جوادی آملی، عبدالله: تفاوت میان نسخه‌ها

[[پرونده:NUR00021.jpg|بندانگشتی|جوادی آملی، عبدالله]]

{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |

|-

|-

|نام های دیگر  

جوادی، عبدالله

|-

|نام پدر  

|-

|متولد  

|-

|محل تولد

|-

|رحلت  

|-

|اساتید

|-

|برخی آثار

[[عرفان حج]]  

|کد مؤلف  

|}

</div>

'''آیت‌الله عبدالله جوادی آملی'''، حکیم متأله، فقیه، مفسر بزرگ قرآن و یکی از مراجع تقلید شیعه  

==ولادت==

ایشان پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی در زادگاه خود، و بر اثر علاقه خانوادگی به روحانیت و ایفای رسالت روحانی درباره دین و ترویج آن در سال 1325 شمسی مطابق 1946 میلادی به حوزه علمیه آن شهر وارد شد و از محضر پدر بزرگوارش، مرحوم حجت‌الاسلام میرزا ابوالحسن جوادی آملی و دیگر شخصیت‌های علمی و برجسته آن روزگار بهره برد و مقدمات علوم حوزوی و مقداری از سطوح متوسط (ادبیات عرب، منطق، اصول فقه، فقه، تفسیر قرآن و حدیث) را به مدت پنج سال آموخت؛ همچنین پایه‌های سلوک معنوی و اخلاقی و تهذیب و تهجد او در مدرسه امام حسن عسکری(علیه‌السلام) آن شهر محکم شد.

در سال 1334 شمسی مطابق 1955 میلادی به حوزه علمیه قم هجرت کرد و نهایی‌ترین دروس تخصصی حوزوی را در محضر استادانی چون [[بروجردی، حسین|آیت‌الله سیدمحمد حسین بروجردی]]، آیت‌الله سیدمحمد محقق داماد، [[آملی، هاشم|آیت‌الله میرزا هاشم آملی]]، [[خمینی، سید روح‌الله|حضرت امام خمینی]] و [[علامه طباطبایی]] فرا گرفت.

#آزاد اندیشی علمی: آزاد اندیشی علمی آیت‌الله جوادی را در نقد و ارزیابی اندیشه‌های عقلی صاحبان مکاتب گوناگون فلسفی و عرفانی و نیز اندیشه‌های تفسیری استوانه‌های بزرگ دانش تفسیر مانند [[طبری، محمد بن جریر|طبری]]، [[شیخ طوسی]]، [[صدرالدین شیرازی، محمد بن ابراهیم|صدرالمتألهین شیرازی]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|محی الدین عربی]]، [[محمد عبده]]، [[سید محمود آلوسی]]، [[قرطبی، محمد بن احمد|قرطبی]]، [[زمخشری، محمود بن عمر|زمخشری]]، [[فخر رازی، محمد بن عمر|فخر رازی]]، [[علامه بلاغی]] و [[علامه طباطبایی]]، می‌توان مشاهده کرد.

#سعهٴ صدر علمی: این ویژگی استاد، در برخورد با اندیشه‌ها، مکاتب و پرسش‌های دیگران موجب شده تا هم مجلس درس او پذیرای جمع فراوانی از دانش پژوهان گردد و هم آثار او و از جمله تفسیر تسنیم جایگاه مناسبی برای طرح اشکالات و شبهات مطرح شده دربارهٴ معارف و احکام قرآنی باشد. طرح آرای مخالفان برون دینی و درون دینی از جلوه‌های این خُلق ستوده است.

#خضوع علمی: خضوع علمی استاد، در ساحت معارف قرآنی و روایی، در جای جای آثار گوناگون و از جمله تسنیم آشکار است.

#روشمندی در استنباط علمی: از بزرگ‌ترین شاخصه‌های پژوهشی و آموزشی علامه جوادی «روشمندی» است که از جلوه‌های سلوک علمی ایشان به شمار می‌آید، چنان که در تسنیم بدون دخالت دادن ذوق و سلیقه خود یا دیگران و پرداختن به استحسانات عقلی و عرفی، بلکه با پایبندی به منهجی قویم و محکم و براساس اصول پایه‌ای شناخت قرآن به آن می‌پردازد و هیچ گاه از مرز اصولگرایی و ضابطه مندی گامی فراتر نمی‌نهد.

#رعایت ادب و انصاف در نقد: آیت‌الله جوادی در آثار گوناگون علمی خود هم به طرح و نقد آرای دانشمندان پیشین پرداخته و هم دیدگاه‌های معاصران را در میزان نقد و ارزیابیسنجیده است؛ امّا همواره عفت قلم و نزاهت نوشتار را از هر گونه نقد تند و طعن زننده و گزنده و پرخاش ویرانگر رعایت کرده و نقدهایش همراه با ادب، انصاف و لطافت در تعبیر است.