پرش به محتوا

سفرنامه ناصری: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۶ سپتامبر ۲۰۱۹
جز
جایگزینی متن - 'ه‎ک' به 'ه‌ک'
جز (جایگزینی متن - 'ه‎و' به 'ه‌و')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
جز (جایگزینی متن - 'ه‎ک' به 'ه‌ک')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
خط ۵۰: خط ۵۰:
همان طور که خود نویسنده در پایان سفرنامه یادآور می‌شود، نگارش آن از خانه خودش در تهران آغاز شده و در همان جا پایان یافته است<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.
همان طور که خود نویسنده در پایان سفرنامه یادآور می‌شود، نگارش آن از خانه خودش در تهران آغاز شده و در همان جا پایان یافته است<ref>ر.ک: همان، ص13</ref>.


دو یادداشت از مؤلف در سن 64 و 70 سالگی‌اش و همچنین یادداشتی از پسر او در پایان این سفرنامه وجود دارد که به آن ضمیمه شده است؛ وی در یادداشت مربوط به 64 سالگی می‌نویسد که: «از کارهای دولتی، قریب پانزده سال است که به‎کلی کناره» گرفته و پس از آن اشاره می‌کند که در سفر 1320 شاه به فرنگ همراه او نبوده، اما در سفر سومش در 1323 به فرنگ او را همراهی کرده است. سپس درباره انقلاب مشروطه و بی‎لیاقتی احمد شاه سخن گفته و از خرابی مملکت و رواج فقر در دوره حکومت او یاد می‌کند. او در یادداشت بعدی از رسیدنش به سن هفتاد سالگی یاد می‌کند. وی پس از آن از رضا شاه و خدمات او به مملکت یاد کرده و اشکال اساسی حکومت وی در آن روزها را تأمین قضایی می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص13-14</ref>.
دو یادداشت از مؤلف در سن 64 و 70 سالگی‌اش و همچنین یادداشتی از پسر او در پایان این سفرنامه وجود دارد که به آن ضمیمه شده است؛ وی در یادداشت مربوط به 64 سالگی می‌نویسد که: «از کارهای دولتی، قریب پانزده سال است که به‌کلی کناره» گرفته و پس از آن اشاره می‌کند که در سفر 1320 شاه به فرنگ همراه او نبوده، اما در سفر سومش در 1323 به فرنگ او را همراهی کرده است. سپس درباره انقلاب مشروطه و بی‎لیاقتی احمد شاه سخن گفته و از خرابی مملکت و رواج فقر در دوره حکومت او یاد می‌کند. او در یادداشت بعدی از رسیدنش به سن هفتاد سالگی یاد می‌کند. وی پس از آن از رضا شاه و خدمات او به مملکت یاد کرده و اشکال اساسی حکومت وی در آن روزها را تأمین قضایی می‌داند<ref>ر.ک: همان، ص13-14</ref>.


در یادداشتی که مربوط به پسر او و مربوط به سال‎های 1354 (1313) است، آمده که این اثر «تنها یادگار پدر عزیز و بزرگوار»ش است. او از تاریخ مرگ پدرش (16 محرم 1352) و ستم برخی افراد به او یاد می‌کند و درباره خودش می‌نویسد که در بلژیک درس خوانده. وی از خواهران و برادر و مادرش می‌گوید و از نامه‌های پدرش که به آخر همین اثر ضمیمه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>.
در یادداشتی که مربوط به پسر او و مربوط به سال‎های 1354 (1313) است، آمده که این اثر «تنها یادگار پدر عزیز و بزرگوار»ش است. او از تاریخ مرگ پدرش (16 محرم 1352) و ستم برخی افراد به او یاد می‌کند و درباره خودش می‌نویسد که در بلژیک درس خوانده. وی از خواهران و برادر و مادرش می‌گوید و از نامه‌های پدرش که به آخر همین اثر ضمیمه کرده است<ref>ر.ک: همان، ص14</ref>.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش