|
|
| (۵۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) |
| خط ۱: |
خط ۱: |
| [[پرونده:NUR10157.jpg|بی‌قاب|چپ|علم‌الهدی، علی بن حسین|175px]] | | [[پرونده:NUR18432J1.jpg|بی‌قاب|چپ|ویژگیهای معلم خوب|175px]] |
|
| |
|
| '''ابوالقاسم على بن حسين بن موسى''' (۳۵۵-۴۳۶ق)، ملقب به سيد مرتضى، شريف مرتضى، علم‌الهدى، ذو الثمانين، ذو المجدين، فقیه، متكلم، ادیب برجسته در قرن پنجم هجری، برادر [[شریف‌الرضی، محمد بن حسین|سید رضی]]، نقیب طالبیان، امیر الحاج و نیز عهده‌دار دیوان مظالم، از جمله آثار ارزشمند وی می‌توان به كتاب [[الانتصار]] در فقه اشاره کرد. | | '''ويژگى‌هاى معلم خوب'''، اثر آيت‌الله [[مظاهری، حسین|حسين مظاهرى]]، مشتمل بر بيان، توضيح و تشريح صفات و ويژگى‌هايى است كه وجود آنها در يك معلم خوب و نمونه، لازم است. |
| | كتاب، به زبان فارسى و در سال 1370ش، تدوين شده است. |
|
| |
|
| در زمان ايشان، شهر بغداد در مدتى كوتاه، شاهد گسترش علم و ادب بود. در آن روزگار شيفتگان دانش و معرفت از دورترين نقاط جهان به آنجا مى‌آمدند تا از محضر استادانى چون [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] توشه برگيرند و در هنگام فقر و تنگدستى افراد- به‌ويژه در سال‌هايى كه قحطى، دانش‌پژوهان را در تنگنا و سختى قرار می‌داد- وى بر آن شد تا بخشى از خانه خود را به اهل علم اختصاص دهد تا شاگردان و دانش‌پژوهان، با استفاده از آن و كتابخانه‌اش، به تحقيق، مطالعه، مذاكرات علمى و تألیف بپردازند؛ كه آن مركز بعدها «دارالعلم» ناميده شد. | | در درس اول، مقام و منزلت معلم بيان گرديده است. نویسنده در اين فصل، به دنبال يافتن پاسخ اين پرسش است كه چه بايد بكنيم تا معلم خوبى شويم؟ وى در پاسخ، به اين نكته اشاره مى‌كند كه براى تحقق اين امر، بايد شرايطى در انسان فراهم شود كه شرط اول آن، اين است كه معلم، قدر خود را دانسته و منزلت خويش را بشناسد؛ يعنى مواظب باشد تا اولا، خود را ارزان نفروشد؛ ثانيا، احساس مسئوليت كند؛ چون قدر و منزلت، هرچه بالاتر باشد، مسئوليت سنگين‌تر است. |
|
| |
|
| كار ارزشمند ديگر ايشان، اين بود كه يكى از روستاهاى متعلق به خود را براى تامين كاغذ دانشمندان و فقها، وقف نمود و مخارج زندگى شاگردان را نيز از درآمد املاكش مى‌پرداخت.
| | درس دوم، به بحث از والاترين عبادت، اختصاص يافته است. نویسنده، معتقد است در اسلام، خدمت به خلق خدا، برترين عبادات است و از آنجا كه معلمى، خدمت به جامعه مى‌باشد، از ارزش فراوانى برخوردار بوده و روايات بسيارى از ائمه(ع) رسيده است كه بر اساس آنها، خدمت به جامعه، خصوصاً خدمات معنوى، ارجمند تلقى شده‌اند.<span id="mp-more">[[ویژگیهای معلم خوب|'''ادامه ...''']]</span> |
| | |
| خداوند متعال به ايشان ذوق و استعدادى سرشار داده بود و او نيز از اين نعمت بزرگ الهى، به خوبى بهره‌بردارى كرد و در نتيجه تلاش و كوشش، در مدتى نه چندان طولانى، هنرمندى صاحب قلم، شاعرى متعهد، مجتهدى عارف، محققى توانا، اسلام‌شناسى ورزيده و خدمتگزارى لايق و دلسوز براى اسلام و مسلمانان گرديد.
| |
| | |
| اين عالم فرزانه، سرانجام پس از عمرى پربار و انجام كارهايى بزرگ و ارزنده، در حدود هشتاد سالگى، در روز يكشنبه 25 ربيع‌الاول 436ق، در شهر بغداد، به جوار حق شتافت و به دست «ابوالحسين نجاشى» و با كمك «محمد بن حسين جعفرى» و «[[سلار دیلمی، حمزة بن عبدالعزیز|سلار بن عبدالعزيز]]» و ديگر شاگردانش، غسل داده شد و سپس فرزندش سيد محمد بر او نماز خواند و در خانه‌اش، واقع در محله كرخ، به خاک سپرده شد.<span id="mp-more">[[علم‌الهدی، علی بن حسین|'''ادامه ...''']]</span>
| |
