۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
چهارسوقی، محمدهاشم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'ب«' به 'ب «'
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'ب«' به 'ب «') |
||
| خط ۴۱: | خط ۴۱: | ||
ميرزا محمد هاشم، هفت برادر داشت كه جملگى از علما و فضلا و يا مجتهدان اصفهان بوده‌اند و آیت‌الله ميرزا محمد باقر خوانسارى صاحب كتاب پرارج«[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» يكى از آنان بوده است. | ميرزا محمد هاشم، هفت برادر داشت كه جملگى از علما و فضلا و يا مجتهدان اصفهان بوده‌اند و آیت‌الله ميرزا محمد باقر خوانسارى صاحب كتاب پرارج«[[روضات الجنات في أحوال العلماء و السادات|روضات الجنات]]» يكى از آنان بوده است. | ||
ايشان، در سال 1274ق، پس از حضور ده ساله در درس مرحوم مير سيد حسن مدرس كه از افاضل اعلام اصفهان بود، به نجف اشرف عزيمت نمود و در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] حاضر شد و مورد توجه خاص شيخ گرديد؛ چنان‌كه شيخ او را به اتمام | ايشان، در سال 1274ق، پس از حضور ده ساله در درس مرحوم مير سيد حسن مدرس كه از افاضل اعلام اصفهان بود، به نجف اشرف عزيمت نمود و در درس [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] حاضر شد و مورد توجه خاص شيخ گرديد؛ چنان‌كه شيخ او را به اتمام كتاب «اصول آل الرسول» تشويق نمود و نيازمندى حوزه علميه نجف را نسبت به چنين كتابى اعلام فرمود. | ||
مراودات او با [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزاى بزرگ شيرازى]] نيز يادآور حضور جدى و علمى ميرزا در مدينة العلم نجف اشرف بوده است و بدين‌سان، ميرزا هاشم، از شاگردان و خصيصين مكتب نجف نيز محسوب مى‌شود. | مراودات او با [[شیرازی، محمدتقی بن محب‌علی|ميرزاى بزرگ شيرازى]] نيز يادآور حضور جدى و علمى ميرزا در مدينة العلم نجف اشرف بوده است و بدين‌سان، ميرزا هاشم، از شاگردان و خصيصين مكتب نجف نيز محسوب مى‌شود. | ||
| خط ۵۴: | خط ۵۴: | ||
از اساتيد ديگرى كه خود از مبرزين فضلاى اصفهان بوده و ميرزا از محضرش بهره‌هاى فراوان برده است، آقا مير سيد حسن مدرس بوده كه پس از فوت سيد صدر در سنه 1264ق، به مدت ده سال، از ملازمين درس وى بوده است و سپس راهى نجف اشرف شده و در محضر [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] زانوى شاگردى به زمين ساييده است و از خواص شاگردان وى گرديده و مورد توجه شيخ اعظم قرار گرفته است. | از اساتيد ديگرى كه خود از مبرزين فضلاى اصفهان بوده و ميرزا از محضرش بهره‌هاى فراوان برده است، آقا مير سيد حسن مدرس بوده كه پس از فوت سيد صدر در سنه 1264ق، به مدت ده سال، از ملازمين درس وى بوده است و سپس راهى نجف اشرف شده و در محضر [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] زانوى شاگردى به زمين ساييده است و از خواص شاگردان وى گرديده و مورد توجه شيخ اعظم قرار گرفته است. | ||
آيت‌الله آقا شيخ محمد ابراهيم كرباسى، صاحب | آيت‌الله آقا شيخ محمد ابراهيم كرباسى، صاحب كتاب «اشارات الاصول» نيز استاد ديگر ميرزا است؛ همان‌گونه كه سيد شفتى، صاحب كتاب «مطالع الانوار»، از اساتيد اوست. | ||
ميرزا، مكاتباتى نيز با شيخ محمد حسن، | ميرزا، مكاتباتى نيز با شيخ محمد حسن، صاحب «جواهر» و آقا سيد ابراهيم قزوينى، صاحب «ضوابط الاصول» كه از افاضل اعلام نجف اشرف بوده، داشته است و از ناحيه شخص اخير، به دريافت اجازه اجتهاد نايل گرديده است. | ||
== شاگردان == | == شاگردان == | ||
| خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
#رساله‌اى در احوال حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) و شرح احاديث آن جناب؛ | #رساله‌اى در احوال حضرت عبدالعظيم حسنى(ع) و شرح احاديث آن جناب؛ | ||
#رساله‌اى در احوال معمر ابى الدنياى مغربى؛ | #رساله‌اى در احوال معمر ابى الدنياى مغربى؛ | ||
# | #كتاب «الفوائد الرجالية»؛ | ||
# | #كتاب «اربعين حديثاً»؛ | ||
#جواهر العلوم؛ | #جواهر العلوم؛ | ||
#رساله‌اى در محاذات زن و مرد در نماز؛ | #رساله‌اى در محاذات زن و مرد در نماز؛ | ||