تذكرة الشعراء (بختیشاه سمرقندی): تفاوت میان نسخه‌ها

==گزارش محتوا==

دولت‎شاه اطلاعات مورد نیاز را از دیوان شاعران و کتاب‎های تاریخی گرد آورده و از شنیده‌های خود نیز سود جسته است. او تذکره خود را بر اساس تاریخ و دوره زندگی شعرا مرتب کرده و شرح حال 150 شاعر نامدار را از ظهور اسلام تا زمان زندگی خود آورده است. تذكرة الشعراء با دیباچه مؤلف آغاز می‎شود. پس از مقدمه‌ای در ذکر ده تن از شاعران عرب، شعرای پارسی‎گو به‎لحاظ تاریخی به هفت طبقه تقسیم می‎شوند که آخرین طبقه به شعرای هم‎دوره دولت‎شاه اختصاص دارد. در این ضمن به احوال پادشاهان حامی شعر و رویدادهای تاریخی نیز اشاره شده است. در خاتمه، شرح زندگی و مکارم هفت تن از بزرگان روزگار دولت‎شاه آمده و کتاب با «شطری از مقامات ابوالغازی سلطان حسین بهادر» به پایان رسیده است<ref>ر.ک: ادیب برومند، عبدالعلی، ج6، ص784</ref>‏.

او جز نقل احوال شاعران، به نقد شعر آنها نیز می‎پردازد و بنا بر سبک مورد پسند زمان خود، به طنطنه الفاظ و مضمون‎آفرینی و آرایه‌های لفظی توجه می‎کند و شعر را با این ملاک‎ها نقد و ارزیابی می‎کند. وی اشعاری را که فصیح و روان و پیراسته از تکلفات و صنایع باشند، تحسین نمی‎کند؛ چنان‎که ذکر تمامی قصیده «بوی جوی مولیان» رودکی را در تحمل تذکره نمی‎داند. دولت‎شاه، چون در دوره انحطاط ادبی به سر می‎برده، در معرفی چند تن از شعرا، از جمله حافظ، شاعری را دون مرتبه آنان دانسته و به فضایل دیگر آنان پرداخته و توجه نکرده است که تذکره او بر مدار شعر و شاعری است<ref>ر.ک: همان</ref>‏.