آق‌سرایی، جمال‌الدین
جمال‌الدين محمّد آق‌سرايى (وفات:791ق)، پزشک، عارف و ادیب، مفسر، محقّق ایرانی قرن هشتم هجرى است. از نوادگان فخرالدین رازی و معاصر با مير سيد شريف جرجانى
| نام | اقسرایی، جمال‌الدین |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | محمد |
| متولد | قرن هشتم |
| محل تولد | |
| رحلت | 791ق |
| اساتید | |
| برخی آثار | شرح اقسرائي
المساهمه الاسلاميه فی الطب |
| کد مؤلف | AUTHORCODE03050AUTHORCODE |
خاندان
جمال‌الدین محمد بن محمد بن محمد بن فخرالدین رازی از نوادگان امام فخرالدین رازی است. عنوان آق سرایی به خاطر مهاجرت او به آق‌سرای ترکیه به وی داده شده است. او از خانواده‌ای ایرانی نژاد بود و مذهب شافعی داشت.
فعالیت
وى در شهر آقسراى قونيه در مدرسه معروف به سلسله يا مسلسله مدرّس بود. او معاصر با مير سيد شريف جرجانى مى‌باشد. شاگردان او سه طبقه بوده‌اند كه یکى در حين رفتن به مدرسه و ديگرى در داخل مدرسه و سومى در خارج آن، كلمات استاد را استماع مى‌نمودند و از روى تقليد حكماى يونان، یکى را مشائيّون نام داده و ديگرى را هم رواقيّون مى‌ناميدند.
وفات
درگذشت او در حدود سال 791ق دانسته‌اند.
آثار
از آثارش مى‌توان به این کتاب‌ها اشاره نمود.
- حاشيه كشاف، در تفسير؛
- ايضاح الايضاح يا شرح الايضاح، در معانى و بيان؛
- حل الموجز يا شرح موجز القانون ابن نفيس؛
- شرح اللباب، در نحو، به نام كشف الاعراب كه در 740ق در شيراز از تأليف آن فراغت يافت؛