کرمانشاهی، محمدعلی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۴۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class= | <div class="wikiInfo"> | ||
[[پرونده:NUR00286.jpg|بندانگشتی|آقا محمدعلی کرمانشاهی]] | [[پرونده:NUR00286.jpg|بندانگشتی|آقا محمدعلی کرمانشاهی]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type= | ! نام!! data-type="authorName" |آقا محمدعلی کرمانشاهی | ||
|- | |- | ||
| | |نام‌های دیگر | ||
|data-type= | | data-type="authorOtherNames" | بهبهانی، محمدعلی بن محمدباقر | ||
بهبهانی کرمانشاهی، محمدعلی بن محمدباقر | |||
کرمانشاهی، محمدعلی | کرمانشاهی، محمدعلی | ||
محمدعلی کرمانشاهی | |||
آقا محمدعلی بهبهانی | |||
|- | |- | ||
|نام پدر | |نام پدر | ||
|data-type= | | data-type="authorfatherName" |[[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانی]] | ||
|- | |- | ||
|متولد | |متولد | ||
|data-type= | | data-type="authorbirthDate" |1144ق | ||
|- | |- | ||
|محل تولد | |محل تولد | ||
|data-type= | | data-type="authorBirthPlace" |کربلای معلی | ||
|- | |- | ||
|رحلت | |رحلت | ||
|data-type= | | data-type="authorDeathDate" |1216ق | ||
|- | |- | ||
|اساتید | |اساتید | ||
|data-type= | | data-type="authorTeachers" |[[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحید بهبهانی]] | ||
شیخ یوسف بحرانی | |||
[[محقق خوانساری، حسین بن محمد]] | |||
|- | |- | ||
|برخی آثار | |برخی آثار | ||
|data-type= | | data-type="authorWritings" |[[خیراتیه در ابطال طریقه صوفیه]] | ||
[[راهبرد اهل سنت به مسئله امامت]] | [[راهبرد اهل سنت به مسئله امامت]] | ||
|-class= | |- class="articleCode" | ||
|کد مؤلف | |کد مؤلف | ||
|data-type= | | data-type="authorCode" |AUTHORCODE00286AUTHORCODE | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
'''محمدعلى کرمانشاهى''' (1144-1216ق)'''،''' فقیه، اصولی و رجالی متنفّذ شیعه در قرن دوازدهم و سیزدهم، فرزند [[وحید بهبهانی، محمدباقر|علامه محمدباقر وحید بهبهانی]]، مهمترین اقدام او مبارزه گسترده او با فرقه‌های انحرافی صوفیه، و درویشان و قلندران در عصر قاجاریه بود. | |||
== ولادت == | |||
او 1144ق در كربلا متولد گرديد. وى فقيه بزرگ و نام‌آورى بود كه قبل از رسيدن به سن بلوغ، قله بلند علم و اجتهاد را فتح كرد، آوازه‌اش در عالم پيچيد و موافق و مخالف، مراتب علمى و مقامات اخلاقى او را ستودند. این عالم فرزانه، فرزند علامه عظيم‌الشأن [[وحید بهبهانی، محمدباقر|وحيد بهبهانى]]، استاد اساتيد فقه و اصول در دویست سال گذشته است. | |||
آقا محمد على در بيت علم و اجتهاد، قدم به پهنه گيتى نهاد. دوران كودكى را در چنين محيط معنوى و باصفا تحت نظارت والد ارجمندش رشد كرده و از همان كودكى در خدمت پدر به فراگيرى علوم شرعى و حوزوى پرداخت. او كه نشانه‌هاى نبوغ و بزرگى از جبينش پيدا بود، به سرعت مراتب علم و كمال را طى كرد، تا از نظر وسعت معلومات، سرآمد شاگردان پدر گرديد. در زمان حيات پدر، شهرتى جهانى يافت و علم و كمالش زبانزد محافل و مجالس گرديد، به‌طورى كه پدرش در مدح او چنين گفت: «محمد على ما، شيخ بهاءالدين | == تحصیلات == | ||
