الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class="boxTitle"><big>'''[[ | <div class="boxTitle"><big>'''[[آملی، محمدتقی|آیت‌الله محمدتقی آملی]]'''</big></div> | ||
[[پرونده: | [[پرونده:NUR00206.jpg|بندانگشتی|آملی، محمدتقی|175px]] | ||
''' | '''محمدتقى آملى''' (1265-1349ش)، فقيهى محقق، عالمى مفسر و مجتهدى بزرگ و پارسا، از شاگردان [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سید ابوالحسن اصفهانی]] و [[نائینی، محمدحسین|میرزای نایینی]] | ||
ايشان مدت 14 سال از محضر آيات عظام [[نایینی، محمدحسین|نائينى]]، فيروزآبادى، [[خوانساری، سید محمدتقی|خوانسارى]]، [[عراقی، ضیاءالدین|آقا ضياءالدين عراقى]] و [[اصفهانی، محمدحسین|مرحوم كمپانى]] و اعلام ديگر بهره‌مند شد و از این علماى بزرگ نيز اجازه اجتهاد دريافت نموده و در سال 1353ق روانه ایران گرديد. | |||
وى مدت 40 سال در تهران به تدريس و ترویج علوم دينى اشتغال ورزيد و سال‌ها در مسجد «مجد» به اقامه نماز جماعت و تبليغات اسلامى پرداخت. | |||
ايشان پس از سال‌ها تلاش و كوشش توانست به مقام رفيعى از نظر علم، اجتهاد و تقوى برسد و به عنوان یکى از علماى طراز اول جهان اسلام به شمار آيد. | |||
وى از ياران و همراهان حضرت [[امام خمینى(ره)|امام خمینى]] بوده است و آنگاه كه امام مبارزه خویش را عليه دولت دست نشانده پهلوى آغاز كردند، از امام حمايت كرده و پس از تصویب لايحه انجمن‌هاى ايالتى و ولايتى، ايشان از جمله شخصيت‌هایى بود كه اعلامیه‌اى صادر كرد و از عموم مردم خواست كه در مجلس دعایى كه در مسجد عزيزالله تشكيل مى‌گردد شركت كند و رفع این غائله را از خداوند بزرگ خواستار شوند. | |||
سرانجام این عالم بزرگوار در 29 شوال سال 1391ق، جهان فانى را وداع گفت. پیکر ايشان به مشهد مقدس حمل و در جوار [[امام رضا(ع)]] در باغ رضوان، در مقبره حاج میرزا حسین سبزوارى، به خاک سپرده شد. <div class="mw-ui-button">[[آملی، محمدتقی|'''ادامه''']]</div> | |||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۶
محمدتقى آملى (1265-1349ش)، فقيهى محقق، عالمى مفسر و مجتهدى بزرگ و پارسا، از شاگردان آقا ضياءالدين عراقى، سید ابوالحسن اصفهانی و میرزای نایینی
ايشان مدت 14 سال از محضر آيات عظام نائينى، فيروزآبادى، خوانسارى، آقا ضياءالدين عراقى و مرحوم كمپانى و اعلام ديگر بهره‌مند شد و از این علماى بزرگ نيز اجازه اجتهاد دريافت نموده و در سال 1353ق روانه ایران گرديد.
وى مدت 40 سال در تهران به تدريس و ترویج علوم دينى اشتغال ورزيد و سال‌ها در مسجد «مجد» به اقامه نماز جماعت و تبليغات اسلامى پرداخت.
ايشان پس از سال‌ها تلاش و كوشش توانست به مقام رفيعى از نظر علم، اجتهاد و تقوى برسد و به عنوان یکى از علماى طراز اول جهان اسلام به شمار آيد.
وى از ياران و همراهان حضرت امام خمینى بوده است و آنگاه كه امام مبارزه خویش را عليه دولت دست نشانده پهلوى آغاز كردند، از امام حمايت كرده و پس از تصویب لايحه انجمن‌هاى ايالتى و ولايتى، ايشان از جمله شخصيت‌هایى بود كه اعلامیه‌اى صادر كرد و از عموم مردم خواست كه در مجلس دعایى كه در مسجد عزيزالله تشكيل مى‌گردد شركت كند و رفع این غائله را از خداوند بزرگ خواستار شوند.
سرانجام این عالم بزرگوار در 29 شوال سال 1391ق، جهان فانى را وداع گفت. پیکر ايشان به مشهد مقدس حمل و در جوار امام رضا(ع) در باغ رضوان، در مقبره حاج میرزا حسین سبزوارى، به خاک سپرده شد.