الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده دوم: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR10225.jpg|بی‌قاب|چپ|نمازی، عبدالنبی|175px]]
    [[پرونده:NUR18212J1.jpg|بی‌قاب|چپ|حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|175px]]


    '''عبدالنبی نمازی''' (1327- 1402ش)، نماینده مجلس خبرگان رهبری در دوره دوم و سوم از استان بوشهر، دادستان کل کشور در سال‌های 80 تا 83، نماینده [[خامنه‌ای، سید علی|مقام معظم رهبری]] و امام جمعه کاشان از سال 85 تا کنون، نماینده مجلس خبرگان رهبری از استان تهران دوره چهارم، عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، رئیس حوزه علمیه کاشان
    '''حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية''' نوشته [[ابومعاش، سعید|سعید ابومعاش]]، از جمله آثاری است که به‌صورت موضوعی، احادیثی را که درباره دوستی اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین علی(ع)]] نقل شده است را گردآوری کرده است.


    شیخ عبدالنبی نمازی از مدافعان قیام [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]] بوده؛ لذا در آن ایام برای روشنگری در مناطقی از ایران سخنرانی کرده است.
    عبدآل‌محمد در مقدمه‌اش روایاتی را در محبت اهل‌بیت گردآوری نموده است؛ از آن جمله حدیثی است که صدوق از [[امام جعفر صادق(ع)|امام صادق(ع)]] روایت کرده است: «کسی که خداوند محبت اهل‌بیت(ع) را به او روزی کند، خیر دنیا و آخرت به او رسانده است. و کسی در بهشتی بودن او شک نکند. همانا حب اهل‌بیت(ع) بیست ویژگی دارد که ده‌تای آن دنیوی و ده‌تای آن مربوط به آخرت است.  


    وی در سال 1352ش، در ایام دهه محرم، پس از سخنرانی، دستگیر و در کلانتری بازداشت شد و فردا به سازمان امنیت منتقل و پس از بازجویی‌های طولانی و متعدد به زندان عادل‌آباد در شیراز انتقال یافت. پس از چندی به دلیل حمایت بعضی از علمای بزرگ شیراز از او، از زندان آزاد گردید.
    [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ طوسی]] و [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]] در کتب أمالی خویش از طبری به سندش از حسن بن معتمر از علی(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: «ای حسن! کسی که دوست دارد بداند که محب ما اهل‌بیت است یا نه، قلبش را امتحان کند اگر ولایت ما را دوست دارد همانا دوستدار ماست و اگر ولایت ما را دوست ندارد دشمن ماست.


    پس از مدتی به دلیل ناامن شدن شیراز برای ایشان، در سال ‌1355ش، به شهر بندرعباس سفر کرده و به تبلیغ و روشنگری مشغول گشت. در آنجا نیز جلسه سخنرانی او تعطیل شد و به قم بازگشت و مدتی بعد در دهه محرم روانه تهران و مسجد پامنار گشت. در آنجا نیز به علت مشکلاتی که دستگاه امنیتی برایش فراهم کرد، تصمیم گرفت تعطیلات حوزه را در قم بماند و کارهای علمی را دنبال کند؛ تا اینکه در سال 1357ش، انقلاب اسلامی پیروز شد و نظام سلطنتی شاه سقوط کرد.
    در اولین حدیث کتاب، خطیب خوارزمی از [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اگر مردم بر دوستی علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند عزوجل آتش را خلق نمی‌کرد»


    ایشان در جبهه‌های جنگ، حضوری فعال داشت و با شرکت در عملیات‌هایی از قبیل رمضان، محرم، والفجر مقدماتی، بدر، خیبر، فتح (فاو)، کربلای 4 و 5، حلبچه، مرصاد، در یکی از این عملیات‌ها، بر اثر بمباران سنگین شیمیایی‌، از ناحیه چشم و سینه مجروح شد. چندی بعد نیز در عملیات مرصاد بر اثر اصابت ترکش به‌سختی مجروح گردید.
    در ادامه این عنوان، حافظ برسی از کتاب أمالی از رسول‌الله(ص) روایت دیگری را نقل کرده که در انتهای آن خلقت محمد و آل محمد، دلیل خلقت بهشت و جهنم دانسته شده است.


    در سال 1368، از سوی نماینده [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی(ره)]]، سمت مشاوره نمایندگی حضرت امام به ایشان واگذار گردید و پس از رحلت [[موسوی خمینی، سید روح‌الله|امام خمینی(ره)]]، [[خامنه‌ای، سید علی|حضرت آیت‌الله خامنه‌ای]]، ایشان را به سمت آموزش‌های عقیدتی سیاسی سپاه منصوب نمودند.
    در حدیث دوم با موضوع «حب علی برائت از آتش» چهار حدیث از منابع مختلف گردآوری شده است؛ در سومین حدیث از این مجموعه حافظ بن شیرویه دیلمی همدانی در فردوس الأخبار به نقل از عمر بن خطاب چنین می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمود: «حب علی برائت از آتش است». <span id="mp-more">[[حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية|'''ادامه ...''']]</span>
     
    سرانجام ایشان در روز یکشنبه ۸ بهمن ۱۴۰۲ش برابر با 16 رجب 1445ق درگذشت.<span id="mp-more">[[نمازی، عبدالنبی|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ ‏۲۸ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۲

    حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية

    حب علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و آثاره الدنيوية و الأخروية نوشته سعید ابومعاش، از جمله آثاری است که به‌صورت موضوعی، احادیثی را که درباره دوستی اهل‌بیت(ع) و به‌ویژه امیرالمؤمنین علی(ع) نقل شده است را گردآوری کرده است.

    عبدآل‌محمد در مقدمه‌اش روایاتی را در محبت اهل‌بیت گردآوری نموده است؛ از آن جمله حدیثی است که صدوق از امام صادق(ع) روایت کرده است: «کسی که خداوند محبت اهل‌بیت(ع) را به او روزی کند، خیر دنیا و آخرت به او رسانده است. و کسی در بهشتی بودن او شک نکند. همانا حب اهل‌بیت(ع) بیست ویژگی دارد که ده‌تای آن دنیوی و ده‌تای آن مربوط به آخرت است.

    شیخ طوسی و شیخ مفید در کتب أمالی خویش از طبری به سندش از حسن بن معتمر از علی(ع) نقل کرده‌اند که فرمود: «ای حسن! کسی که دوست دارد بداند که محب ما اهل‌بیت است یا نه، قلبش را امتحان کند اگر ولایت ما را دوست دارد همانا دوستدار ماست و اگر ولایت ما را دوست ندارد دشمن ماست.

    در اولین حدیث کتاب، خطیب خوارزمی از ابن عباس نقل کرده که رسول‌الله(ص) فرمود: «اگر مردم بر دوستی علی(ع) اجتماع می‌کردند خداوند عزوجل آتش را خلق نمی‌کرد»

    در ادامه این عنوان، حافظ برسی از کتاب أمالی از رسول‌الله(ص) روایت دیگری را نقل کرده که در انتهای آن خلقت محمد و آل محمد، دلیل خلقت بهشت و جهنم دانسته شده است.

    در حدیث دوم با موضوع «حب علی برائت از آتش» چهار حدیث از منابع مختلف گردآوری شده است؛ در سومین حدیث از این مجموعه حافظ بن شیرویه دیلمی همدانی در فردوس الأخبار به نقل از عمر بن خطاب چنین می‌نویسد: رسول‌الله(ص) فرمود: «حب علی برائت از آتش است». ادامه ...