طبسی نجفی، محمدرضا

    از ویکی‌نور

    محمدرضا طبسى (1322-‌1405ق)، فرزند شیخ عباس و نوه آقا على طبسى خراسانى، از علماى بزرگ و پرکار و از شاگردان شیخ عبدالکریم حائری، میرزا محمدحسین نائینى و شیخ محمدحسین غروى اصفهانى و شیخ محمدحسین غروى اصفهانى بود.

    ولادت

    ایشان در 18 شعبان 1322ق (یا 1324ق)، در مشهد مقدس، دیده به جهان گشود.

    تحصیلات و اساتید

    مقدمات اولیه را نزد سید محمدعلى، معروف به «میرزا جعفر» آموخت. سپس در سال 1340ق، به مشهد مقدس رهسپار و ادبیات را نزد میرزا عبدالجواد ادیب نیشابورى و معالم الأصول را نزد شیخ محمدکاظم دامغانى و قوانین الأصول را نزد میرزا محمدحسین شهرستانى و شرح لمعه را نزد سید محمدباقر مدرس و نیز نزد حضرات اساتید: میرزا جعفر شهرستانى، سید مرتضى یزدى و شیخ حسن کاشى تحصیل نمود.

    ایشان در حدود سال 1342ق، به قم عزیمت و سطوح را نزد سید على یثربى کاشانى و سید محمدتقی خوانسارى و قسمتى از رياض المسائل را نزد میرزا جواد ملکى تبریزى تلمذ کرد. در ضمن دروس حکمت را از محضر بزرگانى چون میرزا علی‌اکبر حکمى یزدى (تجلى)، شیخ محمدعلی شاه‌‏آبادى و سید ابوالحسن رفیعى قزوینى و دروس خارج را از آیت‌‏الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى یزدى و شیخ محمدرضا اصفهانى (مسجدشاهى) استفاده نمود.

    وى پس از چند سال اقامت در قم، در حدود سال 1350ق، به نجف اشرف مهاجرت کرد و از محضر آیات: میرزا محمدحسین نائینى، شیخ ضیاءالدین‏ عراقى، شیخ محمدحسین غروى اصفهانى و سید ابوالحسن اصفهانى در فقه و اصول و نزد علامه شیخ محمدجواد بلاغى در کلام بهره‏‌مند گردید و یکى از ملازمان و اصحاب جلسه استفتاى آیت‌‏الله سید ابوالحسن اصفهانى شد.

    ایشان در سال 1391ق، در پى فشارهاى دولت عراق به ایران مراجعت و در قم سکونت اختیار کرد و به تألیف و تصنیف و ترویج احکام اشتغال ورزید و در پى کسالتى ممتد در منزلش بسترى شد.

    وفات

    سرانجام در شب پنج‏شنبه 26 ربیع‌الاول 1405ق، مطابق با 29 آذر 1363ش، در بیمارستان آیت‌‏الله گلپایگانى درگذشت و پیکرش عصر روز پنج‌شنبه از مسجد امام حسن عسکرى(ع) تشییع و پس از اداى نماز میت توسط آیت‌‏الله مرعشى نجفى، در صحن حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

    آثار

    1. اثبات رجعت؛
    2. أحاديث المسلمين في فضائل أميرالمؤمنين(ع)؛
    3. إزاحة الشكوك في اللباس المشكوك؛
    4. الأربعون حديثا؛
    5. الإمام الغائب(عج)؛
    6. الأنوار اللامعة في تاريخ سيدة النساء فاطمة(ع)؛
    7. التحفة العلوية؛
    8. التحفة المحمدية؛
    9. الدر الثمين في فضل التختم باليمين؛
    10. السيف المشتهر؛
    11. الشيعة و الرجعة؛
    12. الصوفية المبتدعة؛
    13. الفوائد الرضوية في المسائل الأصولية (تقریرات عراقى)؛
    14. القول الفصيح في أصول‌الدين الصحيح؛
    15. المنية في تحقيق حكم الشارب و اللحية؛
    16. النجعة في الرجعة؛
    17. بارقة البصر في حوادث القرن الثالث عشر؛
    18. تاريخ الملل الثلاث (مناظره بین مسلم و یهودى و نصرانى)؛
    19. تبصرة المتعلمين في عقائد المؤمنين؛
    20. تذكرة الأحبة في الأدعية و الزيارات؛
    21. ترجمه مصباح الهدى في الرد على القاديانية (از بلاغى)؛
    22. تفسیر سوره عم؛
    23. تقریرات درس نائینى؛
    24. تقریرات سید ابوالحسن اصفهانى؛
    25. تنبيه الأمة في إثبات الرجعة؛
    26. حاشية على أنيس المقلدين؛
    27. حاشية على طريق النجاة؛
    28. حاشية على وسيلة النجاة؛
    29. خلاصة البيان في تفسير القرآن؛
    30. درر الأخبار في ما يتعلق بحال الاحتضار؛
    31. ذخيرة الصالحين في شرح تبصرة المتعلمين؛
    32. ذخيرة العباد في ما يتعلق بالمعاد؛
    33. ذرائع البيان في عوارض اللسان؛
    34. رسالة في التيمم؛
    35. رسالة في الحج؛
    36. رسالة في المعاطات؛
    37. رسالة في النفاس؛
    38. عقد الفرائد في مختصر العقائد (فارسى)؛
    39. مصباح الظلام في هداية الأنام (در اصول عقاید)؛
    40. مفتاح الجنة في أعمال مسجدي الكوفة و السهلة؛
    41. مقتل الحسين(ع)؛
    42. منية الراغب في إيمان أبي‌طالب رضي‌الله‌عنه؛
    43. نقد الفرائد[۱].

    پانویس

    1. ر.ک: جواهرالکلام، عبدالحسین، ج3، ص1631-1634

    منابع مقاله

    جواهرالکلام، عبدالحسین، «تربت پاکان قم»، انصاریان، قم، اول، 1424ق.

    وابسته‌ها