إرشاد الأذهان إلی أحكام الإيمان (ترجمه نجفی اصفهانی): تفاوت میان نسخه‌ها

'''إرشاد الأذهان إلی أحكام الإيمان'''، تألیف حسن بن یوسف بن علی بن مطهر، معروف به علامه حلی (متوفی 726ق)، یکی از منابع و مصادر مهم فقه شیعه است. این کتاب به قلم آیت‌الله مهدی نجفی اصفهانی (متوفی 1393ق)، به فارسی ترجمه و توسط مهدی باقری سیانی و محمود نعمتی تصحیح و تحقیق شده است.  

در ابتدای کتاب، محمدجواد ادبی، رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، به شرح زندگی علامه حلی پرداخته است. وی ابتدا از عالمان به‌عنوان وارثان امامان معصوم(ع) یاد کرده است. سپس به روایتی اشاره کرده که در آن امام علی(ع) با علم غیبی خویش از ایجاد شهر حله در آینده خبر داده و مردمانش را پاک‌سرشت دانسته‌ است<ref>ر.ک: پیشگفتار انجمن، صفحه شش</ref>‏. گذشت زمان بر صدق گفتار علی(ع) صحه نهاد و به‌حق یکی از این مردمان نیک‌سرشت این سرزمین، حسن بن یوسف، معروف به علامه حلی است<ref>ر.ک: همان، صفحه هفت</ref>‏.  حضور فقیه یگانه عصر، علامه حلی پس از 705ق، در ایران و مرکز حکومت مغولان مایه خیر و برکت بود و از زمینه‌هایی که حاکم مغول برای وی به‌ وجود آورده بود، کمال بهره را برد و به دفاع از امامت و ولایت ائمه معصومین(ع) برخاست<ref>ر.ک: همان، صفحه نه</ref>‏.  

علامه حلی در زمینه‌های گوناگون دست به قلم برده، اما کتاب «إرشاد الأذهان» - که اکنون با ترجمه و تصحیح دقیق‌تری به زیور طبع آراسته می‌شود - به تعبیر علامه حلی «حَسَن الترتيب» است که آن را بنا به درخواست فرزندش فخرالمحققین محمد نگاشته است. این کتاب در فقه غیر استدلالی تدوین شده و همه ابواب فقهی را در بر دارد. بسیاری، مجموعه مسائل مطرح‌شده در آن را پانزده هزار مسئله دانسته‌اند. ابواب این کتاب از طهارت آغاز و به دیات ختم می‌گردد<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده</ref>‏.

شواهد تاریخی عمدتاً حاکی از این است که صورت‌بندی فقه شیعه به معنای علم قوانین اسلامی به‌طور نظام‌مند و کامل توسط شیخ طوسی در قرن پنجم هجری شرایط دقیق‌تری پیدا کرد و بعدها توسط صاحب شرایع و علامه حلی توسعه یافت. این امر در کتاب «إرشاد الأذهان» تا حدی این توسعه‌یافتگی خود را نشان می‌دهد؛ چراکه علامه حلی مسیر فقهای امامیه را آن‌چنان ادامه داد که بر سنت سلف علاوه بر احادیث وارده از پیامبر(ص) و ائمه معصومین(ع) که این خود برای استنباط احکام کفایت می‌کرد، به ادله عقلیه و غیر مستقله، از قبیل ملازمه بین حکم عقل و شرع، ملازمه بین وجوب شیء و وجوب مقدمه آن و مانند اینها استناد می‌کرد و پاره‌ای از احکام را استباط می‌نمود. از این جهت «إرشاد الأذهان»، محصول چنین روش‌هایی است و حتی علامه در ابواب مختلف این کتاب علاوه بر مسئله، قالب‌هایی نظیر ضابطه، قاعده، افهام، ایضاح، قانون، ارشاد، تفهیم، تنبیه و تتمه را نیز به‌کار می‌برد تا نه‌تنها در کتاب، توضیح مسائل صورت پذیرد، بلکه از جوانب مختلف و متناسب با نیازهای آن زمان به بسیاری سؤالات مطروحه فقهی پاسخ عملی درخور داده شود. کتاب «إرشاد الأذهان»، در قرن چهاردهم هجری توسط آیت‌الله مهدی نجفی اصفهانی، ترجمه شده که متأسفانه مجال چاپ نیافته بود. اینک به همت انجمن آثار و مفاخر فرهنگی، نسخه خطی این ترجمه، تصحیح و آماده انتشار گردیده است<ref>ر.ک: همان، صفحه یازده و دوازده</ref>‏.

شیخ مهدی نجفی اصفهانی مسجدشاهی، به امر پدرش شیخ محمدعلی نجفی اصفهانی، معروف به ثقة‌الاسلام (متوفی 1318ق)، اقدام به ترجمه این کتاب کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>‏. از این ترجمه دو نسخه موجود است: اول ترجمه‌ای که به خط مترجم است و در کنار آن حواشی فتوایی پدر وی قرار دارد. این نسخه تقریباً تمام ترجمه را در بر دارد و اصلاحاتی توسط پدر مترجم در آن صورت گرفته است. دوم نسخه‌ای که توسط کاتبی ناشناس از خط مترجم استنساخ شده است و ناتمام می‌باشد<ref>ر.ک: همان، صفحه چهل‌ودو</ref>‏.  

<references/>