جواهر العقدين في فضل الشرفين: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'هـ.ق' به 'ق')
    جز (جایگزینی متن - 'نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار (صلی الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم)' به 'نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار صلی الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم')
    خط ۴۹: خط ۴۹:




    وجود نسخه‌هاى بسيار از اين كتاب نشان از رواج و اهميت آن دارد و نويسندگان شيعى و اهل سنت، مطالبى را از جواهر العقدين نقل كرده‌اند مانند: شبراوى (م. 1171) در الاتحاف بحب الاشراف، [[قندوزی، سلیمان بن ابراهیم|قندوزى]] (م. 1294) در [[ينابيع المودة لذوي القربی|ينابيع الموده]] و [[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] (م. بعد 1300) در [[نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار (صلی الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم)|نور الابصار]]، [[کنتوری، میرحامدحسین|مير حامد حسين]] (م. 1306)، در عبقات الانوار، [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] (م. 1320) در نجم الثاقب از آن نقل می‌كنند.
    وجود نسخه‌هاى بسيار از اين كتاب نشان از رواج و اهميت آن دارد و نويسندگان شيعى و اهل سنت، مطالبى را از جواهر العقدين نقل كرده‌اند مانند: شبراوى (م. 1171) در الاتحاف بحب الاشراف، [[قندوزی، سلیمان بن ابراهیم|قندوزى]] (م. 1294) در [[ينابيع المودة لذوي القربی|ينابيع الموده]] و [[شبلنجی، مومن|شبلنجى]] (م. بعد 1300) در [[نور الأبصار في مناقب آل بيت النبي المختار صلی الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم|نور الابصار]]، [[کنتوری، میرحامدحسین|مير حامد حسين]] (م. 1306)، در عبقات الانوار، [[نوری، حسین بن محمدتقی|محدث نورى]] (م. 1320) در نجم الثاقب از آن نقل می‌كنند.





    نسخهٔ ‏۲۶ ژوئن ۲۰۱۸، ساعت ۱۲:۴۹

    جواهر العقدين في فضل الشرفين
    جواهر العقدين في فضل الشرفين
    پدیدآورانسمهودی، علی بن عبدالله (نويسنده) علیلی، موسی بنای (محقق)
    ناشرمطبعة العاني
    مکان نشربغداد - عراق
    سال نشر1405 ق یا 1984 م
    چاپ1
    موضوعائمه اثناعشر - فضایل

    اخلاق اسلامی

    محمد(ص)، پیامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - فضایل
    زبانعربی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏36‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏س‎‏8‎‏ج‎‏9
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf


    جواهر العقدين في فضل الشرفين تألیف علی بن عبدالله سمهودى

    این كتاب درباره دو موضوع مستقل شرافت علم و شرافت نسب رسول خدا و خاندانش سخن مى‌گويد. قسم اول كتاب كه جلد نخست به آن اختصاص دارد، به بيان فضيلت دانش و دانشمندان مى‌پردازد و قسم دوم مشتمل بر جلد دوم و سوم به صورت گسترده درباره فضائل اهل بيت نبوى است و در پانزده فصل، ويژگى‌هاى اهل بيت را مى شمرد. مباحثى مانند تطهير اهل بيت، تمسك به اهل بيت، وجوب محبت ايشان بر اساس آيات قرآن از جمله مباحثى است كه در قسم دوم آمده است. اطلاعات مربوط به هر يك از ائمه در عناوين مختلف پراكنده شده و گاه درباره يك امام مانند قيام و شهادت امام حسين(ع) تفصيل بيشترى آمده است. مؤلف همچنين در عنوان مربوط به رفتارهاى اخلاقى ائمه مواردى را از رفتارها و سخنان ائمه نقل مى‌كند.

    مؤلف بر اساس اعتقاد غيرشيعى‌اش آيه تطهير را درباره همسران پيامبران و ساكنان خانه آن حضرت مى‌داند و آن را مختص پنج تن نمى بيند ودرباره حديث "من كنت مولاه" معتقد است كه ربطى به خلافت على(ع) ندارد چنانكه تقدم آن حضرت بر شيخين را ثابت نمى‌كند. در اين موارد از كتاب به برداشت شيعيان با عنوان رافضه انتقاد شده است.

    بخشى از كتاب جواهر الشرفين به امام حسين(ع) اختصاص دارد و درباره شهادت آن حضرت و رخدادهاى پس از شهادت مانند سرنوشت سرِ مقدس آن حضرت و برخى حوادث غير طبيعى، گزارشهايى را گرد آورده است.

    شيوه كتاب، سبك حديثى است و مؤلف با ياد از منابع خويش به ذكر احاديث و روايات و اقوال مختلف در موضوع مورد نظر می‌پردازد و پس از آن با واژه "قلت" نظر خود را درباره موضوع مورد بحث اظهار مى‌كند كه اين موارد نيز زياد است.

    منابع مقاله

    دسته‌اى از منابع اين اثر، حديثى و دسته‌اى ديگر منابع تاريخى است مانند: مروج الذهب مسعودى، وفيات الاعيان ابن خلكان؛ مناقب خوارزمى، معارج الوصول زرندى شافعى، نظم درر السمطين، مناقب ابن مغازلى؛ معالم العترة النبويه جنابذى؛ ذخائر العقبى محب طبرى؛ الذرية الطاهرة دولابى؛ العقد الثمين فاسى، الفصول المهمه ابن صباغ مالكى؛ مسند فردوس، مستدرك حاكم نيشابورى و منابع بسيار ديگرى مانند طبقات ابن سعد، استيعاب ابن عبدالبر، معجم كبير طبرانى و برخى منابع شيعى مانند اعلام الورى.

    اهميت

    وجود نسخه‌هاى بسيار از اين كتاب نشان از رواج و اهميت آن دارد و نويسندگان شيعى و اهل سنت، مطالبى را از جواهر العقدين نقل كرده‌اند مانند: شبراوى (م. 1171) در الاتحاف بحب الاشراف، قندوزى (م. 1294) در ينابيع الموده و شبلنجى (م. بعد 1300) در نور الابصار، مير حامد حسين (م. 1306)، در عبقات الانوار، محدث نورى (م. 1320) در نجم الثاقب از آن نقل می‌كنند.