خدمات متقابل اسلام و ایران

    از ویکی‌نور
    خدمات متقابل اسلام و ایران
    خدمات متقابل اسلام و ایران
    پدیدآورانمطهری، مرتضی (نويسنده)
    ناشرصدرا
    مکان نشرایران - تهران
    چاپ1
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    خدمات متقابل اسلام و ایران‏، از آثار ابتکارى و گفتاری – نوشتاری متفکر اسلامی، مرتضی مطهری (1298-1358ش) و تکمیل‌شده چند سخنرانی در سال 1347ش است که ارتباط اسلام و ملی‌گرایی و روابط متقابل ایران و اسلام را به‌صورت تحلیلی و مستند شرح می‌دهد.

    به گفته نویسنده، سخنرانی‌های نه‌گانه مذکور که در محرم و صفر سال 1388ق، برگزار شد، به‌ویژه شش سخنرانی پایانی آن تحت عنوان خدمات متقابل اسلام و ایران، مورد توجه و استقبال مردم قرار گرفت[۱].

    کتاب حاضر، مشتمل بر سه بخش است:

    اسلام و مسئله ملیت

    در این بخش به این پرسش: «آیا احساسات مذهبى اسلامى ناسازگار با احساسات میهنى ایرانى است»؟ پاسخ داده می‌شود.

    نویسنده می‌گوید: حقیقت این است که علت تشیع ایرانیان و علت مسلمان شدنشان یک چیز است: ایرانى روح خود را با اسلام سازگار دید و گم‏گشته خویش را در اسلام یافت[۲].

    خدمات اسلام به ایران

    در این بخش به این پرسش: «آیا ورود اسلام به ایران، براى ایران موهبت بود یا فاجعه»؟ پاسخ داده می‌شود.

    مرتضی مطهری نوشته است: اسلام اجتماع طبقاتى آن روز را که ریشه بسیار کهن داشت و بر دو رکن خون و مالکیت قائم بود و همه قوانین و رسوم و آداب و سنن بر محور این دو رکن می‌‏گشت، در هم ‌ریخت و اجتماعى ساخت منهاى این دو رکن؛ بر محور فضیلت، علم، سعى و عمل، تقوا. اسلام، روحانیت موروثى و طبقاتى و حرفه‏اى را منسوخ ساخت، آن را از حالت اختصاصى بیرون آورد، بر اصل و مبناى دانش و پاکى قرار داد، از هر صنف و طبقه‌‏اى[۳].

    خدمات ایران به اسلام

    در این بخش به این پرسش: «سهم ایرانیان در تشکیل تمدن شکوهمند اسلامى چه بود»؟ پاسخ داده می‌شود.

    به گفته مطهری ایرانیان بیش از هر ملت دیگر نیروهاى خود را در اختیار اسلام قرار دادند و بیش از هر ملت دیگر در این راه صمیمیت و اخلاص نشان دادند... ایرانیان شاهکارهاى خود را در راه خدمت به اسلام به وجود آوردند و جز نیروى عشق و ایمان نیروى دیگرى قادر نیست شاهکار خلق کند و در حقیقت این اسلام بود که استعداد ایرانى را تحریک کرد و در او روح تازه‌‏اى دمید و او را به هیجان آورد[۴].

    نویسنده در پایان، به شبهه دو قرن سکوت که از سوی برخی خاورشناسان مانند سِر جان ملکم مطرح شده، پاسخ داده است[۵].

    پانویس

    منابع مقاله

    مقدمه و متن کتاب.

    وابسته‌ها