الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    (۲۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR00393.jpg|بی‌قاب|چپ| عطار، محمد بن ابراهیم|175px]]
    [[پرونده:NUR18212J1.jpg|بی‌قاب|چپ|حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|175px]]


    '''فریدالدین ابوحامد محمد بن ابوبکر ابراهیم بن اسحاق عطّار نیشابورى''' (537-627ق)، یکى از شعرا و عارفان نام‌آور ایران در اواخر قرن ششم و اوایل قرن هفتم است.
    '''حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية''' نوشته [[ابومعاش، سعید|سعید ابومعاش]]، از جمله آثاری است که به‌صورت موضوعی، احادیثی را که درباره دوستی اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] نقل شده است را گردآوری کرده است.  


    او در قریه‌ى کدکن یا شادیاخ که در آن زمان از توابع شهر نیشابور بوده، به دنیا آمد. از دوران کودکى او اطلاعى در دست نیست، جز این‌که پدرش در شهر شادیاخ به شغل عطّارى مشغول بوده که بسیار هم در این کار ماهر بود و بعد از وفات پدر، فریدالدین کار پدر را ادامه داد و به شغل عطارى مشغول گردید.
    عبدآل‌محمد در مقدمه‌اش روایاتی را در محبت اهل‌بیت گردآوری نموده است؛ از آن جمله حدیثی است که صدوق از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] روایت کرده است: «کسی که خداوند محبت اهل‌بیت(ع) را به او روزی کند، خیر دنیا و آخرت به او رسانده است. و کسی در بهشتی بودن او شک نکند. همانا حب اهل‌بیت(ع) بیست ویژگی دارد که ده‌تای آن دنیوی و ده‌تای آن مربوط به آخرت است.  


    او در این هنگام نیز طبابت مى‌کرده سپس قسمتى از عمر خود را به رسم سالکان طریقت، در سفر گذراند و از مکّه تا ماوراءالنّهر به مسافرت پرداخت و در این سفرها، بسیارى از مشایخ و بزرگان زمان خود را زیارت کرد و در همین سفرها بود که به خدمت مجدالدین بغدادى رسید. گفته شده در هنگامى که شیخ به سنّ پیرى رسیده بود، بهاءالدین محمّد، پدر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدین بلخى]] با پسر خود به عراق سفر مى‌کرد که در مسیر خود به نیشابور رسید و توانست به زیارت شیخ عطار برود. شیخ نسخه‌اى از اسرارنامه‌ى خود را به [[مولوی، جلال‌الدین محمد|جلال‌الدّین]] که در آن زمان کودکى خردسال بود داد.
    [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] در کتب أمالی خویش از طبری به سندش از حسن بن معتمر از علی(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: «ای حسن! کسی که دوست دارد بداند که محب ما اهل‌بیت است یا نه، قلبش را امتحان کند اگر ولایت ما را دوست دارد همانا دوستدار ماست و اگر ولایت ما را دوست ندارد دشمن ماست.


    عطّار مردى پرکار و فعّال بود. چه در آن زمان که به شغل عطارى و طبابت اشتغال داشته و چه در دوران پیرى خود که به گوشه‌گیرى از خلقِ زمانه پرداخته و به سرودن و نوشتن آثار منظوم و منثور خود مشغول بوده است.
    در اولین حدیث کتاب، خطیب خوارزمی از [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اگر مردم بر دوستی علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند عزوجل آتش را خلق نمی‌کرد»


    در مورد وفات او نیز گفته‌هاى مختلفى بیان شده است. برخى از تاریخ‌نویسان، سال وفات او را 627ق و برخى دیگر سال وفات او را 632 و 616ق دانسته‌اند؛ ولى بنابر تحقیقاتى که انجام گرفته، بیشتر محققان سال وفات او را 627ق ذکر کرده‌اند. در مورد چگونگى مرگ او نیز گفته شده که او در هنگام یورش مغولان به شهر نیشابور، توسط یک سرباز مغول، به شهادت رسیده است.<span id="mp-more">[[عطار، محمد بن ابراهیم|'''ادامه ...''']]</span>
    در ادامه این عنوان، حافظ برسی از کتاب أمالی از رسول‌الله(ص) روایت دیگری را نقل کرده که در انتهای آن خلقت محمد و آل محمد، دلیل خلقت بهشت و جهنم دانسته شده است.
     
    در حدیث دوم با موضوع «حب علی برائت از آتش» چهار حدیث از منابع مختلف گردآوری شده است؛ در سومین حدیث از این مجموعه حافظ بن شیرویه دیلمی همدانی در فردوس الأخبار به نقل از عمر بن خطاب چنین می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمود: «حب علی برائت از آتش است». <span id="mp-more">[[حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ ‏۲۸ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۲

    حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية

    حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية نوشته سعید ابومعاش، از جمله آثاری است که به‌صورت موضوعی، احادیثی را که درباره دوستی اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه امیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده است را گردآوری کرده است.

    عبدآل‌محمد در مقدمه‌اش روایاتی را در محبت اهل‌بیت گردآوری نموده است؛ از آن جمله حدیثی است که صدوق از امام صادق(ع) روایت کرده است: «کسی که خداوند محبت اهل‌بیت(ع) را به او روزی کند، خیر دنیا و آخرت به او رسانده است. و کسی در بهشتی بودن او شک نکند. همانا حب اهل‌بیت(ع) بیست ویژگی دارد که ده‌تای آن دنیوی و ده‌تای آن مربوط به آخرت است.

    شیخ طوسی و شیخ مفید در کتب أمالی خویش از طبری به سندش از حسن بن معتمر از علی(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: «ای حسن! کسی که دوست دارد بداند که محب ما اهل‌بیت است یا نه، قلبش را امتحان کند اگر ولایت ما را دوست دارد همانا دوستدار ماست و اگر ولایت ما را دوست ندارد دشمن ماست.

    در اولین حدیث کتاب، خطیب خوارزمی از ابن عباس نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اگر مردم بر دوستی علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند عزوجل آتش را خلق نمی‌کرد»

    در ادامه این عنوان، حافظ برسی از کتاب أمالی از رسول‌الله(ص) روایت دیگری را نقل کرده که در انتهای آن خلقت محمد و آل محمد، دلیل خلقت بهشت و جهنم دانسته شده است.

    در حدیث دوم با موضوع «حب علی برائت از آتش» چهار حدیث از منابع مختلف گردآوری شده است؛ در سومین حدیث از این مجموعه حافظ بن شیرویه دیلمی همدانی در فردوس الأخبار به نقل از عمر بن خطاب چنین می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمود: «حب علی برائت از آتش است». ادامه ...