۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جامع الخلاف و الوفاق بین الإمامية و بین أئمة الحجاز و العراق: تفاوت میان نسخه‌ها
جامع الخلاف و الوفاق بین الإمامية و بین أئمة الحجاز و العراق (نمایش مبدأ)
نسخهٔ ۲ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۶:۲۰
، ۲ نوامبر ۲۰۱۶جایگزینی متن - 'شيخ طوسى' به 'شيخ طوسى'
جز (جایگزینی متن - 'سيد مرتضى' به 'سيد مرتضى') |
جز (جایگزینی متن - 'شيخ طوسى' به 'شيخ طوسى') |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
از صدر اسلام در كنار سبك‌هاى مختلف فقهى مثل فقه استدلالى، فقه رساله‌اى، آيات الأحكام و غير آن، فقهى كه به اختلاف بين مذاهب اسلامى نظر داشته و به اصطلاح فقه استدلالى خلافى يا فقه مقارنه‌اى گفته مى‌شد، پديد آمد. | از صدر اسلام در كنار سبك‌هاى مختلف فقهى مثل فقه استدلالى، فقه رساله‌اى، آيات الأحكام و غير آن، فقهى كه به اختلاف بين مذاهب اسلامى نظر داشته و به اصطلاح فقه استدلالى خلافى يا فقه مقارنه‌اى گفته مى‌شد، پديد آمد. | ||
اين سبك در فقه اماميّه با نگارش الانتصار و الناصريات [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (م 413 ق) آغاز و با كتاب‌هاى الخلاف شيخ طوسى (م 460 ق) و غنية النزوع سيد حمزة بن على حسينى (م 580 ق) معروف به ابن زهره، و منتهى المطلب علامۀ حلّى (م 676 ق) ادامه يافت. | اين سبك در فقه اماميّه با نگارش الانتصار و الناصريات [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] (م 413 ق) آغاز و با كتاب‌هاى الخلاف [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] (م 460 ق) و غنية النزوع سيد حمزة بن على حسينى (م 580 ق) معروف به ابن زهره، و منتهى المطلب علامۀ حلّى (م 676 ق) ادامه يافت. | ||
در اين سبك از نگارش بيشتر به مباحث مورد اختلاف مذاهب اسلامى پرداخته شده و موارد مورد اتفاق آنها كمتر مورد توجه واقع شده است. | در اين سبك از نگارش بيشتر به مباحث مورد اختلاف مذاهب اسلامى پرداخته شده و موارد مورد اتفاق آنها كمتر مورد توجه واقع شده است. | ||
| خط ۸۸: | خط ۸۸: | ||
سبك نگارش آن برگرفته از روش ابن زهره در كتاب الغنية است و بسيارى از عبارت‌هاى غنية النزوع همراه با توضيح و اضافاتى از سائر كتاب‌ها و خصوصا كتاب الخلاف شيخ طوسى در آن مطرح شده است. | سبك نگارش آن برگرفته از روش ابن زهره در كتاب الغنية است و بسيارى از عبارت‌هاى غنية النزوع همراه با توضيح و اضافاتى از سائر كتاب‌ها و خصوصا كتاب الخلاف [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در آن مطرح شده است. | ||
سبك صاحب الغنية در استناد مكرر به آيات قرآن كريم و اجماع، قابل مشاهده است كه اين كتاب را از ساير متون فقهى متمايز ساخته است. | سبك صاحب الغنية در استناد مكرر به آيات قرآن كريم و اجماع، قابل مشاهده است كه اين كتاب را از ساير متون فقهى متمايز ساخته است. | ||
| خط ۱۰۱: | خط ۱۰۱: | ||
از ديگر ويژگى‌هاى كتاب عدم ذكر منابع و مآخذ اهل سنت و اهل تشيع است در اين كتاب فقهاى مذاهب شافعى يا حنفى صرفا با عناوين شافعيّه و حنفيّه ذكر شده و از ذكر نام آنان خوددارى شده است و در موارد نادرى مثل المحاملى از فقهاى شافعى، يا الاقطع از مذهب حنفى و نيز بعضى از تابعين مثل ابن عباس، عكرمه نام آنان ذكر شده است. | از ديگر ويژگى‌هاى كتاب عدم ذكر منابع و مآخذ اهل سنت و اهل تشيع است در اين كتاب فقهاى مذاهب شافعى يا حنفى صرفا با عناوين شافعيّه و حنفيّه ذكر شده و از ذكر نام آنان خوددارى شده است و در موارد نادرى مثل المحاملى از فقهاى شافعى، يا الاقطع از مذهب حنفى و نيز بعضى از تابعين مثل ابن عباس، عكرمه نام آنان ذكر شده است. | ||
در مورد فقهاى اماميّه نيز غالبا نظريات آنان به صورت اجماع ذكر شده است و فقط از ابن زهره يا شيخ طوسى يا [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] نامى ذكر شده است. | در مورد فقهاى اماميّه نيز غالبا نظريات آنان به صورت اجماع ذكر شده است و فقط از ابن زهره يا [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] يا [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]] نامى ذكر شده است. | ||
از ديگر ويژگى‌هاى كتاب بيان حدود 60 منبع و مأخذ فقهى اهل تسنن و اهل تشيع است كه فهرست آنان در پايان كتاب ذكر شده است و بر ارزش و اعتبار علمى آن افزوده و به محققين در پيدا كردن منابع آن يارى مى‌رساند. | از ديگر ويژگى‌هاى كتاب بيان حدود 60 منبع و مأخذ فقهى اهل تسنن و اهل تشيع است كه فهرست آنان در پايان كتاب ذكر شده است و بر ارزش و اعتبار علمى آن افزوده و به محققين در پيدا كردن منابع آن يارى مى‌رساند. | ||