آقا محمد على در بيت علم و اجتهاد، قدم به پهنه گيتى نهاد. دوران كودكى را در چنين محيط معنوى و باصفا تحت نظارت والد ارجمندش رشد كرده و از همان كودكى در خدمت پدر به فراگيرى علوم شرعى و حوزوى پرداخت. او كه نشانه‌هاى نبوغ و بزرگى از جبينش پيدا بود، به سرعت مراتب علم و كمال را طى كرد، تا از نظر وسعت معلومات، سرآمد شاگردان پدر گرديد. در زمان حيات پدر، شهرتى جهانى يافت و علم و كمالش زبانزد محافل و مجالس گرديد، به‌طورى كه پدرش در مدح او چنين گفت: «محمد على ما، شيخ بهاءالدين این عصر است». و فرزند برومندش آقا احمد نوشته است: «مكرر از آن جناب شنيدم كه مى‌فرمود: من تقليد كسى را نكرده‌ام. در اول تكليف، خود مجتهد بودم». | |||
ايشان جامع علوم عقلى و نقلى بود و بر مذاهب مختلفه اهل اسلام، اطلاع جامع و [[الکافی|كافى]] داشت. در سفرى كه به حج تشرف يافت، دو سال توقف نمود و به تدريس فقه مذاهب اربعه اهل سنّت و جماعت مشغول شد و علماى چهار مذهب، از محضرش علوم عقلى و نقلى را فرا مى‌گرفتند. ايشان دو رساله در احوال مكه و مدينه نوشت و به نوعى مقامات و مواضع را معين نمود كه به كمك آن دو رساله، هر مقامى را در محلش مى‌توان معين كرد. وى پس از بازگشت از سفر مكه، به تدريس و تحقيقات علمى خود در كربلا ادامه داد؛ اما شيوع بيمارى طاعون در كربلا و نجف باعث شد تا ايشان به | ايشان جامع علوم عقلى و نقلى بود و بر مذاهب مختلفه اهل اسلام، اطلاع جامع و [[الکافی|كافى]] داشت. در سفرى كه به حج تشرف يافت، دو سال توقف نمود و به تدريس فقه مذاهب اربعه اهل سنّت و جماعت مشغول شد و علماى چهار مذهب، از محضرش علوم عقلى و نقلى را فرا مى‌گرفتند. ايشان دو رساله در احوال مكه و مدينه نوشت و به نوعى مقامات و مواضع را معين نمود كه به كمك آن دو رساله، هر مقامى را در محلش مى‌توان معين كرد. وى پس از بازگشت از سفر مكه، به تدريس و تحقيقات علمى خود در كربلا ادامه داد؛ اما شيوع بيمارى طاعون در كربلا و نجف باعث شد تا ايشان به كاظمین مهاجرت كند. چيزى نگذشت كه امواج مهلك طاعون، بغداد را نيز در نورديد، ايشان هم‌چنان به تدريس و اقامت در عتبات عاليات ادامه داد تا اين‌كه پدرش، نامه‌اى به وى نوشت و سفارش كرد تا به ایران مهاجرت كند. | ||
حضور آقا محمد على در کرمانشاه باعث رشد معنوى مردم و عمران و آبادى و شهرت آن شهر شد. چنان قدرت و نفوذى پيدا كرد كه همه مردم، اوامر آن عالم شريعت‌مدار را مطاع و آن را حكم الهى مى‌دانستند. مردم کرمانشاه هم ايشان را به نام «آقا» مى‌شناسند و [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] هم در الفوائد | حضور آقا محمد على در کرمانشاه باعث رشد معنوى مردم و عمران و آبادى و شهرت آن شهر شد. چنان قدرت و نفوذى پيدا كرد كه همه مردم، اوامر آن عالم شريعت‌مدار را مطاع و آن را حكم الهى مى‌دانستند. مردم کرمانشاه هم ايشان را به نام «آقا» مى‌شناسند و [[قمی، عباس|شيخ عباس قمى]] هم در الفوائد الرضویه این مطلب را مى‌گوید. اولاد ايشان كه عمدتاً به نام «آل آقا» مشهورند، بيشتر در کرمانشاه و بعضاً در نهاوند، قم، كاشان و تهران ساكنند. | ||
در حقيقت آن فقيه بزرگوار | در حقيقت آن فقيه بزرگوار یکى از نمونه‌هاى عينى در اجراى ولايت فقيه در عصر و زمان خود بوده و از جايگاه سياسى و اجتماعى والايى برخوردار بود، به‌گونه‌اى كه جان ملكم، سفير دولت انگليس در ایران، درباره اوضاع آن روز و میزان نفوذ علما به‌خصوص آقا محمد على مى‌نویسد: علماى ملت كه عبارت از قضات و مجتهدين است، همیشه مرجع رعاياى بى‌دست‌وپا و حامى فقرا و ضعفاى بى‌چاره‌اند. اعاظم این طايفه به حدى محترمند كه از سلاطين كمتر بيم دارند و هر وقت واقعه‌اى مخالف شريعت و عدالت حادث شود، خلق رجوع به ايشان كنند و احكام ايشان عموماًجارى است. | ||
