نمایش مبدأ برای آشتیانی، احمد

<div class="wikiInfo">
[[پرونده:NUR10459.jpg|بندانگشتی|آشتیانی، احمد]]
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ |
|-
! نام!! data-type="authorName" |آشتیانی، احمد
|-
|نام‌های دیگر 
| data-type="authorOtherNames" | آشتیانی، میرزا احمد
Mirza Ahmad Ashtiani
|-
|نام پدر 
| data-type="authorfatherName" |میرزا حسن مجتهد آشتيانى
|-
|متولد 
| data-type="authorbirthDate" |1261 ش
|-
|محل تولد
| data-type="authorBirthPlace" |تهران
|-
|رحلت 
| data-type="authorDeathDate" |1353ش یا 1395ق
|-
|اساتید
| data-type="authorTeachers" |[[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائينى]] 

آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]،
|-
|برخی آثار
| data-type="authorWritings" |[[بیست رساله]] 

[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]] 
|- class="articleCode"
|کد مؤلف
| data-type="authorCode" |AUTHORCODE10459AUTHORCODE
|}
</div>

{{کاربردهای دیگر|آشتیانی (ابهام زدایی)}}

'''میرزا احمد آشتيانى''' (۱۲۶۱ - ۱۳۵3 ش)، فقيه و فيلسوف شيعى امامى، از مشاهیر علمای تهران 

== ولادت ==
او چهارمین و كوچك‌ترين فرزند میرزا حسن مجتهد آشتيانى، فقيه سرشناس روزگار ناصرالدين شاه و مظفرالدين شاه قاجار، در حدود سال 1261-1300ش در تهران به دنيا آمد.


==تحصیلات==

وى پس از تحصيل علوم مقدماتى، چندى در درس فقه و اصول پدرش حاضر گرديد. پس از رحلت او، تحصيلاتش را نزد علماى ديگرى مانند سيد‌ ‎محمد يزدى، میرزا هاشم رشتى، حكيم کرمانشاهى و حكيم اشكورى، شيخ مسيح طالقانى، میرزا شهاب‌الدين نيريزى شيرازى و آخوند ملا محمد هديجى زنجانى و سيد‌ ‎عبدالكريم لاهيجى دنبال كرد و آنگاه در مدرسه سپهسالار به تدريس معقول و منقول مشغول شد. پس از مدتى حكمت مشاء، حكمت متعاليه، عرفان نظرى، طب و رياضيات و نجوم را آموخت و به مقاطع بالاى علمى رسيد. در سال 1340ش و در چهل سالگى رهسپار نجف شد و افزون بر كسب فيض از محضر استادانى چون [[نایینی، محمدحسین|میرزاى نائينى]] و آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، خود نيز مجلس درس فلسفه داير ساخت.

ايشان در سال 1350ش پس از اقامت ده ساله در نجف، به ایران بازگشت و بقيه عمر را در تهران به تدريس فقه و اصول و علوم عقلى، تألیف کتاب و ارشاد مردم گذراند. وى علاوه بر احاطه بر علوم عقلى و نقلى، در پزشکى قديم و دانش‌هاى رياضى نيز دستى داشت و خط را به نیکویى مى‌نوشت و با تخلص «واله» شعر مى‌سرود. وى عارفى خوش‌خلق، متواضع، سليم النَّفس، متعبّد و پارسا بود. میرزا احمد از پنج تن از مراجع زمان يعنى میرزاحسين نائينى، حايرى يزدى، آقا[[عراقی، ضیاء‎الدین|ضياءالدين عراقى]]، [[اصفهانی، سید ابوالحسن|سيد‌ ‎ابوالحسن اصفهانى]] و حاج آقا حسن بروجردى گواهى اجتهاد داشت.

==شاگردان==

از شاگردان ايشان مى‌توان به: [[آشتیانی، جلال‎‌الدین|سيد‌ ‎جلال‌الدين آشتيانى]]، میرزا محمدباقر آشتيانى، حسن [[حسن‌زاده آملی، حسن|حسن‌زاده آملى]] و سيد‌ ‎عباس طباطبايى اشاره نمود.

==وفات==

وى در سوم تيرماه 1354 برابر با 14 جمادى‌الثانى 1395 در نودوپنج سالگى در تهران درگذشت و در صحن حرم عبدالعظيم حسنى در رى به خاک سپرده شد.
==آثار==

از میرزا احمد آشتيانى جمعاً 62 کتاب و رساله و حاشيه باقى‌مانده كه بيش از 27 کتاب و رساله آن به چاپ نرسيده است. از تأليفات چاپ نشده وى 32 حاشيه است كه میرزا احمد آنها را بر کتاب‌هاى معتبر فقه، اصول، حكمت، معانى و بيان، عرفان، صرف و نحو عربى، هيئت و منطق نوشته است.

از جمله آثار اوست:

# رساله قول ثابت (فارسی)؛
# نامه رهبران (فارسی)؛
# مقالات احمديه (فارسی)؛
# طرائف الحكم (عربى)؛
# لوامع الحقايق في اصول العقايد (عربى)؛
# چهارده رساله (فارسی)؛
# صدوبيست حديث و چهار رساله عرفانى و فلسفى (عربى)؛
# رساله سرمايه سعادت (فارسی).


==منابع مقاله==


آشتيانى، احمد، چهارده رساله فارسی، به كوشش [[استادی، رضا|رضا استادى]]، ص18-24، چهل‌ستون، تهران، 1403ق.


==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}
[[سر سلوک ترجمه و شرح رسالة الولاية]]

[[بیست رساله]] 

[[لوامع الحقائق في أصول العقائد]] 

[[طرایف الحکم یا اندرزهای ممتاز]] 

[[مقالات احمديه]] 

[[رساله قول ثابت]] 

[[سرمايه سعادت]] 

[[نامه ي رهبران]] 

[[طرائف الحکم يا اندرزهای ممتاز (3 جلدي)]] 

[[117حديث از مکارم الاخلاق]] 

[[رده:زندگی‌نامه]]