الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
سيد محمد سعيد چون به سن 10 سالگى رسيد، پدر فرزانه‌اش به تعليم و تربيت او پرداخت و تا آخرين مراحل سطوح عالى حوزه همراه و همدم او بود. ايشان با نبوغ سرشار و ذهن فعال و شور و شوق فراوان با فرزانگى و چالاكى در مدتّى كوتاه به سرعت اين مراحل را پشت سر گذشت و هنوز جوانى بيش نبود كه به حوزه درس خارج راه يافت و در حلقه خواص و محفل ويژه انديشمندان و گفتگوهاى عالمان و فرهيختگان وارسته‌اى چون آيات عظام [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]، حاج [[حلی، حسین|شيخ حسين حلى]] و [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خوئى]] جاى گرفت. | سيد محمد سعيد چون به سن 10 سالگى رسيد، پدر فرزانه‌اش به تعليم و تربيت او پرداخت و تا آخرين مراحل سطوح عالى حوزه همراه و همدم او بود. ايشان با نبوغ سرشار و ذهن فعال و شور و شوق فراوان با فرزانگى و چالاكى در مدتّى كوتاه به سرعت اين مراحل را پشت سر گذشت و هنوز جوانى بيش نبود كه به حوزه درس خارج راه يافت و در حلقه خواص و محفل ويژه انديشمندان و گفتگوهاى عالمان و فرهيختگان وارسته‌اى چون آيات عظام [[حکیم، سید محسن|سيد محسن حكيم]]، حاج [[حلی، حسین|شيخ حسين حلى]] و [[خویی، ابوالقاسم|آيت‌الله خوئى]] جاى گرفت. | ||
سرانجام در تاریخ 12 شهریور سال 1400ش، برابر با 25 محرم‌الحرام سال 1443ق در سن 87 سالگی بر اثر عارضه قلبی در نجف اشرف درگذشت. <div class="mw-ui-button">[[طباطبایی حکیم، سید محمدسعید|'''ادامه''']]</div> | این عالم ربانی سرانجام در تاریخ 12 شهریور سال 1400ش، برابر با 25 محرم‌الحرام سال 1443ق در سن 87 سالگی بر اثر عارضه قلبی در نجف اشرف درگذشت و پس از مراسم تشییع در کربلای معلا، و نجف اشرف در مقبره [[حکیم، سید محسن|آیت‌الله سید محسن حکیم]] نزدیک حرم مطهر علوی به خاک سپرده شد. <div class="mw-ui-button">[[طباطبایی حکیم، سید محمدسعید|'''ادامه''']]</div> | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۰:۵۵
سيد محمدسعيد حكيم (۱۳۵۴- ۱۴۴۳ق)، از مراجع تقلید شیعه عراق، نوه دختری سید محسن حکیم، خواهر زاده شهید محمدباقر حکیم
در هشتم ماه ذى‌القعده سال 1354ق برابر با 1314ش به دنيا آمد. پدرش آيت‌الله سيد محمدعلى طباطبائى حكيم(ره) و مادرش صبيه بزرگ مرجع جهان تشيع مرحوم آيت‌الله حاج سيد محسن حكيم(ره) مى‌باشد.
سيد محمد سعيد چون به سن 10 سالگى رسيد، پدر فرزانه‌اش به تعليم و تربيت او پرداخت و تا آخرين مراحل سطوح عالى حوزه همراه و همدم او بود. ايشان با نبوغ سرشار و ذهن فعال و شور و شوق فراوان با فرزانگى و چالاكى در مدتّى كوتاه به سرعت اين مراحل را پشت سر گذشت و هنوز جوانى بيش نبود كه به حوزه درس خارج راه يافت و در حلقه خواص و محفل ويژه انديشمندان و گفتگوهاى عالمان و فرهيختگان وارسته‌اى چون آيات عظام سيد محسن حكيم، حاج شيخ حسين حلى و آيت‌الله خوئى جاى گرفت.
این عالم ربانی سرانجام در تاریخ 12 شهریور سال 1400ش، برابر با 25 محرم‌الحرام سال 1443ق در سن 87 سالگی بر اثر عارضه قلبی در نجف اشرف درگذشت و پس از مراسم تشییع در کربلای معلا، و نجف اشرف در مقبره آیت‌الله سید محسن حکیم نزدیک حرم مطهر علوی به خاک سپرده شد.