بن اسماعیل بن ابراهیم، معروف به ابوشامه مقدسی (متوفی 665ق)، کتابی است در شناخت کیفیت نزول قرآن، جمع و تلاوت آن و تفسیر و توضیح حدیث «أنزل القرآن علی سبعة أحرف» و قرائت‌های هفتگانه قرآن

    باب اول، در بیان کیفیت نزول قرآن و چگونگی تلاوت و حفظ آن است. نویسنده در این زمینه، ابتدا به بررسی آیه 185 سوره بقره: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ؛ ماه رمضان [همان ماه] است که در آن، قرآن فرو فرستاده شده است»، آیه 3 دخان: «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةٍ مُبَارَکَةٍ؛ ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم» و آیه اول سوره قدر: «إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ؛ ما [قرآن را] در شب قدر نازل کردیم» و وجود یا عدم وجود منافات بین این آیات پرداخته و سپس، روایات شب قدر را به‌منظور جمع میان این 3 آیه، بررسی نموده است.

    باب دوم، در مورد چگونگی جمع‌آوری قرآن کریم توسط صحابه و توضیح اقدامات خلفا است.

    در باب سوم، در ضمن سه فصل زیر، به بررسی روایت پیامبر(ص): «أنزل القرآن علی سبعة أحرف» و شرح آن پرداخته شده است:

    در فصل اول، به ذکر روایاتی پرداخته شده که در ضمن آن، به این نکته اشاره گردیده که قرآن کریم، بر هفت حرف نازل شده است. از جمله این روایات، حدیثی است بدین مضمون از عروة بن زبیر به نقل از مسور بن مخرمه و عبدالرحمن بن عبدالقاری که از عمر بن خطاب شنیدند که می‌گفت از هشام بن حکیم سوره فرقان را شنیدم که به‌غیراز حروفی که از پیامبر(ص) شنیدم، آن را قرائت می‌کرد... لذا با او به نزد پیامبر(ص) رفته و ایشان هر دو قرائت را تأیید نموده و فرمودند: «إن هذا القرآن أنزل علی سبعة أحرف فأقرؤوا ما تیسر منه» (همان این قرآن بر هفت حرف نازل شده پس هر اندازه که از آن می‌توانید، بخوانید).