آل طیب، سید محمدحسن: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Hbaghizadeh@noornet.net صفحهٔ آل طیب، محمدحسن را به آل طیب، سید محمدحسن منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '= ' به '=') |
||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
|اساتید | |اساتید | ||
| data-type="authorTeachers" |[[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائری]] | | data-type="authorTeachers" |[[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائری]] | ||
[[بهجت، محمدتقی|بهجت]] | [[بهجت، محمدتقی|بهجت]] | ||
|- | |- | ||
| خط ۳۲: | خط ۳۱: | ||
|} | |} | ||
</div> | </div> | ||
{{کاربردهای دیگر|جزایری (ابهام زدایی)}} | |||
'''سيد محمدحسن موسوى آل‌طیب جزایرى''' (1329-1415ق) | '''سيد محمدحسن موسوى آل‌طیب جزایرى''' (1329-1415ق)، مشهور به آل‌طيب، فقيه، مجتهد و اديب معاصر | ||
==ولادت == | |||
== ولادت == | در ذیقعدة الحرام سال 1329ق در شوشتر متولد گرديد. نسبش با هفت واسطه به علامه بزرگ [[جزایری، سید نعمت‌الله|سید نعمت‌الله جزایرى]] مى رسد که از علماى بزرگ استان خوزستان به شمار مى رفت. | ||
در ذیقعدة الحرام سال 1329ق در شوشتر متولد گرديد. نسبش با هفت واسطه به علامه بزرگ [[جزایری، نعمت‌الله|سید نعمت‌الله جزایرى]] مى رسد که از علماى بزرگ استان خوزستان به شمار مى رفت. | |||
پدرش مرحوم آیت‌الله آقاى حاج سید محمدحسین جزایرى (معروف به آقا سید بزرگ) مرجع تدریس، ارشاد، امامت و محل مراجعات مردم و ماهر در علوم عقلى و نقلى و فنون غریبه و متبحر در خطوط سه گانه؛ نسخ، ثلث و كتیبه بوده و مراتب زهد و تقوى و حافظه شگرف و زیبایى بیان اخلاق خوش و خدمات دینى و اجتماعى و رسیدگى به حال درماندگان و كرامات او مشهور است. | پدرش مرحوم آیت‌الله آقاى حاج سید محمدحسین جزایرى (معروف به آقا سید بزرگ) مرجع تدریس، ارشاد، امامت و محل مراجعات مردم و ماهر در علوم عقلى و نقلى و فنون غریبه و متبحر در خطوط سه گانه؛ نسخ، ثلث و كتیبه بوده و مراتب زهد و تقوى و حافظه شگرف و زیبایى بیان اخلاق خوش و خدمات دینى و اجتماعى و رسیدگى به حال درماندگان و كرامات او مشهور است. | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
در محضر عموى خود سيد محمدباقر آل‌طيب، علوم مقدماتى و نزد پدر خود و شيخ محمد كاظم ابن شيخ، سطوح عالى را فراگرفت. سپس به دزفول مهاجرت كرد و از محضر شيخ محمدرضا دزفولى در زمینه فقه و اصول و حديث بهره برد. آن‌گاه به قم رفت و چند سال در محضر آيات عظام: [[حائری یزدی، عبدالکریم|شیخ عبدالکریم حائری]]، [[بهجت، محمدتقی|بهجت]] و خوانسارى تلمذ كرد. | |||
در محضر عموى خود سيد محمدباقر آل‌طيب، علوم مقدماتى و نزد پدر خود و شيخ محمد كاظم | |||
پس از دريافت درجه اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و به ترویج مذهب و نشر معارف اسلامى مهارت پرداخت. وى در فلسفه، از شاگردان مبرز میرزا مهدى آشتيانى بود. | پس از دريافت درجه اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و به ترویج مذهب و نشر معارف اسلامى مهارت پرداخت. وى در فلسفه، از شاگردان مبرز میرزا مهدى آشتيانى بود. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