از اقدامات بزرگ ايشان، مبارزه بى‌امان با صوفيه بود. | از اقدامات بزرگ ايشان، مبارزه بى‌امان با صوفيه بود. این فقيه بزرگ و روشن‌بين، با شهامت و صلابت خاص خود، بر فرقه‌هاى منحرف درویشان و قلندران شوريد و جامعه تشيع را از فتنه تصوف نجات داد. | ||
== وفات == | |||
آن فقيه بزرگوار در روز جمعه 1216ق هم‌زمان با عيد مبعث پيامبر(ص)، در کرمانشاه به رحمت ايزدى پيوست. پیکر مطهر آن بزرگوار، در محراب عيدگاه به خاک سپرده شد و بر فراز آن قبه و بارگاهى ساختند. | |||
==آثار== | |||
#مقامع‌الفضل | #مقامع‌الفضل | ||
#رسالة خيراتية | #رسالة خيراتية | ||
#قطع المقال | #قطع المقال في رد اهل الضلال | ||
#ربيع‌الازهار | #ربيع‌الازهار | ||
#رسالة مكية | #رسالة مكية | ||
== منبع== | ==منبع== | ||
پايگاه حوزه نت، صفحه مجلات، به نقل از افق حوزه، شماره 196، 20 فرودين 1390 | [https://hawzah.net/fa/Magazine/View/6435/6854/82260/%D9%81%D8%B1%D8%B2%D8%A7%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%86-%D8%A2%DB%8C%D8%A9%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%91%D9%87-%D8%A2%D9%82%D8%A7-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%DA%A9%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86%D8%B4%D8%A7%D9%87%DB%8C پايگاه حوزه نت، صفحه مجلات، به نقل از افق حوزه، شماره 196، 20 فرودين 1390] | ||
==وابسته‌ها== | |||
{{وابسته‌ها}} | |||
[[مقامع الفضل]] | |||
[[مقامع الفضل]] | |||
[[خیراتیه در ابطال طریقه صوفیه]] | [[خیراتیه در ابطال طریقه صوفیه]] | ||
[[راهبرد اهل سنت به مسئله امامت]] | [[راهبرد اهل سنت به مسئله امامت]] | ||
[[راد شبهات الکفار]] | [[راد شبهات الکفار]] | ||
[[الاجاره]] | [[الاجاره]] | ||
[[الفذلکه]] | [[الفذلکه]] | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:رجالیان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۵۲
| نام | آقا محمدعلی کرمانشاهی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | بهبهانی، محمدعلی بن محمدباقر
بهبهانی کرمانشاهی، محمدعلی بن محمدباقر کرمانشاهی، محمدعلی محمدعلی کرمانشاهی آقا محمدعلی بهبهانی |
| نام پدر | وحید بهبهانی |
| متولد | 1144ق |
| محل تولد | کربلای معلی |
| رحلت | 1216ق |
| اساتید | وحید بهبهانی
شیخ یوسف بحرانی |
| برخی آثار | خیراتیه در ابطال طریقه صوفیه |
| کد مؤلف | AUTHORCODE00286AUTHORCODE |
محمدعلى کرمانشاهى (1144-1216ق)، فقیه، اصولی و رجالی متنفّذ شیعه در قرن دوازدهم و سیزدهم، فرزند علامه محمدباقر وحید بهبهانی، مهمترین اقدام او مبارزه گسترده او با فرقه‌های انحرافی صوفیه، و درویشان و قلندران در عصر قاجاریه بود.
ولادت
او 1144ق در كربلا متولد گرديد. وى فقيه بزرگ و نام‌آورى بود كه قبل از رسيدن به سن بلوغ، قله بلند علم و اجتهاد را فتح كرد، آوازه‌اش در عالم پيچيد و موافق و مخالف، مراتب علمى و مقامات اخلاقى او را ستودند. این عالم فرزانه، فرزند علامه عظيم‌الشأن وحيد بهبهانى، استاد اساتيد فقه و اصول در دویست سال گذشته است.
