سنگلجی، محمد

    از ویکی‌نور
    (تغییرمسیر از محمد سنگلجی)
    سنگلجی، محمد
    نام سنگلجی، محمد
    نام‌های دیگر
    نام پدر حاج‌ شیخ حسن سنگلجی
    متولد 1276ش
    محل تولد تهران
    رحلت 1359ش / 1400ق / 1980م
    اساتید میرزا حسین نائینی

    سید ابوالحسن اصفهانی‌

    آقا‌ ضیاء‌‎الدین عراقی

    برخی آثار کتاب دلايل السداد در قواعد فقه و اجتهاد
    کد مؤلف AUTHORCODE04723AUTHORCODE

    محمد سنگلجی (1275-1359ش)، روحانی، فقیه، حقوقدان و استاد دانشکده حقوق دانشگاه تهران.

    وی از شاگردان میرزا حسین نائینی (1355ق) و سید ابوالحسن اصفهانی (1365ق) و آقا‌ ضیاء‌‎الدین عراقی (متوفی 1361ق) بود.‌ از وی آثار عربی و فارسی فراوانی به‌جای مانده است که «دلائل السداد في قواعد الفقه و الإجتهاد»‌ و «معنا و حقیقت وحی» از آن جمله است.

    ولادت

    سنگلجی به سال 1275ش در تهران متولد شد.

    تحصیلات

    پدرش که از فضلا و ادبا به‌شمار می‌رفت به مرحوم حاج‌ شیخ حسن سنگلجی موسوم بود. محمد از بدو‌ طفولیت در فراگیری علم و دانش و تحصیل‌ معرفت استعداد فراوانی از خود نشان داد و توانست در اندک زمانی، علوم عربی‌ و ادبی را از محضر استادانی چون: مرحوم میرزا خلیل طالقانی و میرزا غلام‌علی‌ نائینی معروف به «مصاحب» فرا گیرد و طریقه سیر و سلوک و عرفان را از مجلس درس شادروان هیدجی معروف که خود فردی وارسته و عارف‌پیشه بود تحصیل کند؛ و همچنین در نزد میرزا علی‌اکبر‌ یزدی و میرزا حسن کرمانشاهی‌ فلسفه را آموخت و دوره‌ کامل فقه و اصول اسلامی را از شادروان شیخ‌ محمدرضا نوری، سید محمد تنکابنی و سید محمد یزدی فرا گرفت[۱].

    هجرت

    وی برای نیل به مراتب کمال و اجتهاد و تکمیل‌ معلومات، به اتفاق برادر خود، مرحوم شریعت سنگلجی به دارالعلم‌؛ نجف اشرف مسافرت کرده و در آنجا از محضر دانشمندان بزرگ‌ اسلامی کسب‌ معرفت‌ نمود و از مجلس‌ درس مرجع بزرگ آن عصر، میرزا حسین نائینی (متوفی 1355ق) و سید ابوالحسن اصفهانی‌ (متوفی 1365ق) و آقا‌ ضیاء‌‎الدین عراقی (متوفی 1361ق) معرفت آموخت‌ و پس از آن به ایران بازگشت و به‌ ارشاد و هدایت‌ دوستداران‌ خویش‌ و شیفتگان علم و معرفت پرداخت[۲]. ‌

    تعلیم و تدریس

    آیت‌الله سنگلجی پس از ورود به دانشگاه، به تدریس فقه و اصول پرداخت‌ و بیش‌ از سی‌ودو سال به تعلیم و تربیت نسل جوان و مربیان آینده‌ این آب‌وخاک اشتغال ورزید[۳].

    ایشان علاوه بر وعظ و خطابه، حقوق اسلامی و موازین و قوانین فقهی‌ را‌ با دقت و علاقه به دانش‌دوستان و پژوهندگان ایرانی و خارجی تعلیم می‌داد[۴].

    شیخ محمد سنگلجی در سال 1359ش از این جهان فانی رحلت کرد[۵].

    تألیفات

    استاد سنگلجی گذشته از تدریس مبانی فرهنگ و حقوق اسلامی در دانشگاه‌ و تبلیغ احکام‌ اسلام‌، در‌ تصنیف و تألیف آثار ارزنده و ارزشمندی است. آثاری که سنگلجی به رشته‌ تحریر درآورده است به دو زبان پارسی و عربی‌ به‌ شرح زیر می‌باشد:

    زبان عربی

    1. دلائل السداد في قواعد الفقه و الإجتهاد‌؛
    2. الوقاية‌ في تهذيب الكافية؛
    3. مقاصد الوصول في فن‌ الأصول‌؛
    4. مصباح‌ الميزان في المنطق؛
    5. القضاء في الإسلام.

    زبان فارسی

    1. تفسیر سوره اخلاص؛
    2. آغاز و انجام؛
    3. چهار رساله (وصیت‌ و میراث‌ و بیع فضولی و قواعد کلیه فقه)؛
    4. بطلان‌ تناسخ و اثبات‌ معاد؛
    5. معنا‌ و حقیقت وحی؛
    6. تفسیر فاتح الکتاب؛
    7. حقیقت‌ قضا‌ و قدر؛
    8. عالم‌ معنی بر رد مادیین؛
    9. ندای عشق؛
    10. داستان آدم؛
    11. داستان موسی و خضر[۶].
    12. آیین دادرسی در اسلام؛
    13. رضاع؛
    14. کلیات عقود و ایقاعات؛
    15. سیری اجمالی در منطق و فلسفه الهی[۷].

    پانویس

    منابع مقاله

    1. دبیری نژاد، بدیع الله، «آیت‌الله محمد سنگلجی»، پایگاه مجلات تخصصی نور: ماهنامه وحید، بهمن 1353، شماره 134، صفحه 908 تا 909.
    2. ا، ح، «سالگرد سنگلجی و مشکوه»، پایگاه مجلات تخصصی نور: ماهنامه حافظ، مهر 1384، شماره 19، ص 16.


    وابسته‌ها