وى بر اقامه عزاى اهل‌بيت(ع) و به ویژه امام حسن(ع) بسيار اهتمام مى‌ورزيد و عجيب آن‌كه وفات وى نيز در صبح روز سوم صفر سال 1415 قبل از وفات امام حسن(ع) واقع شد و تشييع او همزمان با روز شهادت آن حضرت انجام گرديد. | وى بر اقامه عزاى اهل‌بيت(ع) و به ویژه امام حسن(ع) بسيار اهتمام مى‌ورزيد و عجيب آن‌كه وفات وى نيز در صبح روز سوم صفر سال 1415 قبل از وفات امام حسن(ع) واقع شد و تشييع او همزمان با روز شهادت آن حضرت انجام گرديد. | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
از او آثار زيادى در فقه، اصول، حكت و ادبيات باقى مانده است. | از او آثار زيادى در فقه، اصول، حكت و ادبيات باقى مانده است. | ||
از جمله آثار وى: | از جمله آثار وى: | ||
# «كشف المراد عن حديث (لاتعاد)»، | # «كشف المراد عن حديث (لاتعاد)»، | ||
# منظومه‌ى «رياض المرضيه» كه متضمن الفيه | # منظومه‌ى «رياض المرضيه» كه متضمن الفيه ابن مالك نحوى است. | ||
==وابسته‌ها== | ==وابسته‌ها== | ||
{{وابسته‌ها}} | {{وابسته‌ها}} | ||
[[كشف المراد عن حديث (لا تعاد)]] | |||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده: | [[رده:ادیبان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۰۰
| نام | آل طیب، محمدحسن |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سید محمدحسین جزایرى |
| متولد | ذیقعدة الحرام سال 1329ق |
| محل تولد | شوشتر |
| رحلت | 1415 ق |
| اساتید | شیخ عبدالکریم حائری |
| برخی آثار | كشف المراد عن حديث (لا تعاد) |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04726AUTHORCODE |
سيد محمدحسن موسوى آل‌طیب جزایرى (1329-1415ق)، مشهور به آل‌طيب، فقيه، مجتهد و اديب معاصر
ولادت
در ذیقعدة الحرام سال 1329ق در شوشتر متولد گرديد. نسبش با هفت واسطه به علامه بزرگ سید نعمت‌الله جزایرى مى رسد که از علماى بزرگ استان خوزستان به شمار مى رفت. پدرش مرحوم آیت‌الله آقاى حاج سید محمدحسین جزایرى (معروف به آقا سید بزرگ) مرجع تدریس، ارشاد، امامت و محل مراجعات مردم و ماهر در علوم عقلى و نقلى و فنون غریبه و متبحر در خطوط سه گانه؛ نسخ، ثلث و كتیبه بوده و مراتب زهد و تقوى و حافظه شگرف و زیبایى بیان اخلاق خوش و خدمات دینى و اجتماعى و رسیدگى به حال درماندگان و كرامات او مشهور است.
تحصیلات
در محضر عموى خود سيد محمدباقر آل‌طيب، علوم مقدماتى و نزد پدر خود و شيخ محمد كاظم ابن شيخ، سطوح عالى را فراگرفت. سپس به دزفول مهاجرت كرد و از محضر شيخ محمدرضا دزفولى در زمینه فقه و اصول و حديث بهره برد. آن‌گاه به قم رفت و چند سال در محضر آيات عظام: شیخ عبدالکریم حائری، بهجت و خوانسارى تلمذ كرد. پس از دريافت درجه اجتهاد، به زادگاه خود بازگشت و به ترویج مذهب و نشر معارف اسلامى مهارت پرداخت. وى در فلسفه، از شاگردان مبرز میرزا مهدى آشتيانى بود.
وفات
وى بر اقامه عزاى اهل‌بيت(ع) و به ویژه امام حسن(ع) بسيار اهتمام مى‌ورزيد و عجيب آن‌كه وفات وى نيز در صبح روز سوم صفر سال 1415 قبل از وفات امام حسن(ع) واقع شد و تشييع او همزمان با روز شهادت آن حضرت انجام گرديد.
آثار
از او آثار زيادى در فقه، اصول، حكت و ادبيات باقى مانده است. از جمله آثار وى:
- «كشف المراد عن حديث (لاتعاد)»،
- منظومه‌ى «رياض المرضيه» كه متضمن الفيه ابن مالك نحوى است.