تحصیلات
آقا محمد على در بيت علم و اجتهاد، قدم به پهنه گيتى نهاد. دوران كودكى را در چنين محيط معنوى و باصفا تحت نظارت والد ارجمندش رشد كرده و از همان كودكى در خدمت پدر به فراگيرى علوم شرعى و حوزوى پرداخت. او كه نشانه‌هاى نبوغ و بزرگى از جبينش پيدا بود، به سرعت مراتب علم و كمال را طى كرد، تا از نظر وسعت معلومات، سرآمد شاگردان پدر گرديد. در زمان حيات پدر، شهرتى جهانى يافت و علم و كمالش زبانزد محافل و مجالس گرديد، به‌طورى كه پدرش در مدح او چنين گفت: «محمد على ما، شيخ بهاءالدين این عصر است». و فرزند برومندش آقا احمد نوشته است: «مكرر از آن جناب شنيدم كه مى‌فرمود: من تقليد كسى را نكرده‌ام. در اول تكليف، خود مجتهد بودم».
ايشان جامع علوم عقلى و نقلى بود و بر مذاهب مختلفه اهل اسلام، اطلاع جامع و كافى داشت. در سفرى كه به حج تشرف يافت، دو سال توقف نمود و به تدريس فقه مذاهب اربعه اهل سنّت و جماعت مشغول شد و علماى چهار مذهب، از محضرش علوم عقلى و نقلى را فرا مى‌گرفتند. ايشان دو رساله در احوال مكه و مدينه نوشت و به نوعى مقامات و مواضع را معين نمود كه به كمك آن دو رساله، هر مقامى را در محلش مى‌توان معين كرد. وى پس از بازگشت از سفر مكه، به تدريس و تحقيقات علمى خود در كربلا ادامه داد؛ اما شيوع بيمارى طاعون در كربلا و نجف باعث شد تا ايشان به كاظمین مهاجرت كند. چيزى نگذشت كه امواج مهلك طاعون، بغداد را نيز در نورديد، ايشان هم‌چنان به تدريس و اقامت در عتبات عاليات ادامه داد تا اين‌كه پدرش، نامه‌اى به وى نوشت و سفارش كرد تا به ایران مهاجرت كند.
حضور آقا محمد على در کرمانشاه باعث رشد معنوى مردم و عمران و آبادى و شهرت آن شهر شد. چنان قدرت و نفوذى پيدا كرد كه همه مردم، اوامر آن عالم شريعت‌مدار را مطاع و آن را حكم الهى مى‌دانستند. مردم کرمانشاه هم ايشان را به نام «آقا» مى‌شناسند و شيخ عباس قمى هم در الفوائد الرضویه این مطلب را مى‌گوید. اولاد ايشان كه عمدتاً به نام «آل آقا» مشهورند، بيشتر در کرمانشاه و بعضاً در نهاوند، قم، كاشان و تهران ساكنند.
در حقيقت آن فقيه بزرگوار یکى از نمونه‌هاى عينى در اجراى ولايت فقيه در عصر و زمان خود بوده و از جايگاه سياسى و اجتماعى والايى برخوردار بود، به‌گونه‌اى كه جان ملكم، سفير دولت انگليس در ایران، درباره اوضاع آن روز و میزان نفوذ علما به‌خصوص آقا محمد على مى‌نویسد: علماى ملت كه عبارت از قضات و مجتهدين است، همیشه مرجع رعاياى بى‌دست‌وپا و حامى فقرا و ضعفاى بى‌چاره‌اند. اعاظم این طايفه به حدى محترمند كه از سلاطين كمتر بيم دارند و هر وقت واقعه‌اى مخالف شريعت و عدالت حادث شود، خلق رجوع به ايشان كنند و احكام ايشان عموماًجارى است.
از اقدامات بزرگ ايشان، مبارزه بى‌امان با صوفيه بود. این فقيه بزرگ و روشن‌بين، با شهامت و صلابت خاص خود، بر فرقه‌هاى منحرف درویشان و قلندران شوريد و جامعه تشيع را از فتنه تصوف نجات داد.
وفات
آن فقيه بزرگوار در روز جمعه 1216ق هم‌زمان با عيد مبعث پيامبر(ص)، در کرمانشاه به رحمت ايزدى پيوست. پیکر مطهر آن بزرگوار، در محراب عيدگاه به خاک سپرده شد و بر فراز آن قبه و بارگاهى ساختند.
آثار
- مقامع‌الفضل
- رسالة خيراتية
- قطع المقال في رد اهل الضلال
- ربيع‌الازهار
- رسالة مكية
منبع
پايگاه حوزه نت، صفحه مجلات، به نقل از افق حوزه، شماره 196، 20 فرودين 1390